Αναζήτηση
Είναι αναμφίβολα ο άνθρωπος που άλλαξε – σε μεγάλο βαθμό – τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή σε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Ο Ραμόν Ροντρίγκεθ Βερντέχο ευρέως γνωστός ως Μόντσι, έγινε σημείο αναφοράς διεθνούς βεληνεκούς. Καθώς είναι ένας από τους ελάχιστους θρύλους της σημερινής εποχής του ποδοσφαίρου, που δεν κατάφερε να γίνει τραγούδι στα χείλη των φιλάθλων, ως ποδοσφαιριστής, αλλά φορώντας το σακάκι και το τζιν παντελόνι του!
Ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας της Σεβίλλης που έγινε ο Νο1 τεχνικός διευθυντής στην Ευρώπη και ίσως και στον κόσμο αλλάζοντας την ιστορία της ομάδας και ολόκληρης της πόλης της Ανδαλουσίας.
Το βιβλίο του Ισπανού δημοσιογράφου Ντανιέλ Πινίγια, με τον τίτλο «Μέθοδος MONCHI 2.0» ουσιαστικά κάνει γνωστό τον τρόπο που ο ικανότατος αυτός άνθρωπος κατάφερε να γίνει παγκοσμίως γνωστός. Είναι ένας αυτοδίδακτος τεχνικός διευθυντής ποδοσφαίρου, ο οποίος τοποθετήθηκε στο πόστο αυτό, ως λύση ανάγκης σε μια στιγμή που τα ταμεία της Σεβίλλης ήταν άδεια και η ομάδα αδυνατούσε να εκπληρώσεις τις οικονομικές υποχρεώσεις της. Ο 53χρονος σήμερα Μόντσι κατάφερε το αδιανόητο με μία ομάδα που ποτέ δεν είχε τέτοιες επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και έγινε η μόνιμη κάτοχος του Γιουρόπα Λίγκ κυρίως χάρις στις μεταγραφές που έκανε στην ομάδα.
Το λιοντάρι από το Σαν Φερνάντο μετακόμισε το 1988 στην Σεβίλλη και αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας. Το 2000 σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών λόγω ενός τραυματισμού στον ώμο και ανέλαβε την θέση του τεχνικού διευθυντή από το 2000 έως και σήμερα με εξαίρεση μια διετία που ήταν στην Ρόμα (2017-19). Και έχει κατακτήσει με τη Σεβίλλη 5 Γιουρόπα Λιγκ, 2 Κύπελλα Ισπανίας, ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης, όλα ως τεχνικός διευθυντής !
Την απόδοση του βιβλίου στα ελληνικά έχει κάνει ο Βασίλης Τεμπέλης που μας περιγράφει αυτό που ξεχώρισε:
«Είναι εντυπωσιακό το πως διαχειρίστηκε ο ίδιος την πίεση όταν έφτανε στα όρια του και το πως αποφορτιζόταν πηγαίνοντας ακόμα και στο πανηγύρι του Κάδιθ για να χορέψει.
Επίσης περιγράφει τι ξεκίνημα από το μηδέν, όταν σταματάει το ποδόσφαιρο ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας της Σεβίλλης και η ομάδα που είναι στα πρόθυρα της χρεωκοπίας τον κάνει σε μια νύχτα τεχνικό διευθυντή και αρχίζει τη δουλειά σε ένα γραφείο που δεν έχει ούτε ντουλάπια, ούτε φακέλους, ούτε τίποτα.
Φοβερό περιστατικό που λέει ότι πάει να πάρει τον Φσν Πέρσι και αυτός του λέει ένα λεπτό να πάω τουαλέτα. Και στην τουαλέτα τον παίρνει ο Βενγκέρ και τον κλείνει στην Αρσεναλ. Από τότε δεν ξανάφησε παίκτη να πάει τουαλέτα εάν δεν υπογράψει πρώτα…
Κάπου επίσης αναφέρει ότι: «Δεν πρέπει να με φοβάται ο προπονητής, γιατί δεν θα του φάω τη θέση, είμαι συνεργάτης του».
Έχει ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει τους παίκτες, βάζοντας και βαθμολογία για να κρίνει αρχικά εάν μπορεί να τον πάρει ή όχι από οικονομικής άποψης, αλλά και χαρακτήρα».
Αυτό το βιβλίο που ακροβατεί ανάμεσα σε ένα ακαδημαϊκό εγχειρίδιο για ένα επιτυχημένο επιχειρηματικό μοντέλο και μία σύνοψη ανέκδοτων ιστοριών για τις μεταγραφές και τον θυελλώδη κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, θέλει να αποκαλύψει τα μέσα και τα έξω μιας δουλειάς που κινεί εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο και που είναι ικανή – ανάλογα αν γίνεται με σύνεση ή όχι – να απογειώσει ή να θάψει το πάθος των οπαδών.
Θα έλεγε κανείς ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα ποδοσφαιρικό βιβλίο. Ο Μόντσι δεν διδάσκει προπονητική, δεν είναι αυτή η δουλειά του. Διδάσκει όμως, μεθοδολογία των επιχειρήσεων, αυτοβελτίωση και συστηματοποίηση ενός μοντέλου, που έδειχνε εξ αρχής ότι θα ήταν επιτυχημένο (μιας και ήταν μοναδικό), αλλά δε θα πετύχαινε, αν ανάμεσα στα excel, τα software και όλα αυτά τα προγράμματα αξιολόγησης ταλέντων και παικτών, δεν παρέμβαινε διαρκώς ο ανθρώπινος παράγοντας, ο Μόντσι!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις MVPublications και μπορεί να το βρει κάποιος από το Public τιμή των 13.41 ευρώ από το ηλεκτρονικό σάιτ.
