Τρέχω δεν σημαίνει πάντοτε ότι χάνω βάρος

Πολλοί είναι αυτοί που ξεκινούν το τρέξιμο με σκοπό να χάσουν τα περιττά κιλά τους. Και με το δίκιο τους: πρόκειται για έναν εξαιρετικό τρόπο καύσης θερμίδων. Ομως το γεγονός πως τρέχεις δεν σου εγγυάται αυτόματα και μικρότερο νούμερο στα ρούχα σου! Επειδή καις περισσότερες θερμίδες, αυξάνεται και η ανάγκη σου γι’ αυτές. Προσπαθώντας λοιπόν να αντισταθμίσεις την κατάσταση, τελικά τρως περισσότερο! Το αποτέλεσμα συχνά, λοιπόν, είναι αντίθετο των προσδοκιών σου: παίρνεις βάρος!

«Είναι πολλοί αυτοί που συνειδητοποιούν πως ξεκινώντας το τρέξιμο πεινάνε περισσότερο» επιβεβαιώνει η Τζένιφερ Βαν Αλεν, αμερικανίδα προπονήτρια και συγγραφέας –μαζί με τη διαιτολόγο Πάμελα Νίσεβιτς Μπίντι –του οδηγού απώλειας βάρους για δρομείς «Run to lose it» («Τρέξε για να τα χάσεις»). «Κι ακόμη κι αν τα στομάχια τους δεν διαμαρτύρονται, οι ίδιοι αισθάνονται πως δικαιούνται να τρώνε περισσότερο» προσθέτει. Ετσι δικαιολογείται συχνά άλλωστε κι εκείνο το σούπερ σπέσιαλ πρωινό ή το επιπλέον επιδόρπιο: «Εχω προπόνηση σήμερα»!

«Πολλοί θεωρούν πως το τρέξιμο τους δίνει το ελεύθερο να τρώνε ανεξέλεγκτα. Κι ενώ πράγματι, τρέχοντας κανείς, καίει αρκετές θερμίδες, επομένως ο στόχος της απώλειας κιλών είναι εφικτός, οι χαμένες στην προπόνηση θερμίδες είναι πανεύκολο να… ξαναφαγωθούν και μάλιστα με κάποιες επιπλέον» παρατηρεί η Βαν Αλεν.

Μιλάω εκ πείρας! Την έχω πάθει. Ετρεξα δύο Μαραθωνίους το 2014 και παρότι το εβδομαδιαίο πρόγραμμά μου περιελάμβανε πολλά χιλιόμετρα, προπονήσεις ταχύτητας και πραγματικά μεγάλα long runs, εγώ έβαλα κιλά. Καθησύχαζα την «τρεχοπείνα» μου τρώγοντας περισσότερο απ’ όσο χρειαζόταν για να ανεφοδιάσω το σώμα μου.

Τελικά, το επιπλέον βάρος κατάφερα να το χάσω πέρυσι που αποφάσισα να απέχω από τους Μαραθωνίους και να προπονηθώ για μικρότερους αγώνες. Και τώρα που προετοιμάζομαι πάλι για Μαραθώνιο, το ερώτημα επανέρχεται δριμύ: Πώς θα καταφέρω να τρώω καλά και αρκετά, αλλά όχι υπερβολικά, ώστε να φτάσω λεπτή και δυνατή στην αφετηρία του Μαραθωνίου;

Η Βαν Αλεν υποστηρίζει πως δεν είμαι η μόνη. Το 2010 μελέτησε 64 δρομείς κατά τη δώδεκα εβδομάδων προετοιμασία τους για Μαραθώνιο.

Ο μέσος όρος των δρομέων που ήταν υπέρβαροι στην αρχή της προετοιμασίας δεν έχασε καθόλου βάρος. Κάποιοι λίγοι κατάφεραν να χάσουν μέχρι και δώδεκα κιλά και κάποιοι να πάρουν μέχρι έξι κιλά. Το 62% των δρομέων παραδέχτηκε πως έτρωγε περισσότερο από ό,τι συνήθως κατά την προετοιμασία. «Είναι σύνηθες στους περισσότερους», συνεχίζει, «τρέχεις περισσότερο, άρα χρειάζεσαι περισσότερη ενέργεια προς κατανάλωση για να αντεπεξέλθεις στις προπονήσεις σου».

Πώς μπορεί όμως να βρει κανείς εκείνη την ισορροπία που θα τον ανεβάζει ενεργειακά, χωρίς να τον ανεβάζει και σε κιλά;

Μαγική λύση δεν υπάρχει, αφού ο καθένας μας είναι διαφορετικός. «Πρεπει απλά να το πάρεις προσωπικά», συνεχίζει η Βαν Αλεν. «Οι άνθρωποι που κάνουν δίαιτα και τρέχουν για να καταφέρουν να χάσουν βάρος και να μην παρεκτραπούν, θα πρέπει πρωτίστως να λάβουν υπόψη τους τον προσωπικό τους τρόπο ζωής και τα δικά τους γούστα και να τα συμπεριλάβουν στις στρατηγικές τους».

Ισχύει. Εγώ προσωπικά, όταν τρέχω πολύ, αν φάω ένα λογικό δείπνο, συχνά πεινάω κι άλλο και τσακώνω τον εαυτό μου, λίγο αργότερα, να ψάχνει στην κουζίνα για εκείνο το πακέτο πατατάκια με πάπρικα! Προσπαθώ, λοιπόν, το δείπνο μου να είναι πιο πλούσιο, με μπόλικες πρωτεΐνες αλλά και υδατάνθρακες. Ως εκ τούτου, στο τρέξιμο της επόμενης μέρας έχω αρκετή ενέργεια για να τα βγάλω πέρα χωρίς βραδινές επιδρομές στα ντουλάπια και στο ψυγείο.

Αν είσαι πρωτάρης στο τρέξιμο, συμβουλεύει η Βαν Αλεν, ας είσαι ειλικρινής και ευγενικός με τον εαυτό σου. Οτιδήποτε καινούργιο, όπως σε αυτήν την περίπτωση το να συνδυάσεις το τρέξιμο με τη διατροφή που του αρμόζει, χρειάζεται χρόνο. «Κανένας δεν το καταφέρνει τέλεια καθ’ όλη τη διάρκεια» καταλήγει η Βαν Αλεν. «Αυτό που αξίζει είναι να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να προχωράς συνέχεια μπροστά».