Το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει στη ΝΔ ένα κλίμα «όλοι είμαστε με όλους». Η ασφαλέστερη απόδειξη αυτού είναι οι αναφορές του Μητσοτάκη στους δύο πρώην προέδρους του κόμματος Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά στη συνεδρίαση της γαλάζιας ΚΟ την Πέμπτη. Και φυσικά η ατάκα περί του νεοδημοκρατικού καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα το 2015 για να μη μείνει παραπονεμένος ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Σε αυτό το – προφανώς προεκλογικής ετοιμότητας – πλαίσιο θα μπορούσε να διαβάσει κανείς και τις κινήσεις της Ντόρας Μπακογιάννη. Οπως την επίσκεψή της στο πολιτικό γραφείο του Κώστα Καραμανλή. Η αλήθεια είναι ότι η Ντόρα δεν έχει κρύψει ποτέ τις καλές της σχέσεις με την καραμανλική φυλή του κόμματος. Και δεν είναι η πρώτη φορά που αποπειράται να παίξει τον ρόλο του συνδέσμου μεταξύ αυτής και των μητσοτακικών. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι κάποιοι, παρασυρμένοι ίσως από την μπακογιάννεια υπερδραστηριότητα της περιόδου, έσπευσαν να ερμηνεύσουν πολιτικά και κάποιες ιδιωτικές στιγμές της με έναν άλλο πρώην πρωθυπουργό: τον Αντώνη Σαμαρά. Μπακογιάννη και Σαμαράς είχαν σχετικά πρόσφατα τρεις σύντομες συνομιλίες ιδιωτικού χαρακτήρα. Συναντήθηκαν τυχαία στο ασανσέρ του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος και χαιρετήθηκαν. Στις 17 Ιανουαρίου, που είναι του Αγίου Αντωνίου, η Μπακογιάννη τού ευχήθηκε για τη γιορτή του. Και έπειτα στις 4 Μαρτίου, των Αγίων Θεοδώρων, εκείνος τηλεφώνησε στο πολιτικό της γραφείο – και περίμενε, λέει, και υπομονετικά στη γραμμή – για να ανταποδώσει τις ευχές. Η εξήγηση που δίνουν για αυτές τις συνομιλίες άνθρωποι από το σαμαρικό περιβάλλον είναι σύντομη: «Ο Σαμαράς είναι ευγενής». Με λίγα λόγια, οι δυο τους δεν έχουν συζητήσει πολιτικά. Και μάλλον όσα τους χωρίζουν – πολιτικά πάντα – δεν σβήνονται από μερικές ιδιωτικές στιγμές εκδήλωσης αστικής ευγένειας.

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο

Πρώτος είχε ρίξει την ιδέα – δημοσίως τουλάχιστον – λένε όσοι έχουν εντρυφήσει στα πασοκικά πράγματα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ο ήλιος του Κινήματος έπρεπε να καταργηθεί. Η πρότασή του, βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουν, μπήκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Τώρα όμως, σύμφωνα με κάποιες πηγές, έχουν φτάσει να το συζητούν πολύ σοβαρά στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Και στη Χαριλάου Τρικούπη; Εντάξει, αναγνωρίζουν ότι πλέον δεν είναι μόνοι τους, είναι πολλοί και χρειάζονται ένα σύμβολο που θα τους εκφράζει όλους. Αλλά – επειδή σε αυτά τα ζητήματα πάντα υπάρχει ένα αλλά – «δεν έχει συμφωνηθεί τίποτα επί της ουσίας». Εύλογο, μεταξύ μας ο πράσινος ήλιος είναι brand. Εξού κι από το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν πως, αν και δεν είναι δογματικοί, τέτοιες αποφάσεις δεν γίνεται να παρθούν βιαστικά. Πρέπει να μετρηθεί πώς θα ανταποκριθεί η βάση στην αλλαγή. Οι ενδοιασμοί τους είναι δικαιολογημένοι. Εξάλλου και στο πρόσφατο παρελθόν, με την Ελιά, την τελευταία εβδομάδα πριν από τις κάλπες έτρεχαν και δεν έφταναν για να βγάλουν σποτάκια με τον πασοκικό ήλιο. Γιατί το σύμβολο της Ελιάς, υποστηρίζουν οι κονεσέρ της επικοινωνίας, δεν πουλούσε. Πώς να ντοπαριστεί ο μέσος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ αν δεν μπορεί να τραγουδήσει (έστω και από μέσα του γιατί η κόρη του Μάνου Λοΐζου, ως γνωστόν, έχει απαγορεύσει στον κομματικό μηχανισμό να χρησιμοποιεί το «Καλημέρα ήλιε» ήδη από την εποχή ΓΑΠ) «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο/ θα τον τρελάνουμε το φίλο, σίγουρα ναι/ με το νταούλι και με το ζουρνά/ καλημέρα ήλιε καλημέρα»;

Αναζητώνταςτο σαβουάρ βιβρ

Ρωτάει ο δημοσιογράφος αν η ΝΔ θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. Και αρχίζει το σόου.

Βασίλης Οικονόμου: «Δεν είναι Σώρρας ο Μητσοτάκης. Αυτά τα λέει ο Σώρρας και ο Τσίπρας τα είχε πει».

Κώστας Ζαχαριάδης: «Είναι ντροπή αυτά που λέτε. Δεν έχετε τον ελάχιστο πολιτικό πολιτισμό να κάνουμε διάλογο με επιχειρήματα. Λέτε τον Τσίπρα Σώρρα. Τι να σας πω τώρα;».

Βασίλης Οικονόμου: «Ποια ήταν η διαφορά;».

Κώστας Ζαχαριάδης: «Οτι έγιναν εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015. Η διαφορά είναι ότι τον ένα τον κυνηγάει η Αστυνομία και ο άλλος είναι ο Πρωθυπουργός της χώρας».

Βασίλης Οικονόμου: «Δεν είπα ότι είστε ο Σώρρας. Είπα όμως ότι η προεκλογική σας παροχολογία δεν διαφέρει από το στυλ του Σώρρα».

Οντως ο παραπάνω διάλογος στερείται επιπέδου. Το στοιχειώδες πολιτικό σαβουάρ βιβρ θα επέβαλλε – τουλάχιστον – να αναγνωριστεί στον Τσίπρα η πατρότητα της πρότασης περί διαγραφής του ελληνικού χρέους.