Ηταν αναμενόμενο πως θα δούμε Ρεάλ, Φενέρ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο φάιναλ φορ της Βιτόρια; Ηταν, αφού οι τρεις τους όχι μόνο έριξαν για ακόμα μια φορά τα περισσότερα χρήματα στην αγορά, αλλά φρόντισαν να τα ρίξουν με τέτοιο τρόπο που θα έχτιζαν τις ομάδες τους για να φτάσουν έως το τέλος. Φρόντισαν, επίσης, να μην προχωρήσουν σε ράβε – ξήλωνε, αλλά να διατηρήσουν έναν βασικό κορμό που θα επέτρεπε στους εξαιρετικούς προπονητές τους να συνεχίσουν αυτό που χτίζουν εδώ και χρόνια.
Οσα ακούγονται το τελευταίο διάστημα για μια διοργάνωση η οποία δεν είναι… δίκαιη, αφού επιτρέπει στον πλούσιο να έχει και τον πρώτο λόγο, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σε οποιοδήποτε άθλημα και σε κάθε διοργάνωση ο πλούσιος έχει πάντα τον πρώτο λόγο. Το ίδιο, άλλωστε, δεν συμβαίνει και στο Τσάμπιονς Λιγκ; Οι πλούσιοι, συνήθως, φτάνουν έως το τέλος. Οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα και εξαιρέσεις υπάρχουν και στην Ευρωλίγκα. Και μάλιστα πολλές.
Ο Ολυμπιακός και η Μακάμπι έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης την τελευταία δεκαετία δίχως να έχουν μπάτζετ μεγαλύτερα από τους αντιπάλους που αντιμετώπισαν. Η Ζαλγκίρις βρέθηκε πέρyσι στο φάιναλ φορ, παρόλο που δεν είχε χρήματα να σκορπίσει. Ο Ολυμπιακός έδωσε το παρών σε τελικούς, χωρίς να ξεφύγει οικονομικά. Ολοι έχουν τις ευκαιρίες τους, όλοι έχουν τις στιγμές τους, αρκεί ο προγραμματισμός τους να σέβεται το άθλημα και να γίνεται με μπασκετικά κριτήρια.
Αλλωστε και άλλοι έχουν πολλά χρήματα και σκορπούν αλόγιστα. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αρμάνι. Αν μονάχα τα λεφτά έφερναν την ευτυχία και τις κούπες, τότε το Μιλάνο θα ήταν ήδη στο φάιναλ φορ. Οταν, όμως, ο σχεδιασμός σου δεν έχει μπασκετική λογική, τότε σου φταίει η… διοργάνωση.
