Τώρα που έπεσε η αυλαία της σεζόν και ο ίδιος ανυπομονεί να παίξει με την Εθνική στο Παγκόσμιο Κύπελλο, μπορεί κιόλας να βαθμολογήσει τον εαυτό του στην κλίμακα από το 1 έως το 10. «Από αγωνιστικής πλευράς, παικτικά που λένε, μου βάζω 8 διότι υπήρξαν μερικά ματς που έπρεπε να τα προσεγγίσω με καλύτερο τρόπο. Σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία όμως πιστεύω ότι αξίζω το δεκάρι! Εμεινα σταθερός στους στόχους μου, δούλεψα σκληρά και ήμουν πολύ συγκεντρωμένος».
Στον Παπαγιάννη αρέσουν γενικώς οι κατηγοριοποιήσεις: εκτός δηλαδή από τον διαχωρισμό ανάμεσα στον χαρακτήρα και στην αγωνιστική απόδοση προβαίνει και σε έναν άλλον: «Αλλο οι στόχοι και άλλο τα όνειρα» διευκρινίζει. «Εχω μάθει να τα ξεχωρίζω το ένα από το άλλο και να τα κυνηγώ μαζί. Ο στόχος είναι κάτι πιο χειροπιαστό, το όνειρο κάτι ανώτερο και δυσκολότερο. Το να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο και να γίνει το μπάσκετ η ζωή μου ήταν ένας στόχος. Το ΝΒΑ έμοιαζε με ένα όνειρο που αξιώθηκα να του δώσω σάρκα και οστά. Ο τίτλος στην Ευρωλίγκα αποτελεί και στόχο και όνειρο».
Με την επιστροφή του ύστερα από δυο σεζόν στον Παναθηναϊκό, που τον περίμενε με ανοικτές αγκάλες, ο Παπαγιάννης κατέκτησε το νταμπλ, αλλά… «Αλλά όλοι ζούμε με την προσμονή της επιστροφής στο φάιναλ φορ και στην κορυφή της Ευρώπης. Δεν είναι εύκολο και ασφαλώς δεν παίζουμε μόνοι μας, ωστόσο πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Εφέτος κάναμε ένα εκπληκτικό ντεμαράζ, αλλά στα πλέι οφ πέσαμε πάνω στην πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης και δυστυχώς εκείνες τις μέρες δεν βρεθήκαμε σε καλό φεγγάρι. Πάει αυτό, τελείωσε, τώρα πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά».
Η πληγή και η επούλωση
Το ΝΒΑ του άφησε μια πληγή, αλλά φροντίζει να την επουλώσει. «Εκεί όλα έχουν να κάνουν με την ψυχολογία, την ισορροπία και την πνευματική δύναμη. Απέκτησα μια σπουδαία εμπειρία και κρατώ μέσα μου τόσο τα θετικά σημεία, όσο και τα αρνητικά. Μόνο εγώ ξέρω τι ακριβώς έγινε, τι έκανα καλά και τι δεν έκανα και δεν θέλω να συζητώ πολύ γι’ αυτή την υπόθεση, για να μη βγαίνουν λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όμως τη συμβουλή που μου έδωσε ο τότε συμπαίκτης μου, ο θρυλικός Βινς Κάρτερ, όταν με έκοψαν οι Κινγκς και με είδε σκασμένο. Με πήρε παράμερα στο προπονητήριο και μου είπε να μη στενοχωριέμαι, αλλά να χαίρομαι επειδή δοκίμασα την εμπειρία. Μου εξήγησε πόσο σπουδαίο είναι να μην το βάλω κάτω επειδή κόπηκα αλλά να πεισμώσω, να δουλέψω, να μη χαραμίσω το ταλέντο μου και να αντιμετωπίσω αυτό που είχε συμβεί εκείνη τη στιγμή ως ένα κίνητρο».
Θα επέστρεφε άραγε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να πάρει το αίμα του πίσω; «Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι καθόλου» απαντά. «Αισθάνομαι πολύ καλά στον Παναθηναϊκό και δεν κάνω δεύτερες σκέψεις. Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, ποτέ μη λες ποτέ»…
