Την πρώτη φορά που η Χάιντι Μάρνεϊ έκανε μπάνιο στο νέο, προσωρινό της σπίτι, ένιωσε ότι την παρακολουθούσαν. «Είχα αυτή την έντονη αίσθηση ότι με κοιτούσαν», λέει. Θυμάται να σαρώνει το δωμάτιο. «Ήταν μια μεγάλη, διπλή μπανιέρα και από πάνω, στον τοίχο, υπήρχε μια τηλεόραση με μια συσκευή που κρεμόταν με ένα κόκκινο φως που αναβόσβηνε».
Η Μάρνεϊ έστειλε μια φωτογραφία της σε έναν φίλο της, ο οποίος τη διαβεβαίωσε ότι ήταν dongle (εξάρτημα που συνδέεται σε μια θύρα σε μια άλλη συσκευή για να της παρέχει πρόσθετες λειτουργίες) και είπε ότι είχε κι αυτός ένα, ώστε να μπορεί να έχει WiFi σε κάθε δωμάτιο.
«Η λογική μού έλεγε ότι, αν κάποιος με βιντεοσκοπούσε, θα υπήρχε μια κάμερα στην κρεβατοκάμαρά μου», συνεχίζει η Μάρνεϊ , «οπότε πήγα στο δωμάτιό μου και κοίταξα παντού – την ντουλάπα, τα φώτα. Ήμουν σχολαστική. Δεν υπήρχε τίποτα, οπότε είπα στον εαυτό μου ότι ήμουν γελοία. Ο σπιτονοικοκύρης μου ήταν ο πιο ευγενικός άνθρωπος που θα μπορούσατε ποτέ να συναντήσετε. Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό».
Σταματάει για ένα δευτερόλεπτο και μετά αναστενάζει. «Δεν θα αγνοήσω ποτέ ξανά το ένστικτό μου».
Πώς ανακάλυψε την κάμερα
Οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράσει μια μικροσκοπική κάμερα κατασκοπείας και να την κρύψει σε έναν καθρέφτη, σε ψεύτικο ανιχνευτή καπνού ή σε δημόσια τουαλέτα
«Ένιωσα ντροπή, ένιωσα αηδία»
Όταν έψαξε στο Google τον σειριακό αριθμό της συσκευής, είδε ότι ο «αισθητήρας» ήταν μια κάμερα, ειδικά σχεδιασμένη για να μην ειδοποιεί το θέμα ότι βιντεοσκοπούνταν. Είχε σταματήσει να παράγεται δύο χρόνια νωρίτερα, επομένως ήταν σαφές ότι υπήρχε εκεί για αρκετό καιρό. Μάλιστα, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο Χόλντεν βιντεοσκόπησε γυναίκες μέσω κρυφών καμερών για σχεδόν 15 χρόνια, δημιουργώντας μια εκτεταμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη οργανωμένη με τα ονόματά τους. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι ετών και δύο μηνών.
«Το να γνωρίζω ότι με παρακολουθούσε ήταν απαίσιο – ένιωσα ντροπή, ένιωσα αηδία», λέει.
«Θυμάμαι να μένω στο σπίτι του νέου μου συντρόφου αφού είχαν συμβεί όλα αυτά και να κάνω ντους», λέει. «Είχε όλες αυτές τις φανταχτερές συσκευές νερού στο ταβάνι. Ο εγκέφαλός μου έλεγε: “Είναι κάμερες; Με παρακολουθεί;” Απλώς έπεσα στο πάτωμα, κλαίγοντας με λυγμούς».
Δεν ήταν ο μόνος
Η καταδίκη του Χόλντεν για ηδονοβλεψία είναι μία από τις λίγες που γίνονται πρωτοσέλιδα σε εθνικό επίπεδο – αλλά τα τοπικά ειδησεογραφικά δελτία προσφέρουν μια ανησυχητική εικόνα για την πιθανή κλίμακα αυτής της συμπεριφοράς.
Μόλις αυτόν τον μήνα, σύμφωνα με πληροφορίες από τον Guardian, ένας γιατρός φυλακίστηκε επειδή βιντεοσκόπησε επισκέπτες στο Airbnb της Γλασκώβης για περισσότερα από τρία χρόνια, χρησιμοποιώντας κάμερες σε υπνοδωμάτια και μπάνια μεταμφιεσμένες σε αρωματικά χώρου (η μία στραμμένη προς την τουαλέτα, η άλλη στο ντους) και έναν ανιχνευτή καπνού.
«Το να γνωρίζω ότι με παρακολουθούσε ήταν απαίσιο» είπε η Μάρνεϊ
Άλλες υποθέσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο περιλαμβάνουν τον φωτογράφο David Glover, ο οποίος βιντεοσκόπησε περισσότερες από 100 γυναίκες χρησιμοποιώντας μυστικές κάμερες στα αποδυτήρια του στούντιό του.
Toν Adam Devaney, ο οποίος χρησιμοποίησε μια κάμερα μεταμφιεσμένη σε στυλό για να βιντεοσκοπήσει συναδέλφους στην τουαλέτα του χώρου εργασίας του στο Βόρειο Γιορκσάιρ, και τους Adam Dennis και Robert Morgan, οι οποίοι χρησιμοποίησαν κρυφές κάμερες για να βιντεοσκοπήσουν περισσότερα από 5.000 άτομα σε αποδυτήρια και τουαλέτες πισίνας στο Λονδίνο και το Σάρεϊ, και στη συνέχεια κοινοποίησαν και αντάλλαξαν τις εικόνες στο διαδίκτυο.
Ανησυχητικά τα όσο λένε μελέτες και ερευνητές
Από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, σημειώθηκε αύξηση 24% στις αναφερόμενες περιπτώσεις ηδονοβλεψίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να αυστηροποιήσει τη νομοθεσία σχετικά με τις κρυφές κάμερες.
Να σημειωθεί ότι οι κρυφές κάμερες είναι εύκολα διαθέσιμες σε εξειδικευμένα καταστήματα κατασκοπείας, καθώς και σε ιστότοπους όπως το Amazon και το eBay, και συχνά μοιάζουν με ρολόγια, προσαρμογείς, κορνίζες φωτογραφιών, υγραντήρες, ακόμη και φλιτζάνια καφέ μιας χρήσης.
Η Δρ. Βίκι Λίστερ, ερευνήτρια στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κεντ, επιβεβαιώνει ότι οι υποθέσεις που ακούμε αποτελούν την κορυφή ενός παγόβουνου. Πολλές από αυτές που έρχονται στο φως έχουν περάσει απαρατήρητες για χρόνια – και λίγες οδηγούν σε δίωξη. Το 2020, από περισσότερες από 10.000 αναφερόμενες υποθέσεις, λιγότερες από 600 έφτασαν στο δικαστήριο.
Η έρευνα σχετικά με την επικράτηση της ηδονοβλεψίας είναι αποσπασματική. «Μια πληθυσμιακή μελέτη στη Σουηδία υποδηλώνει μια επικράτηση της ηδονοβλεψίας σε όλη τη ζωή της τάξης του 11,5%», λέει η Λίστερ, «αλλά μικρότερες μη πληθυσμιακές μελέτες σε πολλές διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, γενικά εκτιμούν υψηλότερα ποσοστά.
«…μέχρι να γίνεις εσύ το θύμα»
Μια μελέτη στον Καναδά διαπίστωσε ότι το 79% των συμμετεχόντων θα συμμετείχαν σε ηδονοβλεψία αν υπήρχε η διαβεβαίωση ότι δεν θα τους έπιαναν.
Ορισμένες μελέτες σε βιαστές και σεξουαλικούς δολοφόνους έχουν αποκαλύψει ιστορικό ηδονοβλεψίας – έως και 45% – αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το ένα έχει προκαλέσει το άλλο. «Γνωρίζουμε ότι η ηδονοβλεψία είναι εθιστική και ψυχαναγκαστική», λέει η Λίστερ, «οπότε οι άνθρωποι που το έχουν κάνει μία φορά θα συνεχίσουν γενικά να το κάνουν μέχρι να συλληφθούν».
«Δυστυχώς, υπάρχει έντονη έλλειψη βιβλιογραφίας για όλο αυτό το θέμα. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι «μη επαφή» και θεωρείται ως ένα έγκλημα χωρίς θύματα – μέχρι να γίνεις εσύ το θύμα», κατέληξε.
