Οι αυριανές εκλογές δεν εξαιρούνται από τον κανόνα των εκλογικών αναμετρήσεων που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Είναι και αυτές κρίσιμες για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η χώρα τα επόμενα χρόνια, όπως κρίσιμες ήταν αντιστοίχως εκείνες του 2012 και του 2015. Αντίθετα βέβαια απ’ ό,τι συνέβη σε εκείνες τις εκλογές, στις εκλογές αυτής της Κυριακής δεν κυριαρχεί το διχαστικό και ψευδεπίγραφο, όπως αποδείχθηκε, δίλημμα Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο.

Είναι ακριβώς όμως γι’ αυτόν τον ψευδεπίγραφο χαρακτήρα εκείνου του διλήμματος που πρέπει να αποδοκιμαστούν στην κάλπη οι εμπνευστές του. Η χώρα έχασε τέσσερα ολόκληρα χρόνια και οι πολίτες της σήκωσαν επιπλέον οικονομικά βάρη επειδή το κυβερνών κόμμα επένδυσε στον λαϊκισμό παρασύροντας πολλούς πολίτες που είχαν απογοητευτεί από τα παραδοσιακά κόμματα και είχαν κουραστεί από την κρίση.

Η απερχόμενη κυβέρνηση δεν πρέπει να αποδοκιμαστεί όμως μόνο επειδή απέτυχε να υλοποιήσει όσα αδύνατα είχε υποσχεθεί με αποτέλεσμα να επιβάλει στη χώρα ένα νέο Μνημόνιο. Πρέπει επιπλέον να αποδοκιμαστεί επειδή απέτυχε να διαχειριστεί την εξουσία με το προσήκον ύφος και ήθος. Επειδή δεν προστάτευσε τους θεσμούς, αλλά αντίθετα τους υπονόμευσε και επιχείρησε τη χειραγώγησή τους. Επειδή προέταξε πολλές φορές το κομματικό συμφέρον έναντι του γενικού συμφέροντος.

Ασφαλώς ο τελευταίος λόγος ανήκει στους πολίτες. Οι πολίτες είναι αυτοί που θα στείλουν το μήνυμα που απαιτείται για να αλλάξει η χώρα σελίδα. Για να είναι όμως αυτό το μήνυμα καθαρό, δεν αρκεί μόνο η ψήφος τους. Χρειάζεται και η συμμετοχή τους. Η ώρα της κάλπης χρειάζεται τη δύναμη των ψηφοφόρων.