Αναζήτηση
Νομίζω ότι ο Τσίπρας έχει δίκιο. «Είναι ανοησία όποιος σκέφτεται εκλογές» –κυρίως αν τις σκέφτεται εκείνος που δεν θα βρει την ψήφο του.
Στη συνέχεια βεβαίως πρόσθεσε ότι είναι «διπλή ανοησία όποιος ζητάει εκλογές».
Κάτι που ενδεχομένως ισχύει για όσους τις χάσουν –καμία γαλοπούλα δεν επιθυμεί την επίσπευση των Χριστουγέννων. Γιατί όμως να ισχύει και για εκείνους που θα τις κερδίσουν; Μαγκιά τους.
Κάπου εδώ βρισκόμαστε στην αρχή της νέας σεζόν.
Ξέρουμε ποιος θα κερδίσει τις εκλογές όταν και όποτε γίνουν.
Ξέρουμε ποιος θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αφού η κομπίνα με την απλή αναλογική δεν έπιασε.
Ξέρουμε ποιος θα χάσει τις εκλογές –το συνομολογούν και οι ίδιοι μηχανευόμενοι διάφορες οδούς διαφυγής.
Τι δεν ξέρουμε; Πότε θα γίνουν εκλογές.
Αυτό, σύμφωνα με το Σύνταγμα, παραμένει επιλογή της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Πράγμα που σημαίνει ότι η σημερινή κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αποφύγει τις εκλογές όπως οι γαλοπούλες τα Χριστούγεννα.
Θα δούμε φυσικά αν θα το καταφέρει και για πόσο –τα προγνωστικά δεν είναι εύκολα αλλά δεν θυμάμαι ποτέ να αποφεύχθηκαν τα Χριστούγεννα.
Ως εκ τούτου σχεδόν όλοι παίρνουν πλέον θέσεις για την επόμενη μέρα. Η Κεντροαριστερά που επιχειρεί να αλλάξει μέγεθος για να μετρήσει στις μετεκλογικές εξελίξεις.
Οι επιχειρηματίες που δεν βιάζονται προεξοφλώντας πως με τη νέα κατάσταση τα πράγματα θα είναι ευνοϊκότερα.
Οι δανειστές που βάζουν την κυβέρνηση πριν φύγει να συμφωνήσει τα πάντα ώστε να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Η ίδια η κυβέρνηση που αντί να κυβερνά πασχίζει να οικοδομήσει στη Δικαιοσύνη και την ενημέρωση ένα καθεστώς προστασίας της –καθεστώς πρωτόγνωρο στη δημοκρατική Ελλάδα.
Προφανώς πολλοί υποψιάζονται ότι την επόμενη μέρα θα υπάρξει απόδοση ευθυνών.
Κι επειδή οι εσωτερικοί λογαριασμοί είναι συνήθως οι σκληρότεροι, μάλλον φοβούνται πως η «πέμπτη φάλαγγα» της σημερινής κυβέρνησης δεν θα περάσει καλά αύριο –όποιοι κι αν την αποτελούν, από όπου κι αν προέρχονται, όπου κι αν δραστηριοποιούνται… Εύλογο.
Την ίδια στιγμή όμως ο χρόνος των εκλογών θα καθορίσει κι έναν άλλο σημαντικό παράγοντα: το κόστος της διακυβέρνησης.
Κόστος οικονομικό και κοινωνικό αλλά ταυτοχρόνως αισθητικό και πολιτισμικό.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε. Ο λογαριασμός της δημοκρατικής ανοικοδόμησης, της επιστροφής στην οικονομική σταθερότητα και την πολιτική ομαλότητα θα είναι βαρύς.
Oπως τους κόβω, δεν θα φύγουν εύκολα, ούτε ήσυχα. Θα το παλέψουν μέχρι τέλους με κάθε μέσο, χωρίς δισταγμούς και κανένα όριο. Τέτοιες κυβερνήσεις ποτέ δεν φεύγουν απλώς επειδή έχασαν τις εκλογές.
Και τα υπόλοιπα, όπως έλεγε ο Τσίπρας, είναι ανοησίες.
