Σε λίγους μήνες οι λαοί της Ευρώπης θα κληθούν να αποφασίσουν για την Ευρώπη που επιθυμούν. Η απόφασή τους θα έχει προφανέστατα σημαντικές επιπτώσεις και στην εσωτερική τους πολιτική σκηνή. Η γενική άποψη των πολιτικών ελίτ και των κατεστημένων ΜΜΕ είναι πως οι δημοκρατίες κινδυνεύουν από λαϊκιστές και ξενόφοβους. Τα σχετικά επιχειρήματα εδράζονται στην αντίληψη πως πολλά ανερχόμενα πολιτικά κόμματα συνδέονται με την άρνησή τους να αφήσουν ανεξέλεγκτες τις ροές μουσουλμάνων «εισερχομένων» από χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Αυτό που παρακάμπτεται στις σχετικές αναφορές και αναλύσεις είναι πως η σχετική αντίθεση συνδέεται όχι με τους ξένους γενικότερα, αλλά με τους μουσουλμάνους. Οι αρνητικές εμπειρίες των πληθυσμών της Ευρώπης, που παρασιωπούνται όμως από τις σχετικές αναφορές, είναι οι αυξανόμενες τρομοκρατικές ενέργειες των πρώτης ή δεύτερης γενιάς μουσουλμάνων μεταναστών και η γενικότερη παραβατική τους συμπεριφορά σε σχέση με τους νόμους και τις κοινωνικές αξίες της Ευρώπης.

Είναι δεδομένη η απέχθεια των ευρωπαϊκών λαών απέναντι στους τέτοιας ποιότητας καινούργιους συμπολίτες τους. Ολως περιέργως η αναγνώριση των σχετικών λαϊκών αντιλήψεων βαφτίζεται από το ευρωπαϊκό κατεστημένο σαν ξενοφοβία ή ακόμη και φασισμός. Δεν θυμάμαι κατά το παρελθόν η αναγνώριση των όποιων λαϊκών ανησυχιών να βαφτίζεται τόσο αρνητικά. Αντίθετα συνήθως αποτελούσε «ανταπόκριση στα λαϊκά αισθήματα». Σκεφθείτε, αν οι σχετικές συνθήκες αφορούσαν «πόλεμο κατά της φτώχειας» και «φόρους κατά μεσαίας τάξης», ποια θα ήταν η αντίστοιχη αντίδραση;

Εξάλλου δύσκολα μπορούν να βαφτιστούν οι γερμανοί «λαϊκιστές» του AfD σαν ξενόφοβοι κι ομοφοβικοί όταν μία εκ των ηγετών τους είναι ομολογημένα λεσβία με σύντροφο από τη Σρι Λάνκα.

Αυτονόητα το μήνυμα των ευρωεκλογών θα είναι εκκωφαντικό. Αλλο πράγμα είναι να δεχόμαστε οι κοινωνίες μας να είναι ανοιχτές και φιλελεύθερες κι εντελώς άλλο να συνεργούμε στην εκ των έσω ανατροπή τους και στη σταδιακή επιβολή πρακτικών που οδηγούν σε πολιτιστικό και κοινωνικό μεσαίωνα…