Ουκ ολίγα παιδάκια στη νηπιακή και σχολική ηλικία τρώνε τα νύχια τους, μια συνήθεια η οποία δεν θεωρείται απαραίτητα ως ανησυχητική ή ένδειξη ύπαρξης άγχους. Ωστόσο καλό είναι να παρατηρήσεις πως και πότε εκδηλώνεται η ονυχοφαγία και να συμπεριφερθείς ανάλογα για να βοηθήσεις το βλαστάρι σου. Τι μπορείς να κάνεις;

Για αρχή να του τα κόβεις ώστε να μην έχει τι να φάει, αν και υπάρχουν και τα πετσάκια…

Να του δώσεις να καταλάβει ότι δεν τρώμε τα νύχια μας όχι μόνο επειδή μετά δεν θα είναι όμορφα και δεν  θα μπορούμε να βάψουμε ή να τα στολίσουμε με αυτοκόλλητα λουλουδάκια κ.ο.κ., αλλά γιατί κάποιες φορές κρύβουν βρωμιές.

Να φροντίζεις το παιδί να χαλαρώνει με δραστηριότητες στις οποίες θα απασχολεί τα χέρια του, π.χ. μια ζωγραφιά ή μια κατασκευή.

Για κανένα λόγο όταν το βλέπεις να τρώει τα νύχια του να μην το μαλώσεις και να του φωνάξεις ή να το τιμωρήσεις γιατί θα πετύχεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Θα το βοηθήσεις περισσότερο εάν του υπενθυμίζεις διακριτικά την κατάσταση και το ενθαρρύνεις να προσπαθεί να την ξεπεράσει.

Μπορείς να προμηθευτείς και το ειδικό βερνίκι που υπάρχει στα φαρμακεία, αν και σε κάποια παιδιά δεν λειτουργεί!

Να το αφήσεις να σταματήσει μόνο του, δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των παιδιών εγκαταλείπουν αυτή τη συνήθεια αργά ή γρήγορα.

Έτσι ή αλλιώς παρατήρησε σε ποιες περιπτώσεις το παιδί τρώει τα νύχια του, π.χ. όταν βαριέται, όταν βλέπει τηλεόραση, όταν το μαλώνεις, όταν είναι αγχωμένο ή στενοχωρημένο.

Εάν η ονυχοφαγία συνεχίσει να είναι συχνή και έντονη, και θεωρείς ότι το παιδί ενδέχεται να σωματοποιεί το άγχος του, τις ανασφάλειές του και τους φόβους τους μην διστάσεις να απευθυνθείς σε ειδικό.

Με τη βοήθειά του μπορεί όχι απλά να κόψει αυτή τη δυσάρεστη συνήθεια, αλλά και να εκπαιδευτεί να ψάχνει την αιτία της κατάστασης, και να διδαχθεί τον τρόπο αποσυμπίεσης, ώστε να αντιδρά σε τυχόν άλλη τέτοιου τύπου μελλοντική εκδήλωση άγχους, βρίσκοντας λύση και δημιουργικές διεξόδους.