«Το Brexit αποκάλυψε τον παλιό διχασμό της Βρετανίας»

Είναι ένα μυθιστόρημα που ξεκινάει με μια κηδεία και τελειώνει με μια εγκυμοσύνη. Που μετεωρίζεται μεταξύ των προσωπικών ψευδαισθήσεων και της εθνικής αυταπάτης. Οι έφηβοι ήρωες από τη «Λέσχη των Τιποτένιων» (Πόλις, 2012, μτφ. Γιώργος Τσακνιάς), που μεγάλωσαν δίπλα στα εργοστάσια αυτοκινήτων του Μπέρμιγχαμ, παρακολουθούν στη «Μέση Αγγλία» τις πολιτικές ταραχές και τις φυλετικές εντάσεις. Στο σημείο αυτό μάλιστα – όπως και σε αρκετά ακόμη, όπου «εισβάλλουν» η επικαιρότητα και υπαρκτά πολιτικά πρόσωπα – ο Κόου επιλέγει την ντοκιμαντερίστικη καταγραφή. Πιθανότατα είναι τα σημεία που θα ξενίσουν τους λάτρεις της μυθοπλασίας του, οι οποίοι επιθυμούν το ιστορικό πλαίσιο σε απόσταση από την πλοκή. Ακόμη κι εδώ, όμως, ο συγγραφέας δεν παραδίδεται αμαχητί. Ενα από τα κομβικά κεφάλαια είναι το «ζουμάρισμα» στους κεντρικούς χαρακτήρες την ώρα που παρακολουθούν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου (2012). Τότε που ο 50άρης πλέον Μπέντζαμιν συνειδητοποιεί ότι προτιμά την ησυχία. «Την ησυχία της Αγγλίας που βυθιζόταν σε έναν βαθυ, ικανοποιημένο ύπνο, τον ύπνο που απολαμβάνεις μετά από ένα επιτυχημένο πάρτι, όταν όλοι οι καλεσμένοι έχουν γυρίσει στα σπίτια τους και εσύ ξέρεις πως δεν είναι ανάγκη να ξυπνήσεις νωρίς το επόμενο πρώι. Η Αγγλία φάνταζε σαν ένας ήρεμος και τακτοποιημένος τόπος απόψε: ένας τόπος συμφιλιωμένος με τον εαυτό του».