Πρόβες μέσω Zoom, περισσότερος χρόνος για ηχογραφήσεις, σχέδια για τις επόμενες παραστάσεις και ό,τι άλλο μπορεί να κρατήσει την τέχνη τους ζωντανή εντάσσεται στην καθημερινότητά τους, με όπλο την τεχνολογία. Επτά νέοι μουσικοί αφηγούνται το ημερολόγιο της νέας καραντίνας.

Μαρία Παπαγεωργίου – τραγουδίστρια

«Πίστωση χρόνου»

Δεν αποδέχομαι τη λέξη «ματαίωση». Θα χρησιμοποιήσω την καραντίνα ως πίστωση χρόνου, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις με νέες δημιουργικές ιδέες. Ορίζουμε νέες ημερομηνίες για τις παραστάσεις μας και δουλεύουμε σκληρά για αυτές, ακόμη και αν δεν γίνουν. Το σπίτι μετατρέπεται σε χώρο εργασίας! Στο σαλόνι είναι στημένη η κιθάρα με τον ενισχυτή για να διατηρήσω στη μνήμη μου τη solo performance, κάνοντας ξανά πρόβες μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου που ελπίζω να ξαναπαίξω στο Gazarte. Στο τραπέζι της κουζίνας είναι στημένος ένας υπολογιστής. Εκεί, μέσω Ζoom, βρίσκουμε με την καλλιτεχνική ομάδα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τρόπους για να πραγματοποιήσουμε στις 12 Δεκεμβρίου μια αφήγηση παραμυθιού για όλα τα παιδιά: πώς θα μπορέσει με συνθήκες Covid ένα κωφάλαλο παιδί να ακούσει τα τραγούδια του παραμυθιού και πώς θα παρακολουθήσει την εξέλιξή του ένα τυφλό παιδί τώρα που δεν μπορεί να αγγίξει το πρόσωπό μου ή τα μουσικά όργανα; Το μικρό δωμάτιο ήταν ανέκαθεν και παραμένει ο βασικός χώρος δημιουργίας, το αυτοσχέδιο home studio. Σε αυτό το μικρό δωμάτιο ετοιμάζω επίσης και τις εκπομπές μου για το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, μια πρωτοβουλία που πήρε το ίδιο, να δημιουργήσει μια artist zone καθημερινά 6 με 7 το απόγευμα, βάζοντας εμένα και κάποιους συναδέλφους μου στην καρέκλα του ραδιοφωνικού παραγωγού. Κλείνοντας, το πιο συγκινητικό και ελπιδοφόρο κομμάτι είναι η επικοινωνία μου με τους μαθητές μου. Ολοι ψάχνουν τρόπο να συνδημιουργήσουμε επιβεβαιώνοντας πόση ανάγκη έχει ο άνθρωπος αυτή την περίοδο την τέχνη για να ισορροπήσει. Ευτυχώς, η τεχνολογία μάς δίνει την ευελιξία να ανταλλάξουμε γνώσεις, να προτείνουμε δίσκους και βιβλία και να χαμογελάσουμε ο ένας στον άλλον μέχρι να ξαναϊδωθούμε.

Χρήστος Νινιός – τραγουδοποιός

«Η δημιουργικότητα σε έξαρση»

Η δεύτερη καραντίνα με βρήκε στο ίδιο μέρος που με άφησε, στο στούντιό μου. Ο υποχρεωτικός περιορισμός δεν επηρεάζει τόσο πολύ την καθημερινότητά μου. Ούτως ή άλλως, τα τελευταία χρόνια τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνώ στο στούντιο. Πολύ πρωινό ξύπνημα, μελέτη, γράψιμο, μουσική, και αυτό το διάστημα προετοιμασία της καινούργιας μου δουλειάς. Αυτή είναι η «ρουτίνα» μου και αυτή συνεχίζω και στην καραντίνα, συνεπώς σε αυτό το κομμάτι δεν αλλάζει κάτι, και ακόμα και αν όλα είναι σε παύση η δημιουργικότητα βρίσκεται σε έξαρση, παρά το αβέβαιο του προορισμού της. Το γεγονός όμως ότι δεν μπορούμε να βρισκόμαστε με φίλους μουσικούς, η απαγόρευση των ζωντανών εμφανίσεων και συνακόλουθα η επαφή με τον κόσμο είναι κάτι που στον δικό μου ψυχισμό επιδρά πολύ αρνητικά καθώς η ήδη μοναχικότητά μου εντείνεται και οι διαστάσεις που παίρνει κάποιες στιγμές με τρομάζουν. Ευτυχώς βέβαια έχω την οικογένειά μου που λειτουργεί καταλυτικά σε αυτό το κομμάτι. Περνώ πολύ ευχάριστο χρόνο με τον γιο μου και έχω την τύχη τον τελευταίο χρόνο να ζω στο Λουτράκι, επομένως όταν τα πράγματα παραδυσκολεύουν μια ματιά στη θάλασσα είναι αρκετή για να φύγει κάθε αρνητική σκέψη και να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ.

String Demons – (Κωνσταντίνος και Λυδία Μπουντούνη)

«Θα πέσει πολλή μελέτη»

Με λίγο black humor θα λέγαμε ότι είμαστε πιο έμπειροι πια γιατί είναι το δεύτερο lockdown. Αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο, η κατάσταση οριακά σηκώνει χιούμορ. Το καινούργιο μας τραγούδι που κυκλοφόρησε πρόσφατα, το «Doctor», μια άλλη ματιά στο αγαπημένο αυτό σμυρναίικο τραγούδι, είναι αποτέλεσμα δουλειάς της προηγούμενης καραντίνας. Αφού στο βίντεο που γυρίστηκε τον Μάιο ο Κωνσταντίνος ήταν σαν να έχει βγει από σπηλιά! Το σίγουρο είναι ότι και σε αυτό το lockdown θα πέσει πολλή μελέτη (βιολί – τσέλο) όπως και την προηγούμενη φορά. Ξέρετε, η μελέτη, πέρα από τα πολλά καλά που έχει, μας θωρακίζει το μυαλό, μας γειώνει και ανακουφίζουμε λίγο έστω το κεφάλι μας από τα παρανοϊκά πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά φυσικά και στον κλάδο μας, τον κλάδο των ανθρώπων της τέχνης. Οι καλλιτέχνες και ο χώρος της τέχνης γενικότερα αντιμετωπίζονται από την πολιτεία με μια προχειρότητα, απαξίωση πολλές φορές και ανεπάρκεια γνώσεων σε σχέση με το τι είναι αυτός ο χώρος, πώς λειτουργεί.

Η Ιστορία έχει δείξει ότι, ειδικά σε δύσκολες εποχές, η τέχνη είναι αυτή που μας κρατάει όλους τους ανθρώπους όρθιους. Εμείς μέσα σε αυτήν την κατάσταση προσπαθούμε να παραμείνουμε δημιουργικοί και εργατικοί, «μαγειρεύουμε» στο στούντιο με τον επιστήμονα του ήχου Δημήτριο Ντούλια και κάνουμε κάποια συναυλιακά σχέδια (λέμε τώρα…) και για τα Χριστούγεννα. Η λέξη «σχέδια» ακούγεται κάπως περίεργη μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν, έτσι δεν είναι; Για εμάς καταφύγιο και ορμητήριο είναι η μουσική…

Θοδωρής Μαυρογιώργης – τραγουδιστής

«Σπέρνοντας το ζιζάνιο της μουσικής»

Εν μέσω πανδημίας και καραντίνας ένα τεράστιο κομμάτι της μουσικής και γενικότερα της καλλιτεχνικής έκφρασης έχει σχεδόν απαγορευτεί. Ουσιαστικά η επικοινωνία στην οποία βασίζεται αυτός ο κλάδος έχει αποκοπεί. Καλλιτέχνης και κοινό βρίσκονται σε σχέση εν διαστάσει. Αναζητώντας, λοιπόν, εναλλακτικούς τρόπους στο «παιχνίδι» αυτό, μπαίνουν, αναπόφευκτα, τα μέσα δικτύωσης και οι πλατφόρμες που μπορούν να καλύψουν, κατά κάποιο τρόπο, αυτή την απόσταση. Αυτό το κενό, αυτή η έλλειψη επικοινωνίας και στη βάση της η άμεση αλληλεπίδραση καλλιτέχνη – κοινού ή η αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων, που τώρα πλήττεται περισσότερο από όλα, αυτή είναι που θα κληθούμε, ενδεχομένως, αργότερα να θεραπεύσουμε στο πλαίσιο αυτής της τεράστιας ψυχολογικής πίεσης που δεχόμαστε. Τηρούμε τα μέτρα και τις αποστάσεις ασφαλείας, αλλά παράλληλα μοιραζόμαστε νέες σκέψεις και διατηρούμε τη μουσική μας ζωντανή. Οσες προσπάθειες γίνουν ή δεν γίνουν από τους κρατικούς φορείς, εμείς οι μουσικοί οφείλουμε να πάμε ένα ακόμα βήμα μπροστά για να γίνει αυτό ακριβώς, να κρατηθεί η μουσική ζωντανή. Η μουσική φέρνει όλα τα χρώματα, τις μυρωδιές και τα συναισθήματα στο προσκήνιο, ακόμα και σε ένα περιβάλλον δυστοπικό. Η ανάγκη μου και η λαχτάρα μου να παίξω μουσική και να νιώσω ζωντανός απέναντι σε κοινό με έχουν οδηγήσει να δίνω σχεδόν καθημερινά ολόκληρες παραστάσεις στους γιους μου και στο κορίτσι μου. Ετσι, ταυτοχρόνως, μπορώ να σπείρω το ζιζάνιο της μουσικής και στους μικρούς μου χούλιγκαν, μιας κι εκείνοι ακολουθούν χορεύοντας, τραγουδώντας ή κάνοντας πως παίζουν τύμπανα σε όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία του σπιτιού.

Χάρης Μακρής – τραγουδιστής

«Η ουσία παραμένει η επικοινωνία»

Η ζωή ενός μουσικού, ενός τραγουδιστή ή απλώς ενός τεχνικού που δραστηριοποιείται στον χώρο του θεάματος μοιάζει με παύση διαρκείας. Υπάρχουν, άραγε, τα περιθώρια για μια τέτοια παύση; Οσοι ασχολούμαστε με τη μουσική, ασχέτως αναγνωρισιμότητας, πόσω μάλλον οι επαγγελματίες, έχουμε την υποχρέωση να βρούμε διεξόδους για τη μουσική ακόμη και σε ακραίες περιόδους όπως το lockdown. Το πιο ισχυρό όπλο αυτή την εποχή είναι η τεχνολογία. Ετσι, όπως και κατά την περίοδο του πρώτου lockdown άλλος πήρε την κιθάρα ή το βιολί του και είπε ένα τραγούδι και άλλος κάθισε στο πιάνο για να μοιραστεί μελωδίες, έτσι και τώρα, απλά με ένα βίντεο που θα διαδοθεί μέσω μιας ανάρτησης σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί κάποιος να μοιραστεί τη μουσική του. Μπορούμε και ακόμη πιο οργανωμένα μέσω μιας προγραμματισμένης ζωντανής (live) μετάδοσης, η οποία θα γίνει η αγαπημένη εβδομαδιαία ή και η καθημερινή μουσική μας συνήθεια. Τηρώντας τις αποστάσεις και τα μέτρα, ένα σπίτι μπορεί να μετατραπεί σε ένα home live stage προσκαλώντας, εάν είναι εφικτό, και κάποιον φίλο – συνάδελφο μουσικό να συμπράξει μαζί μας. Και όλα αυτά δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως λύσεις ανάγκης αλλά ουσίας, προκειμένου να πετύχουμε τον σκοπό που δεν είναι άλλος από την επικοινωνία. Το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.

Απόστολος Γουγουλάκης – τραγουδοποιός

«Θα δουλέψω νέες ιδέες»

Δυστυχώς, για δεύτερη φορά καλούμαστε να βάλουμε σε pause τις ζωές μας. Αυτό είναι κάτι που μας πλήττει σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, καθώς το βασικό έσοδο του καλλιτέχνη που είναι το live δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και ακολούθως αυτό θα επηρεάσει τον εσωτερικό μας κόσμο. Από δικής μου πλευράς θα προσπαθήσω να εκμεταλλευτώ τον χρόνο αυτό και να δουλέψω πάνω σε νέα τραγούδια, νέες ιδέες για να έχω έτοιμο υλικό. Θα μελετήσω κιθάρα και πιάνο για να βελτιωθώ σε σημεία που έχω αφήσει πίσω. Θα διαβάσω σίγουρα λογοτεχνία και ποίηση για να πλάσω το μέσα μου. Εχω σημειώσει κάποιες ταινίες που θέλω να δω εδώ και καιρό και η καραντίνα θα μου κάνει δώρο χρόνο. Και σίγουρα τρέξιμο στα σοκάκια της Αθήνας, συνδυαστικά με άκουσμα μουσικής. Πρέπει όλοι να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να βγούμε πιο δυνατοί και καλύτεροι για να συνεχίσουμε.

Τελευταία Νέα