Ο Θεός μαζί μας κόντρα στους Αρμένιους

Ακόμα κι αν αντιμετωπίσει κανείς τον Αγγελο Αναστασιάδη με κριτήρια που έχουν να κάνουν περισσότερο με τη θεολογία και λιγότερο με την προπονητική και πάλι δεν μπορεί παρά να έχει άλυτες απορίες για πολλές από τις αποφάσεις του. «Οταν συμβαίνει μια τέτοια ήττα, με αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι είμαστε μόνοι μας εκεί, δεν υπάρχει κανένας. Εμείς και ο Θεός. Οταν πάμε καλά, όλοι θα μας χειροκροτήσουν. Αν πάμε άσχημα, θα μας βρίσουν. Πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια από «ψηλά» και ό,τι πει ο Θεός. Είναι πολύ απλά τα πράγματα» είπε ο κόουτς στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που διοργανώθηκε, όχι για να κάνει κάποιο κήρυγμα, αλλά για να μιλήσει για το ματς με την Αρμενία. Ομολογώ ότι την προσέγγιση την καταλαβαίνω: η αναζήτηση της βοήθειας του Θεού είναι για κάθε πιστό ένα είδος μονόδρομου – τι νόημα έχει να πιστεύεις στον Θεό, αν δεν του ζητάς να βάλει το χέρι του στα δύσκολα; Αλλά για μια στιγμή. Τι άραγε είναι δύσκολο; Το ματς με τους Ιταλούς ή το ματς με τους Αρμένιους; Θέλω να πω ότι αν έχουμε κάποια προνομιακή σχέση με τον Θεό, ώστε να μας βοηθήσει τιμωρώντας για κάποιον μυστήριο λόγο τους αντιπάλους μας, τότε γιατί δεν του ζητήσαμε τη βοήθεια στο προηγούμενο ματς, όπου πραγματικά χρειαζόταν ένα θαύμα; Κι αν το κάναμε πριν από το ματς με την Ιταλία και ο Υψιστος δεν μας βοήθησε, γιατί να το κάνει αύριο;