Τεχνική ποινή

Η κυβέρνηση έχει ήδη κάνει 5 θεσμικά φάουλ στην «υπόθεση Novartis», άρα θα έπρεπε να είχε αποβληθεί:

1. Προανήγγειλε –ο δε υπουργός Δικαιοσύνης παραδέχτηκε ότι άνοιξε και διάβασε –το αποτέλεσμα εν εξελίξει ανακριτικής έρευνας ενώ δεν δικαιούται να τα γνωρίζει. Και δεν δικαιούται όχι μόνο λόγω της διάκρισης των εξουσιών, αλλά και για να προστατέψει τη διαδικασία για την οποία υποτίθεται ότι κόπτεται.

2. «Διέρρευσε» τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, που κατά σύμπτωση είναι πολιτικοί της αντίπαλοι. Χωρίς να προσμετρά, ή, αντίθετα και πιθανότερα, συνυπολογίζοντας, ότι το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να βγουν στη δημοσιότητα και ενδεχομένως στη λάσπη ονόματα, ανεξαρτήτως πράξεων και ποινικού τους ενδιαφέροντος.

3. Επέλεξε ως στιγμή της δημοσιοποίησης την επαύριον του στριμώγματός της από το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Ο αντιπερισπασμός κατά την πολιτική μάχη είναι θεμιτός. Οταν περνάει μέσα από το τσαλάκωμα του Κράτους Δικαίου, ποτέ.

4. Συνόδεψε, ή παρέλαβε, διά του παντελώς αναρμόδιου κυβερνητικού εκπροσώπου, τον φάκελο της υπόθεσης προς ή από την Εισαγγελία. Στη ζούλα, αρχικά, και δίνοντας τον απαραίτητο «επικοινωνιακό» τόνο, όταν αποκαλύφθηκε, σε κάθε περίπτωση αποκαλύπτοντας προθέσεις και μεθοδεύσεις.

5. Παρέπεμψε διά «παραγγελίας» του Πρωθυπουργού τον φάκελο στη Βουλή, με πρόθεση να εμφανιστούν η κυβέρνηση και ο επικεφαλής της ως «αρχάγγελοι της κάθαρσης». Ομως έτσι παραβιάστηκε ανοιχτά το ίδιο το Σύνταγμα, αφού στο άρθρο 86 παρ. 2 ορίζεται ότι για αδικήματα που σχετίζονται με την ευθύνη υπουργών το πρόσωπο που διενεργεί την ανάκριση είναι το μόνο αρμόδιο να υποβάλει, και μάλιστα «αμελλητί» (το ταχύτερο δυνατό), τα στοιχεία στη Βουλή.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, σε τέτοιο «παιχνίδι» με τους θεσμούς –οι οποίοι μάλιστα παίζουν διαρκώς εκτός έδρας με την παρούσα κυβέρνηση -, ο μόνος διαιτητής είναι ο λαός.