Ηταν η καλύτερη κοινοβουλευτική κοκορομαχία του Σαββατοκύριακου, «για μερακλήδες». Ο σύντροφος Παφίλης (ΚΚΕ) την έπεσε στον σύντροφο Τσακαλώτο (τον υπουργό Οικονομικών). Διότι, είπε, αγνοεί «τους σιδερένιους νόμους του καπιταλισμού» κατά τον Μαρξ. Ο σύντροφος Τσακαλώτος απάντησε ότι ο σύντροφος Παφίλης αγνοεί τον τρίτο τόμο του «Κεφαλαίου» του Μαρξ διότι, όπως είπε ο θεός της ιδεολογίας τους, οι νόμοι αυτοί ξεπερνιούνται με την ταξική πάλη.

Το μάθημα μαρξισμού (όπου ο μαρξισμός είναι κάτι σαν το Ευαγγέλιο ή το Κοράνι, έχει λύσεις διά τα πάντα) είναι πάντα διασκεδαστικό για μένα, που έχω διαβάσει το «Κεφάλαιο» σε κόμικς. Κατέφυγα λοιπόν στον καθηγητή Φιλοσοφίας Δημήτρη Δημητράκο, που αν και ειδικός στον Καρλ Πόπερ ξέρει τον Μαρξ όπως εγώ τον Αστερίξ. Και εκείνος έβαλε τα γέλια.

Ο Μαρξ, μου είπε, δεν έχει πει τίποτα απ’ όσα λένε οι δύο αντίδικοι. Η έκφραση «σιδερένιος νόμος» ανήκει στον σοσιαλδημοκράτη Φερντινάντ Λασάλ, για τον οποίον ο Μαρξ είχε δημοσιεύσει επικριτικά σχόλια στο βιβλίο του «Κριτική του Προγράμματος της Γκότα». Ο Μαρξ μάλιστα επικρίνει τον Λασάλ ότι δεν έχει ιδέα τι σημαίνει αυτή η έννοια.

Αλλά και ο σύντροφος Τσακαλώτος λέει ανακρίβειες μιλώντας για την «ταξική πάλη». Τρίτος τόμος του «Κεφαλαίου», άλλωστε, δεν δημοσιεύθηκε ποτέ, αφού ο Μαρξ προόριζε για εκεί μια θεωρία περί μετασχηματισμού του κεφαλαίου, που δεν μπόρεσε τελικά να περιγράψει. Εκφράζει μάλιστα την απογοήτευσή του για την αποτυχία του σε ένα γράμμα που έστειλε στον Ενγκελς, το οποίο δημοσιεύθηκε μεταπολεμικά σε μια έκδοση μαρξιστικών αναλέκτων, με τη φροντίδα του Στάλιν.

Τελικά, ο Μαρξ δεν επινόησε κανέναν όρο για να μπορούν να παραπέμπουν απευθείας οι σύντροφοι; Μόνο έναν. Τη «δικτατορία του προλεταριάτου». Ο σύντροφος Παφίλης μιλάει γι’ αυτή, ο σύντροφος Τσακαλώτος το αποφεύγει. Και εμείς βυθιζόμαστε βαθιά στον εξευτελιστικό πολιτικό χυλό ενός ανίδεου εθνικιστικού αριστερισμού, υπό την αιγίδα Τσίπρα – Καμμένου.

Η Παναγία Σουμελά να μας φυλάει.