Αγαπητοί συμπολίτες,Είναι περιττό να ξεκινήσω με κορόνες συμπάθειας και θλίψης. Τα κροκοδείλια δάκρυα περίσσεψαν. Αυτό που αισθάνεται ο κάθε ένας από μας το ξέρει καλύτερα ο ίδιος. Στην επιστημονική μου σταδιοδρομία βρέθηκα σε πολλούς τόπους φυσικών καταστροφών και γνωρίζω σε όλη του την έκταση τον ανείπωτο και αγιάτρευτο πόνο που αφήνουν πίσω τους τόσο οι καταστροφές αυτές καθ αυτές, όσο και η αίσθηση προδοσίας από την πλήρη αποτυχία του όποιου κράτους, δικού μας ή άλλου, να τους προστατέψει. Αυτή η επιστολή είναι ανοιχτή, για πάσα χρήση, όχι μόνο από σας αλλά και για κάθε άλλο/η που κρίνει ότι είναι χρήσιμη. Δεν επαναλαμβάνω εδώ όσα ήδη καταγγέλθηκαν, επισημάνθηκαν, κατατέθηκαν από πολλούς άλλους. Εδώ στοχεύω σε δύο κρίσιμα σημεία που μάλλον δεν έγιναν πλήρως αντιληπτά μέχρι τώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ