Από τα τόσα αρχαία γυναικεία ονόματα που προτιμούν οι new age γονείς ένα μόνο θεωρείται ταμπού. Ονομα σαν κατάρα, που προκαλεί «σκοτεινούς» συνειρμούς. Διότι ενώ ακόμη και το δυσοίωνο Κασσάνδρα ή το τραυματικό Ιοκάστη έχουν αποκατασταθεί στη σύγχρονη ονοματολογία, κανένα κορίτσι δεν το βαφτίζουν Μήδεια. Το όνομα έκλεισε τους λογαριασμούς του με τις κοινωνίες των ανθρώπων τον 5ο αιώνα π.Χ. όταν ο Ευριπίδης το ταύτισε με την παιδοκτονία. Οχι απλώς το απεχθέστερο έγκλημα, αλλά κάτι σαν ακύρωση της φύσης. Ο μύθος της Μήδειας όμως άνοιξε από τότε λογαριασμούς με τις κοινωνίες των φιλοσόφων, των λογίων, των δημιουργών που εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια ανιχνεύουν τις αφετηρίες και τις διαδρομές που διανύει το μυαλό και η ψυχή μέχρι να καταλήξει στη σκοτεινή σπηλιά της παιδοκτονίας. Ο Σενέκας, ο Κορνέιγ, ο Ανούιγ, ο Χάινερ Μίλερ, ο Παζολίνι καταπιάστηκαν με την τραγωδία του Ευριπίδη, αλλά οι αιτίες της πράξης χάσκουν ακόμη ορθάνοιχτες. Μάγισσα ή επαναστάτρια; Η βαρβαρότητα του έρωτα ή το πάθος της εκδίκησης όπλισαν το χέρι της;

Τους τελευταίους δύο μήνες, τρεις περιπτώσεις παιδοκτονίας απασχόλησαν την επικαιρότητα. Η μάνα στο Μαρκόπουλο που μαχαίρωσε την 17χρονη κόρη της και μετά αυτοκτόνησε. Ο πατέρας που έβαλε φωτιά στο διαμέρισμά του και κάηκε μαζί με τα δύο ανήλικα αγόρια του. Ο άλλος πατέρας, προχθές, στους Αγίους Αναργύρους που αφού σκότωσε την πεθερά, τη γυναίκα και το κοριτσάκι του, κράτησε την τελευταία σφαίρα για τον εαυτό του. Εκδίκηση ή πάθος; Απελπισία ή ψήλωμα του νου; Σιγά μη δώσουμε εμείς την απάντηση σε αυτό που προσπαθούν να καταλάβουν από τα χρόνια του Ευρυπίδη. Ενα μόνο είναι σίγουρο. Οτι αυτό το έγκλημα είναι μαζί κι η τιμωρία του.

Τελευταία Νέα