Κύριε Διευθυντά,
Μήπως οι δύο μονομάχοι και τέως συνεταίροι της ποιητικής εσπερίδος της Βουλής, στις 8.2.2019, η οποία περιελάμβανε και Καβάφη, πρέπει ν’ αναρωτηθούν αν αντιστοιχούν στο δίδυμο της καταστροφής που περιγράφει ο Αλεξανδρινός στο ποίημά του «Δημητρίου Σωτήρος 162-150 π.Χ.»;
Ετσι, κατ’ αυτό, ο σελευκίδης πρίγκιπας, ο οποίος με φόντο την ελληνιστική Συρία της παρακμής η οποία εξαρτάτο πλήρως από τις διαθέσεις της κραταιάς Ρώμης, έκανε μια ύστατη προσπάθεια «να γίνει πάλι κράτος δυνατό η Συρία».
Αλλά «κάθε του προσδοκία βγήκε λανθασμένη!»
Κι αυτό γιατί «αυτή η Συρία – σχεδόν δε μοιάζει σαν πατρίς του, αυτή είν’ η χώρα του Ηρακλείδη και του Βάλα».
Κάτι σαν «λαϊκά ινδάλματα» της Συρίας. Μάγκες και θρασείς. Δημαγωγοί και λαοπλάνοι, οι οποίοι οδήγησαν τη Συρία στον πλήρη αφανισμό της, και τίποτα δεν ακούστηκε γι’ αυτή για τρεις αιώνες.
Οσο για τη «σφοδρή σύγκρουση» που φαίνεται να ξέσπασε μεταξύ των τέως συνεταίρων, θα παρατηρούσα ότι είναι ο μόνος τρόπος για ν’ αποσπάσει ο μικρός – πολιτικά – συνεταίρος το πολυπόθητο 3% στις προσεχείς εκλογές, επί προφανή ωφελεία και του «καλύτερου Πρωθυπουργού της Μεταπολίτευσης».
Γι’ αυτό, όπως θα έλεγε ο μέγιστος ποιητής του νεότερου ελληνισμού, «οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια / που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά».
Αντώνης Βενέτης
Μοναστηράκι Δωρίδος
