Η χώρα είναι εδώ και πολύ καιρό όχι μόνο σε επικίνδυνη περιδίνηση, αλλά και βουτηγμένη σ’ έναν δύσοσμο βούρκο. «Χορεύοντας με την παρακμή», κατά το χθεσινό εύστοχο πρωτοσέλιδο. Περισσότερο και από την οικονομία, η Ελλάδα περνά μια μεγάλη θεσμική και ηθική κρίση που θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να ξεπεραστεί.

Τα όσα ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες, με κεντρικούς πρωταγωνιστές υπουργούς και πρωτίστως τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, δεν έχουν προηγούμενο. Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά όπου ένας εν ενεργεία υπουργός συνομιλεί με έναν καταδικασμένο ισοβίτη και φαίνεται να κινεί τα νήματα σε μια τόσο δυσώδη υπόθεση.

Είναι η πρώτη φορά που έχουμε ένα μπαράζ επιθέσεων στη Δικαιοσύνη, ακόμα κι από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Εν προκειμένω, δεν μιλάμε για επιχειρηματικά συμφέροντα που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, όπως ψευδώς λέει η κυβέρνηση, αλλά για προσπάθεια με προφανή πολιτική στόχευση. Τον έλεγχο των πάντων. Κάποιοι λένε και για αλλαγή καθεστώτος, αλλά κι αν όχι ώς εκεί, σίγουρα για τη διατήρηση παντί τρόπω του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ΑΝΕΛ στην εξουσία.

Το μπαλάκι της ευθύνης είναι στα χέρια του Πρωθυπουργού.

Πριν από λίγες εβδομάδες, μόλις δηλαδή αποκαλύφθηκαν οι συνομιλίες του κ. Καμμένου με τον ισοβίτη, ο κ. Τσίπρας είχε μια χρυσή ευκαιρία. Να απαλλαγεί από το ακροδεξιό του σομπρέρο. Αντί γι’ αυτό έχει σφιχταγκαλιαστεί με τον κ. Καμμένο· αν και υπέρβαρος, τον έχει πάρει στην πλάτη. Εχουν περάσει τόσες εβδομάδες και ακόμα δεν έχει απαντήσει ο Πρωθυπουργός αν γνώριζε για τις συνομιλίες του κ. Καμμένου με τον ισοβίτη. Είναι πλέον κομβικό το ερώτημα, διότι από την απάντησή του θα καταλάβουμε πολλά. Μόνο τυχαίο, συνεπώς, δεν είναι το γεγονός ότι συνειδητά ο κ. Τσίπρας αποφεύγει να δώσει σαφείς απαντήσεις και πετά την μπάλα στην κερκίδα: Siemens, Ντυνάν, Παπαντωνίου κ.λπ.

Το φαινόμενο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, του εθνολαϊκισμού με ολίγον από μαφία, είναι πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά. Η ελληνική κοινωνία διακατέχεται από οργή αλλά και αμηχανία.

Η λουμπενοποίηση και η φτωχοποίηση είναι τέτοιες, που πολλοί άνθρωποι περιμένουν το καινούργιο παραμύθι. Ταυτόχρονα όμως, σύμφωνα με τελευταίες ποιοτικές έρευνες, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η απουσιάζει η συζήτηση για το τώρα και το αύριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ακριβώς δεν έχει τίποτα να πει για τα μελλούμενα, μεθοδεύει μαϊμού εξεταστικές διά πάσα νόσον. Εδώ έγκειται η δική μας ευθύνη. Το Ποτάμι, αν κατάφερε κάτι από τη γέννησή του, είναι να μπολιάσει με ειλικρίνεια την πολιτική ζωή. Είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει υποσχεθεί φούμαρα και δεν έχει κοροϊδέψει τους πολίτες. Γι’ αυτό και πρέπει να συνεχίσει πιο δυνατά, πρέπει να βγούμε πιο δυναμικά μπροστά. Να πούμε την αλήθεια, να προτείνουμε τις λύσεις ξανά, πιο δυνατά. Και όχι μόνοι, τώρα πια.

Να μιλήσουμε καθαρά, απέναντι στον λαϊκισμό και στις «πελατείες», για ιστορικές αλλαγές στο Δημόσιο, στην παιδεία, στην υγεία, στους θεσμούς. Να μιλήσουμε καθαρά για αξιολόγηση, για συγχώνευση ή κατάργηση εκατοντάδων σπάταλων οργανισμών, για απολύσεις επιόρκων, καταχραστών, πλαστογράφων στο Δημόσιο. Για ελεύθερα μη κρατικά πανεπιστήμια. Για επίσπευση αποκρατικοποιήσεων. Για την ενίσχυση του fast track με κίνητρα για επενδύσεις. Για ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης, καθαριότητας κ.λπ. στην Αυτοδιοίκηση και στις υπηρεσίες. Για τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας. Για τη θεσμική θωράκιση του κράτους.

Αυτά –κι άλλα –πρέπει να αποτελέσουν την ατζέντα των συζητήσεων, για την ανασυγκρότηση σε νέα βάση του μεσαίου προοδευτικού χώρου, του ριζοσπαστικού Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας. Και να επιδιώξουμε, βέβαια, και την ευρύτερη συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών, μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Διόλου δεν με απασχολεί αν τα προαναφερθέντα θεωρούνται δεξιές ή αριστερές προτάσεις. Είμαι πεπεισμένος όμως ότι αποτελούν προϋποθέσεις για να βγει η χώρα από το δύσοσμο έλος που μας έχουν ρίξει οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι τσιπροκαμμένοι, όπως θα έλεγαν κι οι ίδιοι.

Και πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα για να καταφέρουμε να έχουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Δανία του Νότου κάποιοι έλεγαν, όχι Δάνεια.

Εχουμε χάσει πολλά χρόνια ήδη και πετάξαμε με τα βουνά των σκουπιδιών μας και τα τελευταία δυόμισι.

Ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι δημοσιογράφος και βουλευτής Β’ Αθήνας με Το Ποτάμι