Αναζήτηση
Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καμία πρόθεση να ασχοληθώ με τη λεγόμενη υπόθεση Γεωργίου. Πέρα από τη φαιδρότητα της ουσίας, είναι ήδη old history –που λένε και οι Αγγλοσάξονες.
Η αναζωπύρωση της συζήτησης για τις ευθύνες της χρεοκοπίας προ επταετίας υπερβαίνει τα όρια της γελοιότητας ακόμη και σε μια χώρα όπου η γελοιότητα θεωρείται εθνικό άθλημα.
Παρά ταύτα νομίζω ότι προσφέρεται ως αφορμή για να διευκρινίσουμε μερικά ζητήματα γενικότερης εφαρμογής.
Πρώτον, στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες τα στατιστικά στοιχεία συλλέγονται από ειδικές υπηρεσίες. Οι οποίες ελέγχονται και αξιολογούνται από αντίστοιχες ειδικές υπηρεσίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα στατιστικά στοιχεία δηλαδή είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση και δεν εμπλέκονται ούτε υπουργοί, ούτε πολιτικοί, ούτε εισαγγελείς, ούτε δημοσιογράφοι. Τέλος –και σε όποιον αρέσει.
Δεύτερον, στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες «οι επιστημολογικές (!) θέσεις» (όπως λέει στη δήλωσή του ο υπουργός Οικονομικών) ούτε κατατίθενται σε δικαστήρια, ούτε κρίνονται από δικαστήρια.
Μα, θα μου πείτε, ο άνθρωπος που θέλει να κρίνουν τα δικαστήρια τις «επιστημολογικές» (!) διαφορές πήγε σε κοτζάμ Οξφόρδη. Και τα τρένα πάνε στην Οξφόρδη αλλά τρένα πάνε, τρένα γυρίζουν.
Τρίτον, σε καμία ευρωπαϊκή (και όχι μόνο…) δημοκρατία δεν μπορεί να κατηγορηθεί μια υπηρεσία ότι «με ψεύτικα στοιχεία έβαλε τη χώρα στο Μνημόνιο» όταν η υπηρεσία ιδρύθηκε τρεις μήνες αφότου η χώρα είχε ήδη μπει στο Μνημόνιο.
Θέμα απλής λογικής. Εχω ακούσει για μεταχρονολογημένες επιταγές. Αλλά για προχρονολογημένες ευθύνες, ποτέ!
Τέταρτον, σε καμία ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν μπορεί ο κάθε βαρεμένος, ψωνισμένος, ψεκασμένος ή απλώς στημένος δικαστής ή πολίτης να οδηγεί στο δικαστήριο μια υπόθεση καταγραφής στατιστικών στοιχείων επειδή δεν του αρέσει το αποτέλεσμα της καταγραφής.
Το επόμενο βήμα θα είναι να κάνουν μήνυση στην ΕΜΥ επειδή διαφωνούν που έβρεξε χθες!..
Πέμπτον, σε όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες τα παραπάνω είναι αυτονόητα και ουδέποτε αμφισβητούνται. Δυστυχώς όμως στη χώρα του Βούτση και του Παπαγγελόπουλου τίποτα δεν θεωρείται αυτονόητο.
Ετσι, όταν η Κομισιόν χρειάστηκε να τους υπενθυμίσει τα αυτονόητα κατηγορήθηκε για «ωμή παρέμβαση».
Προφανώς είναι ωμή παρέμβαση στον κόσμο του Βούτση και του Παπαγγελόπουλου. Διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει στα θεμέλιά της το κράτος δικαίου και όταν το κράτος δικαίου υπονομεύεται από διάφορους πονηρούς, τότε η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι υποχρεωμένη να παρέμβει και να τους τραβήξει το αφτί.
Να παρέμβει δηλαδή υπέρ των αυτονόητων. Και εναντίον των πονηρών.
Σε αυτό το θέμα και σε άλλα. Διότι ξέχασα να σας πω ότι είμαστε μόνο στην αρχή.
