[Στερεότυπα] Κάτσε κάτω ρε

Ο Πάνος Καμμένος, ο σύντροφος Πάνος Καμμένος αν λάβουμε τοις μετρητοίς την προσφώνηση του αρχηγού των ΑΝΕΛ στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, της ριζοσπαστικής κυβερνώσας Αριστεράς, είναι ο κατεξοχήν πολιτικός που ορκίζεται στο αισθητικό κιτς της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων –όλοι θεωρούσαμε ότι η αισθητική αυτή τελείωσε με την πτώση της χούντας. Επιπόλαιος πατριδοκάπηλος, επενδύει μέρος της πολιτικής του καριέρας στο πολεμικό κιτς. Πότε απειλεί τους Ευρωπαίους να τους στείλει την τζιχάντ, πότε εμφανίζεται με στολές παραλλαγής στριμώχνοντας τα περιττά κιλά του σε συσκευασία μαχίμου, πότε θυμάται τα κλαρίνα και τις γιορτές στα στρατόπεδα το τελετουργικό των οποίων είχε αποθεώσει ο Παπαδόπουλος, πότε συγκρούεται με την Τουρκία, πότε παίζει πολεμικά παιχνίδια στα νησιά…

Το τελευταίο πολεμικό παιχνίδι του είναι προχθεσινό. Από «κύκλους» του υπουργείου Αμυνας διέρρευσε ότι το προσεχές διάστημα επίκειται κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να διαψεύσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου, Νίκος Χριστοδουλίδης. Η εφημερίδα «Πολίτης», της Λευκωσίας, κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «Καμμένες διαρροές που προκαλούν ζημιά» –διότι κι η αδολεσχία έχει τα όριά της, ιδίως όταν μπορεί να οδηγήσει όχι πλέον μόνο τη δική μας χώρα αλλά και την Κύπρο σε περιπέτειες. Το γκροτέσκο που θα μπορούσε να γίνει πολύ σοβαρό το περιγράφει με καθαρότητα ο Ανδρέας Λοβέρδος σε χθεσινή του ανακοίνωση: «Θα ήταν […] ασυνειδησία απέναντι στη χώρα μου να σχολιάσω τις ανοησίες που λέγονται και γίνονται από ανεύθυνους και επικίνδυνους ανθρώπους αναμειγνύοντας την Κύπρο αυτή τη φορά». Ακόμα πιο οξύς ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ που, σε ραδιοφωνική εκπομπή, αποκάλεσε τις διαρροές του υπουργείου Αμυνας «εθνικά εγκληματικές».

Δεν ξέρω αν όλα αυτά αρέσουν στον Αλέξη Τσίπρα, αν ακόμα αισθάνεται ικανοποιημένος, αν ακόμα τον εκφράζουν οι αγκαλιές και οι χαριεντισμοί με τον Πάνο Καμμένο το βράδυ των τελευταίων εκλογών –πιθανόν, αν κρίνει κανείς από τις παρέες του Πρωθυπουργού και, ιδίως, από τον ομοτράπεζό του της Αποκριάς, τον επίσης «ανθηρόστομο» Παύλο Πολάκη. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η ανοχή που δείχνουν στον υπουργό οι αριστεροί που υποτίθεται ότι δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους. Για να ανέχονται, όμως, τον κυβερνητικό τους εταίρο, σημαίνει ότι δεν είναι στοιχείο αριστερής ταυτότητας η ιδεολογία της χειραφέτησης που επικαλούνται. Ο κρατισμός είναι συνεκτικότερο ιδεολογικό χαρακτηριστικό, στο οποίο συναντώνται και αριστεροί, και ριζοσπάστες εθνικόφρονες όπως ο Πάνος Καμμένος και, βεβαίως, οι παλαιοί θιασώτες του κρατισμού που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία (και που σήμερα εκφράζονται είτε από τη λεγόμενη λαϊκή Δεξιά είτε από το βαθύ ΠΑΣΟΚ).

Ο,τι λοιπόν ενώνει το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι όχι το «νέο», που επικαλούνταν ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά η προσπάθεια συντήρησης του παλαιού, του χρεοκοπημένου: της σχέσης του κομματισμού με τους πελάτες του. Ωστόσο, ο Πάνος Καμμένος υπερέχει στο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για ακόμα έναν λόγο: για τη χρήση εκ μέρους του της πιο αγοραίας γλώσσας, ενός κουτσαβακισμού που εκφέρεται ως πολιτική.

Η προτροπή προς τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, «κάτσε κάτω ρε», ο οποίος αντέδρασε στον παραληρηματικό λόγο του Πάνου Καμμένου σε συζήτηση στη Βουλή για τα εξοπλιστικά, ήταν υπόδειγμα πολιτικής αγένειας, εφάμιλλη του ιστορικού «στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα» (που οι γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούν ούτε ολίγον σεξιστική προτροπή). Αλλά εξίσου εφάμιλλη με την προτροπή του Κασιδιάρη, τον Μάρτιο του 2013, προς τη Φωτεινή Πιπιλή, όταν ο πιο παλικαράς του νεοναζιστικού μορφώματος φώναζε στη Φωτεινή Πιπιλή «κάτσε κάτω ρε, πάλι πιωμένη είσαι».

Αδολεσχία, πατριδοκαπηλία, αντιευρωπαϊσμός, πελατιασμός, τραμπουκισμός: αυτή είναι δημόσια έκφραση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ό,τι διαδέχθηκε το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα». Η κουλτούρα της ιδιοτέλειας και της αγένειας, το λούμπεν και το κιτς, μετατρέπουν την πολιτική ζωή της χώρας σε βούρκο. Κι είναι γνωστοί αυτοί που κουβαλάνε τη λάσπη.