Η πολιτική είναι σαν τον στρατό. Ο κατώτερος υπακούει στον ανώτερο. Ο ανώτερος διατάσσει κι ο κατώτερος εκτελεί. Αυτό ακριβώς ίσχυσε και στην περίπτωση της διακοπής του πρωταθλήματος. Ο επί του Αθλητισμού αρμόδιος υφυπουργός ήταν σφόδρα αντίθετος. Αλλαι μεν αι βουλαί του Γιώργου Βασιλειάδη, άλλα δε Τσίπρας κελεύει. Την απόφαση την πήρε το Μαξίμου. Ο γενειοφόρος υφυπουργός, απλά πειθάρχησε. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Γιώργος Βασιλειάδης (φωτογραφία) βγάζει καντήλες. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον προκάτοχό του Χαράλαμπο – Σταύρο Κοντονή. Που διέκοπτε για ψύλλου πήδημα το πρωτάθλημα. Ούτε το όνομά του δεν θέλει να αναφέρεται στο υφυπουργείο. Συμβαίνουν αυτά, έστω και μεταξύ συντρόφων. Κι είναι ιδιαίτερα οδυνηρό γι’ αυτόν να κάνει τα ίδια με τον Κοντονή, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά. Από κει και πέρα, το δεκαπενθήμερο ανάμεσα στο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, που δεν ξεκίνησε και στο ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, που δεν τελείωσε, ήταν ιδιαίτερα διδακτικό. Σε ό,τι είχε να κάνει δηλαδή με την κατάρρευση δύο αφηγημάτων.

Κούνησε το τάβλι

Το πρώτο ήταν αυτό που έλεγε ότι ο Ολυμπιακός κούνησε το τάβλι. Για να χαλάσει το καλύτερο πρωτάθλημα. Επειδή έβλεπε ότι δεν μπορούσε να το κατακτήσει, το ευτέλισε. Δημιούργησε τον τραυματισμό του Οσκαρ Γκαρσία για να το ξεφτιλίσει. Οπως όμως έχει πει ο Αισχύλος, «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Μπουκάρει ο Ιβάν με το κουμπούρι στη ζώνη και το κάνει το πρωτάθλημα ρόμπα ξεκούμπωτη. Μετά τον Ολυμπιακό, είναι η φίλη και σύμμαχος ΑΕΚ που φεύγει άρον άρον από την Τούμπα. Και θέλει να πάρει το παιχνίδι και ουσιαστικά και το πρωτάθλημα στα χαρτιά. Το δεύτερο αφήγημα κράτησε έξι μήνες. Κι είχε στηριχθεί μετά μανίας από τα συνεργεία των δύο συμμάχων. Οτι αυτό το πρωτάθλημα είναι το καλύτερο, επειδή τα όποια λάθη των διαιτητών είναι ανθρώπινα. Επειδή όλοι ευνοούνται κι όλοι αδικούνται. Κι όσοι διαμαρτύρονται, το κάνουν για να κρύψουν τις αγωνιστικές αδυναμίες τους.

Παιδιά

της παράγκας

Διαβάζεις λοιπόν την υπερασπιστική γραμμή για τη μεταμόρφωση του Ιβάν σε Τζον Γουέιν (φωτογραφία) και δεν πιστεύεις στα μάτια σου: «Να έμενε στη σουίτα του ο Σαββίδης για να παρακολουθεί τον Κομίνη και τον Ποντίκη να δίνουν παράσταση κλοπής μιας νίκης-τίτλου από τον ΠΑΟΚ; Να παραμείνει ήρεμος την ώρα που τα παιδιά της παράγκας (έχει ακόμα ρίζες στο ποδόσφαιρο) λήστευαν τον ΠΑΟΚ; Κομίνης και Ποντίκης ήρθαν στην Τούμπα για να στερήσουν από τον ΠΑΟΚ μία νίκη-πρωτάθλημα, ήταν καλά δασκαλεμένοι για να προκαλέσουν τον κόσμο». Πώς γίνεται να συμβαίνουν αυτά, όταν όλα τα λάθη είναι ανθρώπινα; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν «στημένοι» και «δασκαλεμένοι» διαιτητές στο καλύτερο πρωτάθλημα; Το λάθος του Κομίνη, γιατί δεν εντάσσεται στο όλοι «ευνοούνται κι όλοι αδικούνται»; Τα παιδιά της παράγκας, που έχει ακόμα ρίζες στο ποδόσφαιρο, δουλεύουν για λογαριασμό της φίλης και συμμάχου ΑΕΚ;

Οποιος

προλάβει πρώτος

Οταν αναφέρονται σε παράγκα, εννοούν τις δημόσιες κοινές εμφανίσεις του Δημήτρη Μελισσανίδη με τον Θωμά Μητρόπουλο (φωτογραφία); Προφανώς. Οταν είχαν επιστρατεύσει όμως από κοινού τον Θωμά για να εκδιώξουν τις γκρανκάσες και να κερδίσουν τις εκλογές της ΕΠΟ, ήταν καλά. Ας πρόσεχαν. Αυτοί έμπλεξαν τους φίλους και συμμάχους τους. Από κοινού καλλιέργησαν τον μύθο του αγώνα για ένα καλύτερο ποδόσφαιρο. Στα λόγια. Στην πράξη, αυτό που ίσχυσε ευθύς εξ αρχής ήταν το «ποιος θα προλάβει πρώτος». Πέρυσι με Κύζα – Καλφόγλου, πρόλαβε ο Ιβάν. Φέτος με Κομίνη – Ποντίκη, πρόλαβε ο άλλος. Και ποιο είναι το φάρμακο για όλα αυτά; Σταματάμε το πρωτάθλημα για δύο-τρεις εβδομάδες, απειλούμε ότι ο πέλεκυς του νόμου θα πέσει βαρύς και η ζωή συνεχίζεται. Και για του λόγου το αληθές, η πρόσφατη δήλωση του Γιώργου Βασιλειάδη, που επιμένει να εθελοτυφλεί. Που επιμένει ακόμα και σήμερα ότι «ύστερα από πολλά χρόνια, είχαμε το πιο συναρπαστικό και πιο δίκαιο πρωτάθλημα».

Υπουργάρα

Εχει ο καιρός γυρίσματα. Αντίθετη είναι η ΑΕΚ στη διακοπή του πρωταθλήματος, εκδίδοντας μάλιστα και σχετική ανακοίνωση. Οταν το διέκοπτε ο Χαράλαμπος – Σταύρος, ήταν όλα καλά. Κι ακόμα καλύτερα, όταν η «υπουργάρα» τρενάριζε το Κύπελλο κανένα μήνα. Επειδή δεν ήταν αρκετός ο Σιδηρόπουλος, για να δοθούν τα σημαιάκια σε βοηθούς της αρεσκείας του.