Κανένα από τα στοιχεία δεν προκαλεί έκπληξη. Ούτε ότι οι περισσότεροι διαδηλωτές των Κίτρινων Γιλέκων είναι ψηφοφόροι της Λεπέν και του Μελανσόν, ούτε τα πολλά δισ. της οικονομικής πληγής που ανοίγουν οι διαδηλώσεις κάθε Σάββατο στο Παρίσι, ούτε καν η υποψία των Γάλλων ότι η κινητοποίηση υποδαυλίζεται στα σόσιαλ μίντια από τους Ρώσους. Κανένα όμως από αυτά τα στοιχεία δεν αναιρεί ένα γεγονός: ότι αυτή είναι η εικόνα μιας Ευρώπης που υποφέρει. Κι αν τα Κίτρινα Γιλέκα γίνονται το σύμβολο αυτού του ευρωπαϊκού πόνου, δεν είναι επειδή πέφτουν θύματα των πολιτικών άκρων ή των ρωσικών τρολ. Είναι επειδή την ώρα που το χάσμα των ανισοτήτων μεγαλώνει, οι λιγότερο ίσοι καλούνται να σηκώσουν ένα εξαιρετικά δυσανάλογο βάρος.

Στην Ιταλία το αίσθημα αυτό εκτονώθηκε με την ψήφο στους λαϊκιστές του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και την Ακρα Δεξιά του Σαλβίνι. Στη Γαλλία όμως συμπιέστηκε από έναν πρόεδρο που ενώ ψηφίστηκε για να αλλάξει την Ευρώπη, διέψευσε πολύ γρήγορα τις προσδοκίες. Ο Μακρόν εγκατέλειψε το ευρωπαϊκό όραμά του κάπου στην Πνύκα και η Ευρώπη δεν ήρθε ποτέ πιο κοντά σε αυτό που είναι η Γαλλία. Παρέμεινε μια κατασκευή οικονομικής ορθοδοξίας, ένας μηχανισμός που μετρά ελλείμματα και χρέος, χωρίς όμως παράλληλα να αναδιανέμει τον τεράστιο πλούτο της.

Γαλλικά μιλώντας, αυτό είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα. Είναι λάθος. Είναι λάθος για ένα οικοδόμημα σοσιαλδημοκρατικής κουλτούρας. Οι εμπνευστές του οικοδομήματος ήξεραν πως η Ευρώπη μόνο έτσι μπορούσε να υπάρξει ενωμένη: ως μια πλούσια ήπειρος που θα φρόντιζε όχι μόνο να διευρύνει συνεχώς τη μεσαία τάξη της, αλλά θα ήταν και πάντα αλληλέγγυα στους αποκλεισμένους από αυτήν, στα θύματα της παγκοσμιοποίησης που θα ασφυκτιούσαν, ας πούμε, στην αγροτική Γαλλία, εκείνη τη Γαλλία που έχει ελάχιστη ευθύνη για τη μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά φορολογήθηκε ξαφνικά με έναν οικολογικό φόρο επειδή μολύνουν το περιβάλλον άλλοι.

Ακόμη κι αν ο δρόμος ήταν στρωμένος με καλές προθέσεις, αυτή η αλληλεγγύη από την ανάποδη, από τα χαμηλά προς τα ψηλά, ήταν κάτι χειρότερο και από λάθος. Ηταν ένα κυνικό τρολάρισμα που άνοιξε τις πύλες της κόλασης.