Είναι αλήθεια πως η καθυστέρηση που παρατηρείται σε όλα τα επίπεδα όσον αφορά στον Παναθηναϊκό, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πόσο δύσκολες είναι οι μέρες που διανύει ο σύλλογος. Κατά τη διάρκεια της σεζόν δεν υπήρξαν τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν την προηγούμενη χρονιά, ωστόσο η κωλυσιεργία σε θέματα που «καίνε» τον προπονητή δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος.
Με το πρωτάθλημα να έχει τελειώσει εδώ και περίπου ένα μήνα, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο «σημείο μηδέν» σχεδόν σε όλες του τις προτεραιότητες. Ποιες είναι αυτές; Οι αποχωρήσεις παικτών που δεν είναι στα πλάνα του Δώνη, οι ανανεώσεις ποδοσφαιριστών που τα συμβόλαιά τους τελειώνουν σε ένα χρόνο και φυσικά η μεταγραφική ενίσχυση. Τίποτα απ’ αυτά δεν φαίνεται να έχει πρόοδο. Και δεν υπάρχει πρόοδος γιατί δεν υπάρχουν χρήματα.
Οσο ο Νταμπίζας δεν θα ξέρει πόσα χρήματα να προτείνει σε παίκτες για να λυθούν συμβόλαια ή δεν θα μπορεί να τα καταφέρει με τα διαθέσιμα λεφτά που έχει, τόσο η καθυστέρηση θα μεγαλώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μεταγραφικά. Πώς να διαπραγματευτείς την απόκτηση παίκτη, όταν τα… κουκιά είναι μετρημένα. Πώς να κάνεις υπολογισμούς για συμβόλαια, όταν δεν γνωρίζεις πόσα θα δώσεις σε αποζημιώσεις; Πώς να ανανεώσεις και τι να προτείνεις σε κάποιον παίκτη, από τη στιγμή που μπορεί να βγεις εκτός προϋπολογισμού;
Μοιάζει με ένα ντόμινο. Το ένα θέμα παρασύρει το άλλο, με αποτέλεσμα στις 4 Ιουνίου ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που βρισκόταν και πριν από ένα μήνα, στις 5 Μαΐου, την επομένη δηλαδή από το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του. Κι όλα αυτά σε ένα καλοκαίρι το οποίο – υποτίθεται πως – αρχίζει με καλύτερες προϋποθέσεις σε σχέση με το περσινό, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι περσινοί μεταγραφικοί περιορισμοί και ο σύλλογος έχει ρίξει κατά πολύ το χρέος του.
