Η Ελλάδα διέρχεται την κρισιμότερη περίοδο μετά τη Μεταπολίτευση του 1974. Διανύει τον έκτο χρόνο υπό μνημονιακό καθεστώς. Η δίψα για την εξουσία ανεπαρκών και ανεύθυνων ηγετών έχουν καταδικάσει τους Έλληνες στο μαρτύριο του Σισύφου. Οι Γ. Παπανδρέου με τα «λεφτά υπάρχουν», Α. Σαμαράς με τα «Ζάππεια» και Α. Τσίπρας με τα «νταούλια», που θα έκανε τις αγορές να χορεύουν, φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού από ένα Μνημόνιο. Τη βαθειά κρίση επιδεινώνει η ασύμμετρη απειλή του προσφυγικού προβλήματος, με τις προεκτάσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας, αλλά και τις γεωπολιτικές της παρενέργειες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εμφανίζει συμπτώματα πρόωρης κόπωσης και φθοράς από τα πρώτα βήματα εφαρμογής του δικού της Μνημονίου, ενώ τα δυσκολότερα είναι μπροστά της. Ασφαλιστικό, Αγροτικό, Προσφυγικό θέτουν σε δοκιμασία τις αντοχές μιας λαϊκιστικής αριστεράς που προσγειώνεται ανώμαλα στην πραγματικότητα. Και μιας παρα–φύση συνεργασίας με ένα εθνικολαϊκιστή κυβερνητικό εταίρο, που αποτελεί ύβρη για την ιστορία της Αριστεράς.

Η διαβεβαίωση του Α. Τσίπρα ότι «αισθάνεται ασφαλής» με τους 153 βουλευτές προδίδει την ανησυχία του. Η προειδοποίησή του ότι τυχόν διαφοροποίηση είναι ύποπτη και η υπόμνησή του ότι, λόγω λίστας, οι βουλευτές του οφείλουν την έδρα τους το επιβεβαιώνουν. Είναι η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από την εκτέλεση πέναλτι.

Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η ΝΔ, όχι μόνο δεν αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση, αλλά αδυνατεί να ανταποκριθεί στο θεσμικό της ρόλο. Την ώρα που στο Κοινοβούλιο ψηφίζεται ο Προϋπολογισμός και κρίσιμα νομοσχέδια πρόκειται να κατατεθούν, η ΝΔ εμφανίζεται ακέφαλη, χωρίς στρατηγική και προτάσεις εξόδου από την κρίση. Το φιάσκο της εσωκομματικής εκλογής νέου ηγέτη, αποκάλυψε ότι η ιστορική παράταξη που ίδρυσε ο Κων. Καραμανλής βρίσκεται στη δίνη πολλαπλής χρεοκοπίας: ιδεολογικής, στελεχιακής, οικονομικής.

Ο οργανωτισμός, στα πρότυπα των κομμάτων της Αριστεράς, είναι η κύρια αιτία της μετάλλαξης της ΝΔ από κόμμα Αρχών σε κόμμα μηχανισμών. Μηχανισμών νομής εξουσίας, που την μετέτρεψαν σε κόμμα κρατικιστικό και κρατικοδίαιτο. Είναι η αιτία της απογύμνωσής της από στελέχη με πολιτικό εκτόπισμα. Της ανάδειξης, στη θέση τους, προϊόντων του κομματικού και συνδικαλιστικού σωλήνα.

Ο Μάνος ο Ανδριανόπουλος, η Γιαννάκου αντικαταστάθηκαν από Παπαμιμίκους, κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, σταρ του ποδοσφαίρου και των media. Κυρίως όμως την αποξένωσαν από την εκλογική της βάση, που δεν είναι οι οργανωμένοι πελάτες, αλλά οι πολίτες που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία, τις αρχές του διαφωτισμού, την ελεύθερη οικονομία.

Η προσήλωση στην τήρηση ενός καταστατικού, που η θέση του είναι στο καλάθι των αχρήστων και η επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας, σύμφωνα με τις επιταγές του, συνιστά απειλή για την υπόσταση της ίδιας της παράταξης και παράγοντα αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος.

Η εκλογή της 20ης Δεκεμβρίου, μέσα στο αρνητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, κινδυνεύει να οδηγήσει την συντηρητική παράταξη σε μεγαλύτερες περιπέτειες. Σίγουρα θα την οδηγήσει σε επαναληπτική εκλογή στις 10 Ιανουαρίου. Με ορατή πλέον την απειλή της διάσπασης. Σε κάθε περίπτωση, σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα περίοδο η αξιωματική αντιπολίτευση αυτοακυρώνεται.

Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι σωματεία. Η ευθύνη των πολιτικών αποφάσεων ιδίως σε κρίσιμες στιγμές, περιέρχεται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Είναι το μόνο όργανο συνταγματικά κατοχυρωμένο και αυτό που λογοδοτεί στον Ελληνικό Λαό. Οι αποφάσεις της δεν προσβάλλονται στα διοικητικά δικαστήρια. Κρίνονται από τον ελληνικό λαό και τους ψηφοφόρους στους οποίους θα δώσουν λόγο οι Βουλευτές.

Η κρισιμότητα των στιγμών, τόσο για την χώρα όσο και την κεντροδεξιά παράταξη επιβάλλουν στην Κ.Ο. να επανέλθει στη διαδικασία εκλογής που ίσχυε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και να αναλάβει αυτή την ευθύνη ανάδειξης της νέας ηγεσίας. ΑΥΡΙΟ κιόλας. Οι καιροί ου μενετοί.

Σε οριακές καταστάσεις επιβάλλονται επαναστατικές αποφάσεις. Υπέρτατος νόμος στην πολιτική δεν είναι το καταστατικό. Είναι η σωτηρία της χώρας και της παράταξης. Σε εύθετο χρόνο και αφού η κρίση έχει ξεπεραστεί είναι εφικτή η οργάνωση ιδρυτικού συνεδρίου που θα επαναπροσδιορίσει την ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος, θα εκλέξει ή επανεκλέξει την ηγεσία και θα εγκρίνει ένα σοβαρό καταστατικό, στα πρότυπα των ευρωπαϊκών αστικών κομμάτων.

Η ανάγκη ανάταξης της χώρας από το οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό σοκ των Μνημονίων, αλλά και η αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, επιβάλουν την επανατροχιοδρόμηση της ΝΔ στις ράγες που την είχε τοποθετήσει ο ιδρυτής της: αφοσίωση στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας με ειλικρινή αποδοχή της «ιδιοκτησίας» του τρίτου Μνημονίου και αξιόπιστο άνοιγμα προς όλες τις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και της ρήξης με τις παθογένειες, τις νοσηρές νοοτροπίες και συμπεριφορές, που οδήγησαν τη χώρα και την κοινωνία στα πολλαπλά αδιέξοδα.

Σήμερα, οι δυνάμεις αυτές απέχουν, σιωπούν ή ασφυκτιούν στα υπάρχοντα κομματικά οχήματα. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για την κεντροδεξιά παράταξη και όχι η αναζήτηση ενός «αντί-Τσίπρα» φωτογενή, με ρητορική ικανότητα και λαϊκιστική δεινότητα.

Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα