Το (χάλκινο) μετάλλιο που κατέκτησε η Κατερίνα Στεφανίδη στο Μπέρμιγχαμ είναι από τα κορυφαία της καριέρας της και ας μην είχε χρυσό χρώμα όπως συνήθως.

Σε έναν πολύ ποιοτικό τελικό, όπου πέντε αθλήτριες πέρασαν τα 4,70 μ., οι τρεις τα 4,80 μ. και οι δύο τα 4,90 μ. (με τη νικήτρια Σάντι Μόρις να περνά και τα 4,95 μ.), η Κατερίνα έμεινε ζωντανή στο κυνήγι του βάθρου.

Να θυμίσουμε ότι πριν από λίγο καιρό αποφάσισε με τον προπονητή και σύζυγό της Μίτσελ Κρίερ να πάρει μέρος σε αυτή τη διοργάνωση, καθώς είχε έντονες ενοχλήσεις από την τενοντίτιδα.

Πριν αρχίσει ο τελικός είχε ενοχλήσεις που τη χτύπησαν στη λεκάνη. Γι’ αυτό άλλωστε θέλοντας να αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερα άλματα, ξεκίνησε από τα 4,70 μ. και όσο περνούσε ο χρόνος πονούσε περισσότερο.

Εσφιξε τα δόντια στα 4,75 μ. αλλά και όταν πέρασε τα 4,80 μ. για να διασφαλίσει το μετάλλιο.

Μπορεί να σταμάτησε ένα σερί 19 συνεχόμενων νικών και μάλιστα ένα σερί χρυσών μεταλλίων σε μεγάλες διοργανώσεις, αλλά ο χαρακτήρας, το πείσμα και σε τελική ανάλυση η αξία της Κατερίνας Στεφανίδη αποτελούν την καλύτερη εγγύηση για να επιστρέψει στην κορυφή.

Αξίζουν πάντως συγχαρητήρια και στην καλή της φίλη, την πεισματάρα Σάντι Μόρις, που μετά την πλάτη της Τζένιφερ Σουρ πριν από δύο χρόνια στο Παγκόσμιο του Πόρτλαντ, έβλεπε αυτήν της Κατερίνας για μία διετία χωρίς να το βάλει κάτω και δικαιώθηκε με τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας.