Χαβαλές

Η εξαπάτηση των πολιτών από την κυβέρνηση σε κάθε λέξη-υπόσχεση δεν αμφισβητείται πλέον ούτε από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές της μιας άλλης εποχής. Είπαν συνειδητά ψεύδη και αναζητούν εξιλέωση πότε λόγω αυταπάτης, πότε λόγω άγνοιας ή έλλειψης πείρας. Τίποτε από αυτά δεν είναι αλήθεια. Συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο παραμόρφωσης της πραγματικότητας, σχεδιάζοντας στο γόνατο κάθε μέρα την επόμενη μπαρούφα που απλώς θα τους κρατά στον αφρό. Δεν έχουν καμιά αναστολή να διαστρεβλώνουν τα αυταπόδεικτα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκστομίζουν την πιο χυδαία παραπληροφόρηση, αρκεί να κερδίσουν ένα λεπτό ανοχής από την οργισμένη πλειονότητα των πολιτών. Τους αρκεί και μόνο η αμφιβολία για να μπορούν να ψαρέψουν σε θολά νερά και ό,τι κάτσει.

Αυτή η στρεψοδικία αποτελεί επιλογή επιβίωσης διότι νομίζουν οι αφελείς πως οι πολίτες εύκολα θα ξεχάσουν την απόλυτη διάψευση και μέσα σε ένα κουβάρι αλληλοαναιρούμενων πολιτικών μπορεί να ξανακάνουν τα ίδια λάθη και να τους εμπιστευτούν. Δημιουργούν δήθεν παράλληλες πολιτικές για να δείξουν ότι είναι διαφορετικοί από τους προηγούμενους, αλλά το μόνο που καταφέρνουν τελικώς είναι εκτίθενται ακόμη περισσότερο.

Για παράδειγμα, η γελοιότητα με τους σημαιοφόρους και τις παρελάσεις έδειξε ότι έχουν ξεπεράσει κάθε φραγμό και προκειμένου να παραστήσουν τους διαφορετικούς καταλήγουν γραφικοί με την τακτική του χαβαλέ. Πώς να σταθεί για ένα κόμμα δήθεν της Αριστεράς η παρδαλή συνύπαρξη με ακραίους εθνολαϊκιστές. Κάθε άλλο, έχουν γίνει ίδιοι και όμοιοι με κοινό παρονομαστή την αγωνία για την εξουσία.

Μέσα σε αυτό το άγχος της πολιτικής επιβίωσης καταπατούν με ευκολία παραδοσιακές αξίες και αρχές ενός πολιτικού χώρου που κακοποιείται βάναυσα από επιλογές με ταπεινά κίνητρα. Ποιος το περίμενε ότι αυτοί οι συνωμότες της πεντάρας για τα τιμάρια της εξουσίας θα φόρτωναν στην κοινωνία κοντά εκατό δισ. ζημιά και θα έσπερναν τον διχασμό δηλητηριάζοντας μια καθημαγμένη κοινωνία. Κι όμως συνεχίζουν αδίστακτα το καταστροφικό τους έργο παίζοντας με το Σύνταγμα και τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Δεν το έχουν σε τίποτα να φλερτάρουν πάλι με τη διάλυση, αρκεί να θεωρήσουν ότι εξασφαλίζουν ένα κάποιο άλλοθι.