Λοιπόν, αν ήμουν πρωθυπουργός, θα ξεκινούσα τη σημερινή ημέρα ανακοινώνοντας μια σημαντική στρατηγική απόφαση: την αλλαγή θέσεων ανάμεσα στον Πάνο Καμμένο και την Κατερίνα Νοτοπούλου. Μια τέτοια κίνηση θα είχε τεράστια προσωπικά, πολιτικά, εθνικά, κοινωνικά και επικοινωνιακά οφέλη.

Πρώτα απ’ όλα, η προαγωγή του Καμμένου σε επικεφαλής του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη θα αποκαθιστούσε τις σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών που τελευταία γνωρίζουν μια μικρή κρίση και, άρα, την εύρυθμη λειτουργία της κυβέρνησης. Η γεωγραφική απόσταση θα ευνοούσε την προσωπική προσέγγιση. Οταν είναι μακριά ο άλλος, καταλαβαίνεις την αξία του.

Υστερα, δεν θα ξαναγίνονταν σκάνδαλα όπως αυτό με το νερό. Κακά τα ψέματα, ήταν λάθος η τοποθέτηση σε μια τόσο νευραλγική θέση ενός στελέχους που διακρίθηκε στο κίνημα Δεν Πληρώνω. Πώς να τρέξει τις επενδύσεις στην ύδρευση και την αποχέτευση της Θεσσαλονίκης ένας άνθρωπος που είχε διαπρέψει σηκώνοντας τις μπάρες στα διόδια για να περνούν ελεύθερα οι οδηγοί; Ο αρχηγός των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, αντίθετα, με την πληθωρική του παρουσία και το εκρηκτικό του χιούμορ, θα έκανε θαύματα –πόσω μάλλον που θα συνεργαζόταν και με μια άλλη άξια προσωπικότητα από το κόμμα του, την αεικίνητη υφυπουργό Μακεδονίας – Θράκης Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά. Και στα διαλείμματα θα είχε την ευκαιρία να παίζει από πιο κοντά με το αγαπημένο του «Μακεδονικό».

Οσο θα φούντωνε εκείνο το μέτωπο όμως, που έτσι κι αλλιώς δεν μας πολυνοιάζει, τόσο θα ηρεμούσε το σύστημα των ελληνοτουρκικών. Μη έχοντας πλέον απέναντί του έναν τύπο που του θυμίζει καθημερινά τη συντριβή της χώρας του το 1821, ο Ερντογάν θα αραίωνε τις καθημερινές ανθελληνικές προκλήσεις. Χώρια που η ανάληψη της ηγεσίας του Πενταγώνου από μια νέα γυναίκα θα τον αποσυντόνιζε. Θα την υποτιμούσε, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Ταυτόχρονα όμως θα ανησυχούσε για τα κίνητρα του έλληνα Πρωθυπουργού. Θέλει άραγε να του στείλει ένα μήνυμα συμβιβασμού; Ή κάτι σκοτεινό σχεδιάζει;

Την ίδια ώρα, η Νοτοπούλου θα μπορούσε επιτέλους να αξιοποιήσει τις γνώσεις της. Οχι στις ευρωπαϊκές πολιτικές νεολαίες, που ήταν το θέμα του μεταπτυχιακού της, αλλά στη Συμβουλευτική Ψυχολογία και την Ανάλυση Πολιτικού Λόγου. Η ειδίκευση αυτή πάει χαμένη στη σημερινή της θέση. Πράγματι, είναι καλύτερα να αναλύεις τον εθνικιστικό πολιτικό λόγο του Ερντογάν από το να εξαγγέλλεις τη μετατροπή μιας πόλης σε «οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο των Βαλκανίων» δύο μήνες πριν η ίδια αυτή πόλη μείνει χωρίς νερό.

Αν μάλιστα αυτή η ανταλλαγή έφερνε αποτελέσματα, θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλους τομείς. Μια ιδέα θα ήταν να αλλάξουν ο Κοντονής με τον Φλαμπουράρη, για να χαλαρώσει λίγο το σύστημα της Δικαιοσύνης. Ή ο Βασιλειάδης με τον Τσιρώνη, για να γλιτώσουν και το ποδόσφαιρο και τα κατοικίδια. Ιδέες υπάρχουν.

Τελευταία Νέα