Κυριακή βράδυ, δεν μπορούσε να φορέσει καλύτερα το όνομά της η Αψίδα του Θριάμβου. Εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι είχαν γεμίσει την πλατεία, πάνω από τα Ηλύσια Πεδία αλλά και κατά μήκος των δύο χιλιόμετρων της λεωφόρου. Χόρεψαν και τραγούδησαν μέχρι το πρωί τυλιγμένοι και βαμμένοι με το τρίχρωμο μπλε, άσπρο και κόκκινο της γαλλικής σημαίας. Το ίδιο σκηνικό επικρατούσε στις περισσότερες μεγάλες πλατείες ανά τη Γαλλία. Οι Γάλλοι ήθελαν με κάθε τρόπο να εκδηλώσουν την περηφάνια τους.

«Η χώρα πήρε ανάσα» ήταν το μήνυμα, παρόλο που –τι ειρωνεία –τους ενοχλούσε ο …καύσωνας. Τα χαμόγελα κυριαρχούσαν. Είχε καιρό να γιορτάσει έτσι η Γαλλία, αφού σε πολλές πόλεις είχαν ακυρώσει τα πανηγύρια για την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου από τον φόβο τρομοκρατικού χτυπήματος. Μετά την επίθεση με τους 83 νεκρούς στις 15 Ιουλίου 2016 στη Νίκαια (Νότια Γαλλία), ήταν σπάνιες οι μαζικές συγκεντρώσεις. Από χθες, «επιτέλους γύρισε σελίδα η Γαλλία» φώναζαν στους δρόμους. Ο ενθουσιασμός και η χαρά «ξεπέρασαν» γρήγορα τους 11.000 αστυνομικούς που ήταν σε ετοιμότητα, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική και στις περισσότερες των περιπτώσεων ειρηνική, τουλάχιστον έως αργά το βράδυ.

Η γενιά Εμπαπέ

Ολες οι γενιές των Γάλλων πανηγύριζαν παντού στη χώρα, αλλά ειδικά στο προάστιο Μποντί, απ’ όπου προέρχεται ο Κιλιάν Eμπαπέ, το νούμερο 10 της εθνικής ομάδας, είχε στηθεί πανηγύρι. Ο βραβευμένος ως καλύτερος παίκτης του φετινού Μουντιάλ και ο πιο νέος, γεννήθηκε λίγους μήνες αφού η Γαλλία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο τον Ιούλιο του 1998, έζησε το δικό του όνειρο. Πολλοί νέοι που ζουν σε αυτό το δύσκολο προάστιο του Παρισιού έχουν το ίδιο όνειρο, οι περισσότεροι σταμάτησαν το σχολείο νωρίς για να βρουν δουλειά, με την ανεργία να σπάει κάθε ρεκόρ. Οι περισσότεροι προέρχονται από τις πρώην γαλλικές αποικίες, όπως οι γονείς του Εμπαπέ από το Καμερούν (ο πατέρας του) και την Αλγερία (η μητέρα του), αλλά θέλουν και εκείνοι να φωνάξουν ότι είναι περήφανοι που είναι Γάλλοι, να παίξουν με τα γαλλικά χρώματα για ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και να τραγουδήσουν τη «Μασσαλιώτιδα». Δεν έχουν όλοι την ίδια τύχη. Η πολιτική τάξη το γνωρίζει και σίγουρα θα πρέπει να πάρει μέτρα. Οπως για παράδειγμα να βάλει μπροστά τον καινούργιο πρεσβευτή αυτή της γενιάς, τον Μπαμπέ, ο οποίος εκπροσωπεί μια ελπίδα για τα παιδιά από τα προάστια, όπως ήταν στο παρελθόν ο Ζιντάν για πολλούς.

Το μεγάλο ραντεβού

Για την ώρα, η Γαλλία ζει ένα όνειρο. Στις 5.30 μ.μ. η Εθνική Γαλλίας θα κατέβει με το λεωφορείο της ομάδας τα Ηλύσια Πεδία με κατεύθυνση το προεδρικό μέγαρο όπου θα τους υποδεχτεί ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν με την σύζυγό του Μπριζίτ. Εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι και πολλοί τουρίστες θα περικυκλώσουν το λεωφορείο, όπως έγινε και το 1998 όταν η Γαλλία κέρδισε το πρώτο της αστέρι. Απο χθες το βράδυ, σχηματίζονται ουρές στα καταστήματα που πουλούν φανέλες της Εθνικής με δύο αστέρια. Μπορεί αυτός ο ενθουσιασμός να κρατήσει λίγες μέρες, πάντως θα κάνει καλό στους Γάλλους που δεν πρόκειται να κρύψουν την χαρά τους αυτό το καλοκαίρι.