Η επίσκεψη των διεθνών επενδυτών τις προηγούμενες ημέρες είχε ουσιαστικό αλλά και έντονα συμβολικό χαρακτήρα. Εχοντας υπό διαχείριση πάνω από 1,5 τρισ. ευρώ, ο λόγος του Πρεμ Γουάτσα, του Τζον Πόλσον και του Γουίλμπουρ Ρος αποκτά βαρύνουσα σημασία. Γι’ αυτό οι συναντήσεις που είχαν με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιάννη Στουρνάρα είχαν τη λογική «ψήφου εμπιστοσύνης» προς τη χώρα.

Ταυτόχρονα όμως η επίσκεψή τους είχε και έναν άλλο σκοπό. Οι ίδιοι επενδυτές είναι παράλληλα και οι μεγαλομέτοχοι των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ετσι, πέρα από την πολιτική ηγεσία, συναντήθηκαν και με τις διοικήσεις των τραπεζών στις οποίες έχουν συμμετοχή ή και την πλειοψηφία των μετοχών.

Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι οι συναντήσεις πήγαν από καλά έως πολύ καλά, ανάλογα με την πορεία της εκάστοτε τράπεζας και τις εσωτερικές ισορροπίες της.

Η ουσία όμως δεν βρίσκεται σε αυτό. Η πραγματική αξία της επίσκεψης έγκειται στο ότι ήταν η πρώτη μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Κατά την οποία, η ιδιοκτησία των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων πέρασε πλέον (σχεδόν) ολοκληρωτικά στους ιδιώτες μετόχους, με τα ποσοστά του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να ελαχιστοποιούνται.

Ετσι, οι διεθνείς επενδυτές είναι πλέον και τα ουσιαστικά αφεντικά των ελληνικών τραπεζών. Και έτσι συμπεριφέρονται, επισκεπτόμενοι την Ελλάδα ως τοποτηρητές της περιουσίας τους.

Απόδειξη, η μετοχική σύνθεση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ενώ πριν από την κρίση η εκάστοτε διοίκηση είχε είτε την πλειοψηφία των μετοχών είτε -τουλάχιστον –ένα ιδιαίτερα αξιοσέβαστο ποσοστό, τώρα η συμμετοχή της είναι από συμβολική έως μηδενική.

Προφανώς λοιπόν η επίσκεψη των πραγματικών ιδιοκτητών είχε και χαρακτήρα «ψήφου εμπιστοσύνης» και προς τις διοικητικές ομάδες των τραπεζών. Ομως, με βάση τις κινήσεις που θα δούμε στην τραπεζική σκακιέρα τους επόμενους μήνες θα φανεί τι πραγματικά ειπώθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Και ποια είναι η στρατηγική που χαράσσουν τα νέα αφεντικά.