Μια μεγάλη ομάδα που παίρνει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο έχει δύο στόχους. Ο πρώτος είναι να το κερδίσει και είναι αληθινά δύσκολος, γιατί στο τέλος κερδίζει μόνο ένας. Ευτυχώς υπάρχει κι ένας δεύτερος, συνήθως ανομολόγητος: μια μεγάλη ομάδα έχει κάνει τη δουλειά της αν απλά θυμίσει στην ποδοσφαιρική ανθρωπότητα τους λόγους για τους οποίους θεωρείται μεγάλη. Υπό αυτό το πρίσμα το περασμένο Σαββατοκύριακο δύο ομάδες πέτυχαν τον στόχο τους: η πρώτη είναι η Γερμανία και η δεύτερη η Αγγλία.

Ισοπαλία

Η Γερμανία έχασε στην πρεμιέρα από το πάντα σοβαρό Μεξικό: έπαθε ό,τι παθαίνουν μετά το 1974 σχεδόν όλες οι πρωταθλήτριες κόσμου –πλην της Βραζιλίας, καμία άλλη δεν ξεκίνησε με νίκη στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο όπου πήρε μέρος. Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία, όταν έχασαν στην πρεμιέρα τους, αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο. Καμία από αυτές τις ομάδες δεν βρέθηκε, στη δεύτερη αγωνιστική, στη θέση που είδαμε τη Γερμανία το Σάββατο το βράδυ κόντρα στους Σουηδούς. Οι Γερμανοί βρέθηκαν πίσω στο σκορ στο ημίχρονο κι έμειναν με δέκα παίκτες στο 82′ μετά την αποβολή του Μπόατενγκ. Η ισοπαλία, που ουσιαστικά τους καταδίκαζε με αποκλεισμό, έμεινε μέχρι το 95′ καθώς ο σουηδός τερματοφύλακας Ολσεν είχε κατεβάσει ρολά: το καλύτερο σουτ των Γερμανών, αυτό του νεαρού Μπραντ, κατέληξε στο δοκάρι στο 92′. Κι όμως οι Γερμανοί στο 95′ βρήκαν το γκολ της νίκης με το καταπληκτικό αυτό σουτ του Κρος και ουδείς ένιωσε έκπληξη. Αντιθέτως, όλοι στον κόσμο θυμήθηκαν γιατί στο τέλος κερδίζουν.

Ελλάδα

Το ματς είχε ως πρωταγωνιστές και τρεις που αγωνίζονται στη Σουηδία κι έχουν περάσει από την Ελλάδα. Ο τερματοφύλακας Ολσεν ήρθε στον ΠΑΟΚ προ τριετίας και τον έβγαλαν άχρηστο έπειτα από έναν μήνα. Εφυγε από τη Θεσσαλονίκη, βρήκε τον εαυτό του και παραλίγο να αποκλείσει τη Γερμανία: η δοκιμασία που λέγεται «πέρασμα από την Ελλάδα» τον σκλήρυνε. Ο γνωστός μας Μάρκους Μπεργκ έχοντας περάσει έναν χρόνο στη Σαουδική Αραβία έχει γύρω στα δύο εκατομμύρια δολάρια παραπάνω στον τραπεζικό λογαριασμό του, αλλά και κάμποσα κιλάκια παραπάνω: η φυγή από την Ελλάδα τον έκανε πλουσιότερο, πλην όμως χειρότερο παίκτη. Η πιο ωραία περίπτωση είναι ο Τζίμι Ντουρμάζ. Μπήκε στο ματς για να κρατήσει την μπάλα, έκανε μόνο λάθη και στο τέλος χάρισε στους Γερμανούς το φάουλ που τους επέτρεψε να πάρουν το παιχνίδι. Αποδεικνύοντας ότι είναι στην κοσμάρα του, έκανε και ανάρτηση στο Instagram μετά το ματς, με αποτέλεσμα να τον βρίζουν δώδεκα χιλιάδες Σουηδοί με σχόλιά τους! Οταν αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό, ένας συμπαίκτης του είχε πει ότι είναι ένας εξαιρετικός παίκτης που αν τον ρωτήσεις πόσο είναι το σκορ, θα κάνει λάθος. Οποιος το είχε ακούσει, μόλις τον είδε να μπαίνει στο γήπεδο με το θεαματικό μούσι του, είναι το πρώτο πράγμα που θυμήθηκε.

Λιοντάρια

Το ποιοι είναι θύμισαν στον κόσμο και οι Αγγλοι, κι όχι μόνο γιατί με αντίπαλο τον Παναμά προηγήθηκαν με 5-0 στο πρώτο ημίχρονο. Σιγά σιγά η ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ αρχίζει να μοιάζει με ομάδα του Ρόι Ρέις, που χαρήκαμε πριν από λίγο καιρό εδώ στα «ΝΕΑ». Η Αγγλία εμφανίστηκε με μια ομάδα γεμάτη νιάτα και ηγέτη τον Χάρι Κέιν –ένα παιδί της εργατικής τάξης που κάνει καριέρα στην Τότεναμ, στα χρόνια που η Πρέμιερ Λιγκ είναι το Χόλιγουντ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Οι Αγγλοι τρέχουν πολύ, σκοράρουν πολύ, εκμεταλλεύονται στημένες φάσεις, έχουν προπονητή έναν τύπο που μοιάζει ακόμα με ποδοσφαιριστή και γενικώς τιμούν το ποδόσφαιρο. Μπορεί να μην παίζουν κλασικό βρετανικό ποδόσφαιρο (η διάταξή τους π.χ. δεν είναι το κλασικό 4-4-2), αλλά όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν να έρχονται από τα χρόνια της δεκαετίας του ’80: υπάρχει γενναιοψυχία, ιδρώτας, μεγάλο πάθος –όλα όσα έκαναν τα Λιοντάρια να έχουν φίλους σε όλο τον κόσμο, πριν οι διάφοροι Ερικσον και Καπέλο αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία τους. Κι έχουν και έναν προπονητή που οι παίκτες καταλαβαίνουν και σέβονται: δεν τον φωνάζουν ΜακΚλόουν, όπως κάποτε τον ΜακΛάρεν, ούτε τον κοροϊδεύουν, όπως τον Ρόι Χότζσον, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπαν τον παππού τους. Δεν ξέρω πού θα φτάσουν, αλλά το βέβαιο είναι ότι ξαναήρθαν.

Αστέρια

Μιλώντας για προπονητές, να επισημάνω ότι σε αυτό το Μουντιάλ ισχύει το «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες». Την ώρα που διάφορα αστέρια της προπονητικής δυσκολεύονται, δύο σχετικά άγνωστοι κόουτς στο ευρωπαϊκό κοινό δίνουν τα διαπιστευτήριά τους. Ο Βραζιλιάνος Τιτί –στην Ευρώπη πολλοί γελάνε ακούγοντας το όνομά του –στο ματς της Βραζιλίας με την Κόστα Ρίκα είχε το κουράγιο να χρησιμοποιήσει για ένα τέταρτο ταυτόχρονα τους Νεϊμάρ, Κόστα, Κουτίνιο, Φιρμίνο και Γκαμπριέλ Ζεσούς –πρόκειται για το πιο επιθετικό σχήμα της Βραζιλίας από τον καιρό του Τελέ Σαντάνα. Στο δε ματς της Σενεγάλης με την Ιαπωνία, στο δεύτερο γκολ της αφρικανικής ομάδας, έξι παίκτες της πατάνε τη γιαπωνέζικη περιοχή και το 2-1 προκύπτει ύστερα από συνεργασία των δύο ακραίων αμυντικών (!), δηλαδή του Σαμπαλί που πασάρει και του Μουσά Βαγκέ που σκοράρει! Κρίμα που η ομάδα του Αλιού Σισέ, με τα ράστα μαλλιά, δεν έχει τερματοφύλακα: θα είχε ήδη προκριθεί γιατί χάρη στον προπονητή της παίζει αληθινό επιθετικό ποδόσφαιρο.

Ρονάλντο

Νομίζω ότι λίγοι θα επισημάνουν το πόσο καλή είναι η δουλειά του Σισέ: θα τον θυμούνται απλά για τα μαλλιά του. Οσο για τον Τιτί, αν η Βραζιλία δεν κερδίσει το τρόπαιο, θα τον στήσουν στον τοίχο οι συμπατριώτες του. Το ότι δεν του αναγνωρίζουν συμμετοχή στη νίκη επί της Κόστα Ρίκα είναι κακό σημάδι. Χθες ο βραζιλιάνικος Τύπος πρόβαλλε όχι τις κινήσεις του Τιτί, αλλά τη μεγάλη βοήθεια που δίνει στον Νεϊμάρ ο Ρονάλντο, ο οποίος έχει αναλάβει να του τονώσει την ψυχολογία…

Γελάς

Ανακεφαλαιώνοντας όσα είδαμε μέχρι τώρα, κάνω και μια επισήμανση. Δύο από τις ομάδες που έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα στη διοργάνωση, δηλαδή η Κροατία και το Βέλγιο, για να πάνε στη Ρωσία απέκλεισαν την Εθνική μας. Το Βέλγιο προκρίθηκε πρώτο και απευθείας από τον όμιλο, οι Κροάτες μάς απέκλεισαν στα μπαράζ. Το επισημαίνω όχι για να χρυσώσω το χάπι του αποκλεισμού της Εθνικής μας, αλλά για να θυμίσω πόσο υπερφίαλοι ήμασταν όταν πιστεύαμε πως η ομάδα του Σκίμπε μπορούσε να αποκλείσει είτε τους μεν είτε τους δε. Βλέποντάς τους στη Ρωσία, όταν σκέφτεσαι ότι θα μπορούσαν να λείπουν και στη θέση τους να αγωνίζεται η Ελλάδα, γελάς και λιγάκι –παραδέξου το…

Τελευταία Νέα