Αναζήτηση
Ηρθε κανονικά στην ώρα του. Λίγο πριν από τις επτά και μισή, απόγευμα της περασμένης Δευτέρας. Καθόμασταν ψηλά, αμφιθεατρικά στη Βουλιαγμένη. «Εδώ; Πολύ καλά είναι. Αλλά κάνει ζέστη. Πάμε κοντά στη θάλασσα» είπε ο Εργκίν Αταμάν και αμέσως ο υπεύθυνος, ο Κώστας Στασινόπουλος, λες και… έπιασε το σύνθημα. Οντως, σε ένα τραπέζι που πρόσφερε ηρεμία και άπλετη θέα, ένιωθες πως με μια σου κίνηση θα μπορούσες να αγγίξεις το γαλαζοπράσινο χαλί του Ποσειδώνα.
«Λατρεύω τη θάλασσα, πάντα οι διακοπές μου είναι σε παραθαλάσσιο μέρος, η γυναίκα μου διαμαρτύρεται κάποιες φορές. Μου λέει πάμε Λονδίνο, Παρίσι, αλλά δεν το συζητώ.
Δεν με ενδιαφέρει όμως απλά να είμαι σε μια θάλασσα αλλά να μπορώ και να κολυμπήσω σε αυτήν.
Μου δίνει θετική ενέργεια, με ηρεμεί. Χαλαρώνω απίστευτα ακόμα και την επομένη ενός αγώνα, είτε χαμένου είτε κερδισμένου. Αν μάλιστα είναι και παγωμένο το νερό, ακόμα καλύτερα. Και με βροχή η σύζυγος επιμένει να πάμε στο κέντρο. Ναι, είναι ωραία αλλά εγώ βαριέμαι και διαλέγω τη θάλασσα. Να ξέρετε, πάω σε όλες τις παραλίες, ακόμα και τις πιο απλές. Ο κόσμος ξαφνιάζεται και μου λένε: “Γιατί είσαι εδώ και όχι σε μια ιδιωτική, ενός ακριβού ξενοδοχείου;”, αλλά δεν με ενδιαφέρει η πολυτέλεια. Να είναι ωραία θέλω» αρχίζει την κουβέντα ο Αταμάν και ενώ διαλέγει ποια από τα υπέροχα πιάτα θα δοκιμάσουμε.
«Οταν τελειώσω την καριέρα μου σκέφτομαι να πάρω ένα πλωτό σπίτι και να μένω στη θάλασσα και η γυναίκα μου ας πηγαίνει στο Κολωνάκι αν δεν θέλει να μένει μαζί μου όλη μέρα στο νερό» προσθέτει γελώντας ο Εργκίν Αταμάν και ενώ έχουν αρχίσει να έρχονται τα εξαιρετικά θαλασσινά εδέσματα. Τον ρωτάμε για το πολύ καλό φαγητό που έχουν τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία και ο ίδιος συμπληρώνει: «Οι Ελληνες και οι Τούρκοι, οι απλοί πολίτες, δεν λέω για τους πολιτικούς, μοιάζουν πάρα πολύ, στο τρόπο διασκέδασης, στον τρόπο ζωής, είναι φιλικοί και επίσης και οι δύο αγαπούν πάρα πολύ την πατρίδα τους, είναι λογικό. Ειλικρινά γι’ αυτό μου αρέσει τόσο πολύ η ζωή εδώ στην Ελλάδα. Νιώθω σαν να είμαι στην Τουρκία. Εχουμε πολλά κοινά οι δύο λαοί».
Τα πιάτα έρχονται, ο ήλιος μάς αποχαιρετά και το αεράκι στη Βουλιαγμένη είναι σαν ένα αόρατο νήμα που ενώνει άνοιξη και καλοκαίρι. Με τόσα χρόνια διαδρομής στους πάγκους ο Αταμάν, δεν μπορεί να μη συγκινείται όταν γίνεται αναφορά στον μέντορά του, τον Αϊντίν Ερς.
«Δεν είναι απλά ο δάσκαλός μου στο μπάσκετ αλλά και ο μέντοράς μου στη ζωή. Δεν σε πρόσβαλλε ποτέ, δούλευε σκληρά και οκτώ χρόνια ήμουν δίπλα του. Ενα από τα μότο του: “Να είσαι πάντα κοντά στους παίκτες σου αλλά να κρατάς και απόσταση. Θα θυμάσαι ότι έχουν μεγάλο εγωισμό”. Οταν πήραμε την πρώτη Ευρωλίγκα με την Εφές, ο Αϊντίν Ερς ήταν στο νοσοκομείο στα 75 του με κορωνοϊό σε κρίσιμη κατάσταση. Με το που επιστρέψαμε πήγα το τρόπαιο στο σπίτι του για να το κρατήσει. Εχουμε εξαιρετικές σχέσεις».
Στο μεταξύ, οι θαμώνες ρίχνουν ματιές στον κόουτς. Δεν είναι όλοι τους Παναθηναϊκοί, είναι φανερό. «Εχω σεβασμό για τον Ολυμπιακό και τους φιλάθλους του, είναι πολύ ψηλά το επίπεδο του μπάσκετ στην Ελλάδα και σε αυτό βοηθάνε ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Εχω κάνει πολλούς φίλους εδώ τόσο Παναθηναϊκούς όσο και Ολυμπιακούς που έρχονται και μου λένε: “Είμαι Ολυμπιακός, αλλά σέβομαι τη δουλειά σου”.
Υπάρχει μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ομάδων αλλά πρόκειται για τεράστια κλαμπ, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, και τα μεταξύ μας παιχνίδια είναι ξεχωριστά.
Μπορεί να είμαστε αντίπαλοι, αλλά σέβομαι απόλυτα τον Ολυμπιακό και ιδιαίτερα τον κόουτς Μπαρτζώκα».
«Δεν θα πάω ποτέ στον Ολυμπιακό»
Ο κόουτς αυτός λες και… ριζώνει στις ομάδες που πάει.
«Στην Εφές ήμουν την τελευταία φορά έξι χρόνια και πριν στη Γαλατάσαραϊ άλλα πέντε. Εάν το κλαμπ σέβεται τη δουλειά μου, φυσικά μένω και έχω ιδιαίτερη σχέση με τους οπαδούς, τον πρόεδρο, τους παίκτες. Οταν δεν είναι ευχαριστημένοι, όπως έγινε στη Γαλατά, φεύγω. Ομως, έτσι είναι το ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν είναι ΝΒΑ και ξέρω ότι δεν μπορώ να είμαι σαν τον Γκρεγκ Πόποβιτς που έκλεισε 29 χρόνια στο Σαν Αντόνιο» προσθέτει χαμογελώντας. Τα λέει όλα κοφτά, με τρόπο αυθόρμητο:
«Ετσι είμαι, ό,τι σκέφτομαι το λέω ευθέως. Ξέρω, σε κάποιους δεν αρέσει, αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Οταν με ρώταγαν συνάδελφοί σας στην Τουρκία αν θα πήγαινα ποτέ στη Φενέρμπαχτσε, έλεγα ξεκάθαρα ότι αυτό είναι αδύνατον. Οπως και όταν φύγω από τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάω στον Ολυμπιακό, για τον οποίο ξαναλέω έχω μεγάλο σεβασμό.
Δεν μπορώ να το κάνω αυτό στους φίλους του Παναθηναϊκού ή της Εφές παλαιότερα και να πήγαινα σε Φενέρ ή Ολυμπιακό. Αν ερχόταν ο Ολυμπιακός όσο ήμουν στην Εφές και μου έκανε πρόταση, ναι, τότε θα μπορούσα να πάω, τώρα όχι».
Εύκολα θα τον χαρακτήριζες ως μετρ των τίτλων και της Ευρωλίγκας, αλλά για μια στιγμή, έχει κατακτήσει συνολικά έξι ευρωπαϊκά.
«Το πρώτο ήταν με τη Σιένα και ήταν το πρώτο της, το ίδιο και με την Μπεσίκτας, ή με τη Γαλατά και με την Εφές οι πρώτες Ευρωλίγκες, σε όλες αυτές τις ομάδες φέραμε το πρώτο τους ευρωπαϊκό. Μόνο ο Παναθηναϊκός είχε πάρει ευρωπαϊκά, αλλά όταν ήρθα ήταν στις τελευταίες θέσεις και τώρα αυτό άλλαξε.
Σαφώς χρειάζομαι υποστήριξη και μπάτζετ, δεν είμαι μάγος, και πάντα κοουτσάρω κλαμπ που βάζουν ψηλά τον πήχη.
Αυτό που με εντυπωσιάζει στον Παναθηναϊκό είναι ότι είναι ίσως η μοναδική ομάδα στην Ευρώπη με ισοσκελισμένα οικονομικά και όλο αυτό χάρη στην επένδυση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο γήπεδο. Ναι, με βάση την εμπειρία μου δεν έχω ξαναδεί κάτι ανάλογο στην Ευρώπη.
Εβγαλε εισιτήρια διαρκείας για του χρόνου και εξαντλήθηκαν σε λίγες ώρες, αν βγάλει για τα επόμενα τρία χρόνια πάλι θα εξαντληθούν γιατί ο κόσμος δεν βλέπει απλά ένα ματς μπάσκετ, ζει μια πρωτόγνωρη εμπειρία και έχει ένα ολοκληρωμένο πλάνο διασκέδασης για όλη την οικογένεια.
Για να καταλάβετε τη διαφορά, εάν ο Φατίχ Τερίμ δούλευε σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ θα είχε επιτυχία. Είναι η μεγαλύτερη επένδυση που έχει γίνει σε ένα κλαμπ σε μια χρονιά. Πας Βαρκελώνη, Μαδρίτη και βλέπεις τις ίδιες εικόνες, ενώ το ΟΑΚΑ όχι απλά θυμίζει ΝΒΑ, αλλά κάποιοι λένε ότι είναι ακόμα καλύτερο»!
Στο μεταξύ, το φρουτώδες κρασί είναι βάλσαμο για τον ουρανίσκο και η κουβέντα κυλά γοργά, σαν τα νερά της θάλασσας που σκάνε στον μικρό ντόκο.
«Το 2020 παίξαμε το καλύτερο μπάσκετ από όλα τα χρόνια που ήμουν εγώ στην Εφές. Δεν ολοκληρώθηκε η διοργάνωση, και αυτό είναι το παράπονό μου από την Ευρωλίγκα. Αυτή ρώτησε τις ομάδες, αλλά οι περισσότερες είπαν να διακοπεί αφού έβλεπαν πως η Εφές δεν το χάνει. Με στεναχώρησε πολύ γιατί την ίδια ώρα το Τσάμπιονς Λιγκ στο ποδόσφαιρο, το ΝΒΑ και το BCL ολοκληρώθηκαν κανονικά. Απαντήσαμε μετά με back to back κατάκτηση.
Δεν είναι δύσκολο το back to back γιατί βλέπεις παιχνίδι με το παιχνίδι, ποτέ δεν μιλάω για αυτό. Μπορεί ιστορικά να φαίνεται δύσκολα αλλά όχι για εμάς μέσα στην ομάδα.
Με τη Ρεάλ, όμως, να τη νικάς στον τελικό και όντας 15-17 πόντους πίσω, ήταν ένα θαύμα» τονίζει και λάμπει από υπερηφάνεια. Δίκαια.
Και εφέτος; «Ετοιμες οι βαλίτσες για το Αμπου Ντάμπι;» τον ρωτά ο Απόστολος Λιόγκας, της καλής δουλειάς του γραφείου Τύπου του ΠΑΟ. «Το πρωί πάντα τις φτιάχνω. Δεν θα πάρω και πολλά άλλωστε» λέει ο Αταμάν και συνεχίζει έμπλεος σιγουριάς και καθόλου διπλωμάτης.
«Δεν ξέρω μόνο τον αντίπαλό μας στον τελικό»
«Η αίσθησή μου είναι ότι θα ξαναπάρουμε την Ευρωλίγκα, απλά δεν ξέρω να σας πω ποιος θα είναι ο αντίπαλός μας στον τελικό. Πέρυσι ήταν φαβορί η Ρεάλ. Τώρα, είναι πολύ ισορροπημένο και θα κριθεί στις λεπτομέρειες, είδατε και τα αποτελέσματα μεταξύ μας. Ισως ο Ολυμπιακός βρίσκεται ένα κλικ παραπάνω. Την τελευταία διετία κερδίζουμε κατά 90% όλα τα κρίσιμα ματς, και αυτό είναι το σημαντικό. Ολοι βλέπουν τους σταρ, που είναι απαραίτητοι στις ομάδες, όπως ο Ναν και ο Σλούκας, αλλά υπάρχουν και οι παίκτες-κλειδιά. Ο Γκραντ και ο Ερναγκόμεθ. Από τους πιο ισχυρούς κρίκους της αλυσίδας. Να ξέρετε, πάντα ψάχνω διαφορετικά κίνητρα για τους παίκτες μου και τον κόσμο. Πέρυσι είπα να πάρουν εισιτήρια για το φάιναλ φορ γιατί έβλεπα κάτι στην ομάδα, Τώρα είχαμε κάποια θέματα, δεν παίζαμε όπως ήθελα και είπα ότι δεν μπορώ να μιλήσω για εισιτήρια την ίδια εποχή. Το έκανα στο τέλος του Νοεμβρίου». Και ο Παναθηναϊκός; Τι σημαίνει για τον ίδιο;
«Οικογένεια, ανθρώπινες σχέσεις και παράλληλα μια τεράστια ομάδα. Και μια εταιρεία αλλά όχι απρόσωπη, με ρόλους και ανθρώπους σε κάθε θέση όπως ο ιδιοκτήτης, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο πρόεδρος Βασίλης Παρθενόπουλος, ο Δημήτρης Κοντός, ο Σάνι Μπετσίροβιτς.
Από το πρώτο ραντεβού ταιριάξαμε απόλυτα με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και κάθε φορά είναι όλο και καλύτερα. Εχει εξαιρετικές σχέσεις με τον γιο μου, τον Σαρπ. Δεν ανακατεύεται ποτέ στο αγωνιστικό, «είσαι το αφεντικό εκεί» λέει και έχει σεβασμό στη δουλειά σου.
Τις προάλλες πήγε έως το τέλος της ακτογραμμής και λες και έφεραν στον νου το τρόπαιο της Ευρωλίγκας με τον ιδιοκτήτη της ομάδας. «Μου αρέσει το Σούνιο και όταν είδα και τον Ναό του Ποσειδώνα, είπα πως εδώ είναι το μέρος που θα έμενα άνετα».
Μια προτροπή σε όσους μεταβούν στο Αμπου Ντάμπι; «Να είναι ήρεμοι γιατί εκεί δεν αστειεύονται. Χαίρομαι που έχουν γίνει βήματα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και εκλείπουν σιγά-σιγά τα επεισόδια».
Και όταν σταματήσει το μπάσκετ τι σκέφτεται να κάνει; Χαμογελά, προφανώς γιατί αργεί η ώρα αυτή. «Είμαι 59 και στον πάγκο νιώθω 39. Οταν φύγει αυτό το κίνητρο, αυτή η δίψα τότε ή θα μείνω σε ένα πλωτό σπίτι στη θάλασσα όπως είπα ή θα είμαι πρεσβευτής της Τουρκίας. Θα ήθελα να είμαι σε μια ωραία χώρα και πόλη όπως η Ελλάδα και η Αθήνα. Α, μπορεί και να γίνω πρόεδρος στη Γαλατάσαραϊ, γιατί όχι. Από τον πατέρα μου έγινα Γαλατά, με έπαιρνε στα παιχνίδια από μικρή ηλικία ενώ είχε παίξει και ο ίδιος στις μικρές ομάδες του συλλόγου. Μου έκαναν την τιμή να γίνω μέλος του συλλόγου. Μετά από 10 χρόνια μπορείς να διεκδικήσεις την προεδρία.
Οταν είπα στους γονείς μου πως θα ασχοληθώ με το μπάσκετ, κοουτσάρω από τα 20 χρόνια μου, τους φάνηκε περίεργο. Γιατί ο πατέρας μου είχε εταιρεία και μου λέει θα δουλέψεις εκεί. Το έκανα part time για κάποιους μήνες αλλά σύντομα του είπα “βρες αντικαταστάτη, θέλω να ασχοληθώ με την προπονητική”. Εχει όμως και κάτι που τον… τρώει.
Η εθνική ομάδα της Τουρκίας: «Είμαι υπερήφανος και έχω μεγάλες φιλοδοξίες και ελπίδες για το Ευρωμπάσκετ και πιστεύω ότι θα είμαστε μέσα στις 3-4 κορυφαίες ομάδες. Ισως παίξουμε με αντίπαλο Σπανούλη για μετάλλιο (γέλια). Πολύ ξεχωριστό ότι μιλάς στη γλώσσα σου στα αποδυτήρια, μιλάμε τούρκικα.
Ο πρόεδρος Ντεμιρέλ δεν με ήθελε στην Εθνική επειδή τα έλεγα χύμα για την ομοσπονδία. Δεν μου έδινε την ευκαιρία να κοουτσάρω έστω μια μικρή εθνική. Μου ζήτησε συγγνώμη ύστερα από χρόνια, ιδιαίτερα μετά από ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ισπανία.
Από τις χειρότερες στιγμές ήταν το 2015 στο Ευρωμπάσκετ όταν χάσαμε στον πόντο από Γαλλία και Ισπανία που έπαιξαν τελικό. Εχω έξι ευρωπαϊκά αλλά ούτε ένα μετάλλιο ή τρόπαιο με την Εθνική Τουρκίας. Αυτό ζήτησα μόνο στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, να μείνω και στην Εθνική». Πόσο παρακολουθεί, όμως, ΝΒΑ;
«Είναι αργά για να πάω στο ΝΒΑ, βέβαια αν έρθει κάποια πρόταση από τους Λέικερς θα το συζητήσουμε. Πάντως, εάν υπάρξει στο μέλλον ένας κόουτς Αταμάν στο ΝΒΑ πιο πιθανό είναι να είναι ο γιος μου, ο Σαρπ (γέλια).
Ο Σαρπ είναι επιδραστικός και πολλές φορές μου δίνει κουράγιο εάν κάτι φαίνεται δύσκολο και μου λέει “όχι, θα τα καταφέρουμε, η ομάδα θα νικήσει”.
Οταν είδε τον Ναν σε βίντεο, τον ήξερε από το ΝΒΑ και μου λέει “αυτός είναι ο παίκτης που χρειάζεσαι. Μην το σκέφτεσαι”. Εγώ πάντα είμαι λίγο επιφυλακτικός με όσους έρχονται από εκεί, χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία. Επίσης στο να πάρουμε τούρκους παίκτες και μου είπε “ναι, πρέπει να το κάνεις, είναι καλοί”. Και για τον Γιούρτσεβεν και για τον Οσμάν».
«Η φανέλα με την Ακρόπολη μας δίνει έξτρα ενέργεια»
Στον ημιτελικό ο Εργκίν Αταμάν αντιμετωπίζει τον Σάρας: «Τον λατρεύουν οι Παναθηναϊκοί, όπως και τον Σπανούλη οι Ολυμπιακοί που θα παίξουν αντίπαλοι. Μόνο εμένα δεν συμπαθούν οι φίλοι της Φενέρ».
Τι άλλο γνωρίζει από την Αθήνα; Μοιάζει ενθουσιασμένος με το μουσείο της Ακρόπολης και όπως λέει «πιστεύω ότι όταν είχαμε την Ακρόπολη στη φανέλα μας αυτό έδωσε έξτρα ενέργεια, το πιστεύω πραγματικά. Το συζητήσαμε και αυτές τις εμφανίσεις θα βάλουμε». Μιλάει, όμως, και για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς:
«Ηταν το ίνδαλμά μου, πρόκληση για μένα όταν ήρθε στην Τουρκία και ήμασταν αντίπαλοι. Εξω από το γήπεδο πολύ φιλικός, αλλά μέσα δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις. Μεγάλη υπόθεση ότι τα τελευταία χρόνια έχω περισσότερους τίτλους από αυτόν. Εχει βέβαια εννιά ευρωλίγκες, ενώ εγώ τρεις και μια που χάσαμε λόγω κορωνοϊού. Μακάρι να τον φτάσω».
Εφτασε η ώρα του γλυκού. «Κάτι ελαφρύ. Θέλω να κοιμηθώ ήρεμα» λέει ο Αταμάν. Και ίσως να ονειρευτεί. Μια σκηνή από το χθες ή και το μέλλον. Αυτή με την κούπα αγκαλιά. «Κι αν είναι όνειρο μην τον ξυπνάτε» δεν λένε;
