Αναζήτηση
Ολα στο φως,
λέει ο Πρωθυπουργός
ενώ κατεβάζει τον γενικό
Ντ. Σιώτης, «Μαύρο χρήμα»
Το ‘χα γράψει πριν από δέκα περίπου χρόνια και μάλλον δικαιώθηκα.
Η Αριστερά παραμένει πιστή στις «θρησκοληπτικές» αντι-δράσεις. Δεν αναφέρομαι στις παλαιότερες «αγιοποιήσεις» (με τις γνωστές αποκαθηλώσεις), αλλά στις σύγχρονες αντιλήψεις για πορεία στον καπιταλιστικό Αδη και περίπατο στον οιονεί κομμουνιστικό Παράδεισο.
Ολα εκκινούν από τη βαθιά πλέον πεποίθηση ότι η Αριστερά ήρθε για να σώσει συνολικά τον πλανήτη, τον κόσμο κι αν της μείνει χρόνος και την Ελλάδα. Η Αριστερά εκφράζει την απόλυτη πολιτική ηθική και ιδεολογική καθαρότητα, συνεπώς είναι η μόνη που μπορεί να βλέπει και να αξιολογεί το τι επ-έρχεται.
Αυτή η σωτηρολογική ή και σαβοναρολική προσέγγιση δεν περιορίζεται στην Αριστερά ως πολιτικό υποκείμενο, αλλά διαχέεται και υιοθετείται κι από κάθε είδους (αυτοαποκαλούμενους) «αριστερούς».
Αφού ο χώρος τους έχει χαρακτηριστικά Ιερατείου (που εκ-δίδει πιστοποιητικά αριστερής νομιμοφροσύνης, συγχωροχάρτια για πρώην ταξικούς εχθρούς και νυν «συνοδοιπορούντες σπόνσορες») και αφού οι οπαδοί ή ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων είναι από χέρι «λαμόγια», πουλημένοι, ουρές του κατεστημένου, τότε ό,τι και να πράττει ένας δηλωμένος αριστερός ορθά και δίκαια το πράττει.
Από την αυτοεκπληρούμενη προφητεία και τη μυστικιστική σχέση με τα κομματικά όργανα περάσαμε τώρα σε μια φάση όπου ο καθείς, ως πρωθιερέας, παίρνει τον θείο νόμο της Αριστεράς στα χέρια του κι επιτίθεται κατά παντός διαφωνούντος «απίστου» (έχοντας εκ των προτέρων και λόγω της ανωτερότητας της ιδεολογίας του αυτο-αλληλο-νομιμοποιήσει τις πράξεις του).
Πώς μπορεί η χώρα ν’ απαλλαγεί από ένα «θεο-κομματο-κρατικό» καθεστώς;
Πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν νοείται Δημοκρατία που αδυνατεί ν’ αντιδράσει στους επίδοξους ανατροπείς της. Δεύτερον, δεν υπάρχει κοινωνία που «στρουθοκαμηλίζει» όταν παραβιάζονται οι βασικές αρχές του κοινωνικού συμβολαίου ειρηνικής συμβίωσης. Και τρίτον, δεν είναι άξιος της ιδιότητας του πολίτη (αριστερού ή δεξιού) αυτός που ανέχεται –από φόβο ή συμφέρον –να καταπατώνται τα δικαιώματά του στο όνομα εξουσιαστικών ιδεοληψιών.
Το μέλλον θα έρθει από τους μη ανήκοντες. Αυτούς που δεν βάζουν τον κώδικα αξιών στη ζυγαριά των σκοπιμοτήτων. Αυτούς που δεν συμφύρονται και δεν συμβιβάζονται. Αυτούς που ματώνουν για να γίνει η Ελλάδα μεγάλη (και κάνουν να φαίνονται τόσο μικροί οι κάθε είδους ηγετίσκοι).
Εκείνοι θα δείξουν και θ’ ανοίξουν τον δρόμο. Από εκεί και πέρα έκαστος με τις ευθύνες του.
ΥΓ: Η Δικαιοσύνη δεν είναι πόλεμος, δεν είναι θέαμα, δεν είναι πολιτικό «παιχνίδι». Η Δικαιοσύνη στηρίζεται στο Σύνταγμα, στους νόμους, στη συνείδηση των δικαστών. Αρκετά με τους αυτόκλητους πολιτικούς τής α λα καρτ κάθαρσης που νομίζουν πως δικαιούνται να υποκαθιστούν τους θεσμούς και τους θεματοφύλακες και να το «παίζουν» λαϊκοί δικαστές και αδέκαστοι(;) εισαγγελείς. Ελεος. Κάποιος ας τους δώσει να διαβάσουν τη συνταγματική Χάρτα των Ελευθεριών. Δεν κυβερνάται η χώρα με αποστεωμένα τσιτάτα και παλικαρισμούς.
Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός
