Αναζήτηση
Να ξεκαθαρίσω πως για τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής έχω την καλύτερη γνώμη. Και για τον ίδιο και για τις προσπάθειές του.
Μόνο που όσο περνούν οι μέρες δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε με τους 7.000 πρόσφυγες ή/και παράνομους μετανάστες που κάθε μέρα φτάνουν στα νησιά κι από εκεί στις πόλεις μας.
Ακουσα χθες τον υπουργό να λέει στη Βουλή ότι «το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό που συμβαίνει επί ελληνικού εδάφους».
Ειλικρινά δεν κατάλαβα τη διατύπωση.
Αν θέλει να πει ότι το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που ξεπερνάει τις δυνατότητες του ελληνικού κράτους, να το δεχτώ.
Αν όμως θέλει να πει πως τα συμβαίνοντα στη Λέσβο ή την Πλατεία Βικτωρίας δεν είναι πρόβλημα ελληνικό αλλά πορτογαλικό ή λιθουανικό, δεν θα τον ακολουθήσω.
Διότι ό,τι συμβαίνει επί ελληνικού εδάφους αποτελεί εξ ορισμού ελληνικό πρόβλημα. Και γι’ αυτό έχουμε ελληνική κυβέρνηση με έλληνες υπουργούς. Για να αντιμετωπίζουν όσα συμβαίνουν στην εθνική επικράτειά μας.
Αν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, το αντιμετωπίζουμε και κανένα ζήτημα. Αν δεν μπορούμε, φωνάζουμε τους άλλους Ευρωπαίους για βοήθεια.
Ασφαλώς στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο του οποίου ο χειρισμός ξεπερνάει τις αντικειμενικές δυνατότητες του αρμόδιου υπουργού. Καμία αντίρρηση.
Αλλά αν οι πρόσφυγες ή/και οι παράνομοι μετανάστες περιφέρονται από τη Λέσβο στο Πεδίον του Αρεως κι από εκεί στην Πλατεία Βικτωρίας πριν μεταφερθούν «για φιλοξενία» στο κλειστό του Γαλατσίου, αυτό είναι μια κατάσταση η οποία δεν πλήττει τους κατοίκους του Λονδίνου ή της Μπρατισλάβα, αλλά της Αθήνας και του Γαλατσίου.
Οι οποίοι στο κάτω κάτω δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν «να φιλοξενήσουν» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς έξω από το σπίτι τους έως ότου η Θεανώ Φωτίου προφτάσει να τους φτιάξει μαρμελάδα και γεμιστά.
Διότι όταν πάρει φωτιά το σπίτι σου, το πρόβλημα είναι το σπίτι σου που καίγεται. Δεν είναι οι κοινοτικές οδηγίες για τους κανόνες πρόληψης των πυρκαγιών.
Λυπάμαι λοιπόν, αλλά όποιος δεν αντιλαμβάνεται την κοινωνική εκρηκτικότητα αυτού του φαινομένου μάλλον ζει σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα και σε άλλη ήπειρο.
Και η εύφλεκτη κοινωνική ύλη δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ευχολόγια ούτε με καλές προθέσεις ούτε με ανθρωπιστικές δοξολογίες. Είτε από την Ελλάδα είτε από την Ευρώπη.
Το σημειώνω τώρα πριν να είναι αργά. Το Μεταναστευτικό δεν είναι απλώς ένα ζήτημα φιλοξενίας. Είναι ένας παράγων αποσταθεροποίησης της κοινωνίας.
Η οποία, μεταξύ μας, δεν θέλει και πολύ για να αποσταθεροποιηθεί!..
