Απέδειξε κάτι που δεν γνωρίζαμε η Λιβερπουλ στον τελικό της Μαδρίτης; Οχι. Δεν είχε να αποδείξει τίποτα, ούτε καν μετά την απώλεια του πρωταθλήματος, αφού η γενική αγωνιστική της συμπεριφορά και τα όσα έκανε για να φθάσει στην κορυφή της Ευρώπης, την είχαν «εξαγνίσει» από οποιαδήποτε αμαρτία. Δεν επαλήθευσε ούτε τους προληπτικούς φίλους της -ανάμεσά τους και ο υπογράφων – που υποστήριζαν ότι θα κάνει ντέρμπι το παιχνίδι με την Τότεναμ κατά την προσφιλή της συνήθεια. Πάνε αυτά… Η Λίβερπουλ ξαναγίνεται κυνική. Και μάλιστα, έχει τη δυνατότητα να το κάνει όπως δεν το έκανε ποτέ στο παρελθόν. Με τον Κλοπ στον πάγκο; Εννοείται. Είναι τόσο ομαλός και συστηματικός ο μετασχηματισμός της σε ένα σύνολο που ξέρει να δημιουργεί – και κυρίως να διατηρεί – μομέντουμ, που δεν βλέπω για ποιο λόγο δεν θα μπορούσε να πάρει τα σκήπτρα στην Αγγλία για χρόνια.
Στην ουσία της συζήτησης και σε σχέση με το αρχικό μας ερώτημα, η Λίβερπουλ απέδειξε κάτι που όσοι βλέπουν τα στοιχειώδη στο παιχνίδι, έχουν επισημάνει από καιρό. Ο προγραμματισμός, η σκληρή δουλειά και η υπομονή θα φέρουν αποτελέσματα. Νομοτελειακά. Για παράδειγμα, η υπεροχή της Μάντσεστερ Σίτι δεν έχει επιτευχθεί με αυτό το μοντέλο. Βασίζεται στην προπονητική ευφυΐα του Γκουαρντιόλα και στον πακτωλό χρημάτων που έρχονται από το Αμπου Ντάμπι. Μαντέψτε όμως: Και τα δύο αυτά έχουν πεπερασμένες προοπτικές. Αν αύριο φύγει ο Πεπ, όλα θα αλλάξουν στη Σίτι. Στο Λίβερπουλ όμως όχι. Γιατί εκεί, αυτή τη στιγμή, ο Κλοπ φτιάχνει κάτι διαφορετικό. Δημιουργεί παρακαταθήκη. Ακριβώς αυτό, μπορούσα να διακρίνω, όπως και πάρα πολλοί άλλοι βέβαια (σιγά την Πυρηνική Φυσική) όταν πέρυσι στις 26 Ιουλίου, έγραφα «Γιατί η Λίβερπουλ θα πετύχει»:
«Τα πράγματα είναι πολύ απλά: ο άνθρωπος δουλεύει τα τελευταία τρία χρόνια με το υλικό που διαμορφώνει κάθε χρονιά και φέρνει αποτελέσματα. Οι τελικοί είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής δουλειάς. Το ότι κάποιοι δεν το βλέπουν, επειδή οι τελικοί δεν ήταν νικηφόροι, είναι κάτι που δεν αφορά όσους βλέπουν το ποδόσφαιρο όπως πρέπει.
Ασχετα από την εικόνα που δίνει όταν κοουτσάρει, ο Κλοπ αποδεικνύει ότι είναι άνθρωπος οργανωτικός και σοβαρός προπονητής. Και φυσικά, αυτό το ξέρουν τα αφεντικά της ομάδας. Γι’ αυτό τον εμπιστεύονται και δεν κάνουν σαν αρρωστάκια της εξέδρας επειδή χάνονται τίτλοι, αλλά εμπιστεύονται το πλάνο που υπάρχει. Και προσωπικά θεωρώ βέβαιο ότι στο πλάνο αυτό θα επιμείνουν όσες α(πο)τυχίες και αν έρθουν ακόμα. Αυτά είναι χαρακτηριστικά υγιούς ομάδας με σοβαρό μάνατζμεντ.
Σκληρή δουλειά, συνέπεια στο σχέδιο, διορθωτικές κινήσεις όπου υπάρχει ανάγκη ανεξαρτήτως κόστους, και οι τίτλοι θα έρθουν με μαθηματική ακρίβεια. Αν όχι σήμερα, αύριο. Υπομονή, σοβαρότητα, πίστη στο πλάνο και – φυσικά – χρήμα. Ετσι λειτουργεί η Λίβερπουλ. Ετσι λειτουργούν όλες οι μεγάλες ομάδες και όσες θέλουν να λέγονται μεγάλες». Κάπως έτσι.
