Η μικρή Δανάη, τεσσερισήμισι χρόνων, τις τελευταίες απόκριες ντύθηκε πριγκίπισσα Ελσα. Της άρεσε πολύ. Αν μπορούσε θα ντυνόταν και Αννα, που είναι η φίλη της Ελσας. Ταυτίζεται με τις ηρωίδες της συγκεκριμένης ταινίας και των τηλεοπτικών σειρών που την ακολούθησαν. Οι γονείς της τής αγοράζουν και κούκλες Ελσα, τρελαίνεται, της αρέσουν.

Η μικρή Δανάη δεν είναι θύμα του καταναλωτισμού, επειδή την παρέδωσαν οι γονείς της στις ασφυκτικές δαγκάνες του. Είναι ένα παιδί που ταυτίζεται με πρόσωπα πετυχημένων παραμυθιών. Τι θέλει ο καθηγητής Λιάκος, τι θέλει ο υπουργός Φίλης; Να αλλάξουν τα παραδείγματα αναφοράς; Μερικά ήδη έχουν αλλάξει, δραματικά. Την «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» του Τερζάκη, ας πούμε, δεν την «παίζει» πια το εκπαιδευτικό σύστημα –τις προάλλες το λούμπεν που ασύδοτο κρατά όμηρο την αστική ζωή εξαφάνισε και την ορειχάλκινη προτομή του συγγραφέα της, του Αγγελου Τερζάκη, από την οδό Ακαδημίας.

Τι θα αντικαταστήσει τον απαγορευμένο όρο «πρίγκιπας και πριγκίπισσα» που κρίθηκε (άραγε, και από την παιδαγωγό Θάλεια Δραγώνα;) αντιπαιδαγωγικός; Κατά την ιντερνετική πλάκα, εφεξής θα λέμε «σύντροφος και συντρόφισσα». Θα επινοηθούν όμως νέα παραμύθια; Δεν φοβούνται οι σύμβουλοι του Φίλη τα πολλά βιβλία αναφοράς στα οποία οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες δεν περνάνε καλά; Πρόσφατα ξαναδιάβασα «Το μηδέν και το άπειρο» του Κέσλερ, δεν νομίζω ότι θα ήταν καλό παράδειγμα για τη Δανάη ο σύντροφος Ρουμπάσοφ, ένας πρώην ευνοούμενος της υπέρτατης αρχής από τον οποίο αποσπάται τελικά μια χρήσιμη ομολογία.

Ο,τι κι αν επιχειρήσουν, πάντως, να αλλάξουν σε θέματα κοινωνικών στερεοτύπων με στόχο τα παιδιά, οι σύντροφοι (και οι συνοδοιπόροι τους, οι ακροδεξιοί ΑΝΕΛ) δεν θα καταφέρουν τίποτα. Για έναν πολύ απλό λόγο. Επειδή οι γονείς της μικρής Δανάης, όλοι οι γονείς που θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, εμπιστεύονται περισσότερο την παιδαγωγική και τα πρότυπα του καταναλωτισμού από τον διδακτικό επαρχιωτισμό και την ασυναρτησία των συμβούλων Φίλη.

Τελευταία Νέα