Ο μικρόκοσμός μας δεν μας εμποδίζει μόνο να δούμε τον μεγάλο κόσμο. Μας εμποδίζει και να αντιληφθούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος του μεγάλου κόσμου στο μέτρο που ό,τι συμβαίνει αλλού επηρεάζει και εμάς. Η αιτία δεν είναι η θεωρία του χάους, εκείνο το πέταγμα της πεταλούδας στην Καλιφόρνια που προκαλεί καταιγίδα στην Ιαπωνία. Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι ο μεγάλος κόσμος γίνεται ολοένα και πιο μικρός.

Το Brexit είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ολο και περισσότεροι βρετανοί πολίτες ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή τους όχι μόνο μια άτακτη αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά και μια συντεταγμένη. Οι ανησυχία όμως δεν αφορά μόνο την άλλη πλευρά της Μάγχης. Λόγους έχει να ανησυχεί η Ευρώπη στο σύνολό της αλλά και μεμονωμένα η χώρα μας, η οποία, δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι μεταξύ άλλων μια χώρα που εισάγει τουρίστες και εξάγει φοιτητές και νέους επιστήμονες.

Με δεδομένο ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι πολλοί βρετανοί τουρίστες ακυρώνουν τις κρατήσεις τους – κι αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν μπορεί να ιδωθεί ανεξάρτητα από την επιστροφή της γειτονικής Τουρκίας στον τουριστικό χάρτη. Ανησυχία προκαλεί επίσης η αβεβαιότητα γύρω από την τύχη των ελλήνων πολιτών που φοιτούν ή εργάζονται στη Βρετανία στην περίπτωση ενός άτακτου Brexit.

Κανένας μας επομένως δεν θα πρέπει να παρακολουθεί ως αμέτοχος θεατής όσα συμβαίνουν στη Γηραιά Αλβιώνα. Και ειδικά η κυβέρνηση, χρέος της οποίας είναι η προστασία και η διασφάλιση των ελληνικών συμφερόντων.