Αναζήτηση
Είναι πάντα δύσκολη η πρώτη φορά. Για τον ΣΥΡΙΖΑ το πόθεν έσχες του Γιώργου Σταθάκη δεν ήταν ακριβώς η πρώτη φορά. Είχε προηγηθεί η δυσκολία του Αλέκου Φλαμπουράρη να αποδείξει πώς και πότε είχε απαγκιστρωθεί από την ιδιότητα του επιχειρηματία. Ομως αυτό ήταν μια υπόθεση προεκλογική. Και η σχέση του προεκλογικού κλίματος με το τωρινό είναι σαν τη σχέση του παλιού με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, κατοπτρισμός σε θρυμματισμένο καθρέφτη.
Ενα θραύσμα από αυτόν τον καθρέφτη κάρφωσε τον Σταθάκη –και τον έφερε στη θέση να εξηγεί γιατί η δήλωσή του το 2012 ήταν «πρώιμη» και «ατελής». Ηταν το θραύσμα της Δέσποινας Χαραλαμπίδου, «υπαρχηγού» της Ζωής και συνεπιβάτιδας στο εκλογικό ναυάγιο της Λαϊκής Ενότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την τύχη να απαλλαγεί κοινοβουλευτικά από τους Λαφαζάνηδες. Γλίτωσε από το είδος του αντιπολιτευτικού μαστιγώματος που θα του επιφύλασσαν σαν αριστερές Ερινύες οι παλιοί πλατφορμιστές.
Ομως, η κίνηση της πρώην αντιπροέδρου της Βουλής να τραβήξει το χαλί των πόθεν έσχες δείχνει ότι ο αριστερός εμφύλιος δεν έχει ανάγκη το Κοινοβούλιο. Μπορεί να αναπτυχθεί και εξωκοινοβουλευτικά. Κι ίσως όσο πιο ανορθόδοξα τόσο καλύτερα.
Δεν είναι μόνο το κάρφωμα Σταθάκη. Στον ίδιο καμβά του αντάρτικου από τους πρώην συντρόφους εγγράφεται και το σκηνικό έντασης που επιχειρείται να στηθεί από τους λαφαζανικούς στον Πειραιά, με θέατρο την ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού.
Ούτε είναι μόνο η ΛΑΕ. Οι εικόνες του Φίλη να απολογείται σε αγανακτισμένους συνδικαλιστές έδειξαν ότι υπάρχουν κι άλλοι πυρήνες έτοιμοι να κάνουν αντιπολίτευση πεζοδρομίου. Πυρήνες που επωάστηκαν στο θερμοκήπιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σταθάκης μοιάζει, έτσι, να υποδέχεται πρώτος το μπούμερανγκ της παλαιοσυριζαϊκής ηθικολογίας –και της αυτάρεσκης ρητορικής περί ηθικού πλεονεκτήματος.
Ακόμη κι αν η παράλειψή του οφείλεται σε συγγνωστή αμέλεια, δεν θα μπορούσε να του συγχωρηθεί με βάση τον κώδικα πολιτικής ηθικής που έχει θεσπίσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το φορολογικό προφίλ του Σταθάκη τον κατατάσσει σε εκείνους που το κόμμα του –στη γιακωβινική του περίοδο –στοχοποιούσε συλλήβδην ως υπόπτους.
Αυτός που μπορεί καλόπιστα να ξεχάσει να δηλώσει ένα εκατομμύριο ανήκει στους στόχους που –για να το πούμε με την πρωθυπουργική ορολογία –θέτουν οι «ταξικές προτεραιότητες» της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες καλείται ο Σταθάκης να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Στις συνθήκες που ετοίμασε το κόμμα του καθιστώντας την αριστερή πλευρά του ευάλωτη στους παλαιούς συντρόφους. Ηταν ίσως και το πιο προβλέψιμο εμπόδιο για τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ: αργά ή γρήγορα θα τον χτυπούσε η ηχώ του παλιού εαυτού του.
