Αναζήτηση
Βγαίνει ο Σκουρλέτης και δηλώνει (με τον στόμφο που ντύνει συνήθως το φούμαρο) πως «για να συνεργαστούμε πρέπει το ΚΙΝΑΛ να αποκηρύξει τον νεοφιλελευθερισμό».
Του ζήτησε κανείς να συνεργαστούν; Οχι. Τον ρώτησε κανείς τι δέχεται και τι δεν δέχεται; Ούτε. Τίθεται θέμα συνεργασίας του με οιονδήποτε; Στον ύπνο του και μόνο αν κοιμάται ξεσκέπαστος.
Γενικώς ουδείς έχει εκφράσει την παραμικρή διάθεση να ανοίξει νταραβέρι με τον Σκουρλέτη.
Αλλά εκείνος βάζει προϋποθέσεις.
Σαν να λέμε ότι προσφέρεται να παίξει σέντερ φορ στη Ρεάλ, αν η Ρεάλ αποκηρύξει τον Ρονάλντο. Και μετά επιλαμβάνεται ο επιστήμων με τα άσπρα.
Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, οι συριζαίοι που βλέπουν να μετρούν μέρες αρέσκονται να πιστεύουν ότι κάποιος ή κάτι μπορεί να τους σώσει την τελευταία στιγμή.
Δικαίωμά τους. Αλλά δεν βλέπω πολλούς υποψηφίους. Ούτε καν ο Ρονάλντο –αν υποθέσουμε ότι τον νοιάζει ο Σκουρλέτης!
Αντί λοιπόν να ανακυκλώνουν ανύπαρκτες ελπίδες θα μπορούσαν να συγκρίνουν τη συνέντευξη Βενιζέλου στο «Βήμα της Κυριακής» και την ομιλία της Φώφης στο ΚΙΝΑΛ την ίδια μέρα.
Μπορεί να διαφωνούν σε διάφορα αλλά σε επίπεδο βασικών επιλογών λένε τα ίδια πράγματα στον ίδιο τόνο.
Τι λένε;
Πρώτον, ότι η «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προϋπόθεση για την ανόρθωση της χώρας. Δεν έχω ακούσει κανέναν στην Κεντροαριστερά να υποστηρίζει κάτι άλλο.
Δεύτερον, ότι το ΚΙΝΑΛ θα μετάσχει μετεκλογικά σε κυβέρνηση συνεργασίας –υπό όρους φυσικά κι εφόσον η ανάγκη προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Τρίτον, (αυτό το είπε η Φώφη αλλά θα μπορούσε να το υπογράψει κι ο Βενιζέλος…) ότι η συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα, το εκλογικό σύστημα και η προεδρική εκλογή του 2020 (που θα γίνει το φθινόπωρο 2019) θα κριθούν μαζί. Ως ενιαία στρατηγική επιλογή.
Καταλάβατε; Μια χαρά. Είπατε τίποτα;
Από εκεί και πέρα, ο Βενιζέλος μιλάει για «μέτωπο» με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις και η Φώφη ως αρχηγός το προσπερνά.
Εχουν κι οι δύο δίκιο. Αφού ούτως ή άλλως το «μέτωπο» λειτουργεί στην πράξη γιατί να δεσμευτούν τα κόμματα;
Οσο για τις ίσες αποστάσεις και παρά τις κάποιες αστοχίες (όπως με την αναθεώρηση) δύσκολα θα κατηγορήσει κάποιος τη Φώφη ότι βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη.
Αλλά επειδή τα συμφραζόμενα φλυαρούν επαρκώς, δεν χρειάζεται να το φωνάζει κιόλας.
Για να μην είμαστε μεμψίμοιροι λοιπόν θα πω ότι για πρώτη φορά από τον Εμφύλιο το αστικό δημοκρατικό σύστημα στην Ελλάδα διαθέτει κοινή κι ενιαία στρατηγική.
Κι αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση για τη χώρα.
