Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για αρχηγός της ΝΔ; Το ερώτημα έχει τεθεί δημόσια καθώς έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του κόμματος, που αποτελεί τον ιστορικό κεντρικό πυλώνα της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα.

Εκ πρώτης όψεως και επαφής με το θέμα, το κριτήριο με το οποίο καλούνται, όσοι προσέλθουν στις κάλπες, να αποφασίσουν είναι εντελώς επιδερμικό, επιπόλαιο και ρηχό: να ψάξει να βρει η ΝΔ τον… αντι-Τσίπρα, να τον βάλει στη βιτρίνα των γραφείων της, να μαζευτούν οι «πελάτες» ουρά απ’ έξω, να την ξαναψηφίσουν και άντε πάλι με το καλό στην άσκηση της εξουσίας!

Αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, δηλαδή αν η διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού της ΝΔ εκφυλιστεί σε πολιτικά καλλιστεία φιλόδοξων ή και ματαιόδοξων νέων και νεανίδων, που μπορούν να χαμογελάνε πλατιά στην τηλεόραση και να ρίχνουν ατάκες ικανές να τροφοδοτήσουν με πολλά σχόλια το Διαδίκτυο, τότε είναι βέβαιο ότι ο Τσίπρας θα ξανανικήσει και θα ξαναψάχνουμε πάλι για αρχηγό. Με πιο απλά λόγια, το κριτήριο του καλοκαιρινού beach bar ή άλλως πως, το «σύνδρομο Σπαλιάρα», που «όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει», με μαθηματική ακρίβεια θα ευτελίσει την όλη διαδικασία αλλά και την ίδια την παράταξη.

Η ΝΔ, η ιστορική παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έχει συμπληρώσει 41 χρόνια ζωής και χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τού σήμερα και του αύριο.

Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να κάνουμε μία βαθιά ενδοσκόπηση στη ΝΔ και να απαντήσουμε καταρχήν στο ερώτημα ποιος είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο χάνουμε από τον Αλέξη Τσίπρα. Αναμφισβήτητα πολλά πράγματα μπορεί να φταίνε. Μεταξύ αυτών όμως είναι κυρίαρχο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ΝΔ διέρρηξε τις παραδοσιακά στενές σχέσεις που διατηρούσε με τα πολυάριθμα μικρομεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, δίνοντας την εντύπωση μιας σκληρής νεοφιλελεύθερης στροφής. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της στρεβλής εικόνας έπαιξε το Μνημόνιο, το οποίο από εργαλειακό κείμενο συμφωνίας με θετικές και αρνητικές πλευρές, που επιβλήθηκε από τους δανειστές στη χώρα μας, έφθασε να θεωρείται από μερίδα κεντρικών στελεχών της ΝΔ η «ιερή αγελάδα» της γαλάζιας φυλής. Το πολιτικό και ιδεολογικό φετίχ…

Αυτή η «λατρεία του Μνημονίου» (και όχι η απλή αποδοχή του ως εργαλειακού πλαισίου για μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα που ήταν η σωστότερη εκδοχή) τραυμάτισε βαριά την εικόνα μιας παράταξης, της οποίας ο φιλελευθερισμός είχε πάντοτε κοινωνικό πρόσημο. Και η πολιτική της φιλοσοφία και πρακτική οδηγούσαν πάντα σε εφηρμοσμένες πολιτικές που συνδύαζαν τολμηρά μέτρα υπέρ της ανοιχτής κοινωνίας, της ελεύθερης αγοράς και της επιχειρηματικότητας, με αποτελεσματικές πολιτικές κοινωνικής προστασίας υπέρ των αδυνάτων.

Είναι λοιπόν απαραίτητος ο επαναπροσδιορισμός του ιδεολογικού και κοινωνικού στίγματος της ΝΔ και η αποκατάσταση των σχέσεων εμπιστοσύνης με τα μικρομεσαία στρώματα, που αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτά τα ουσιαστικά και κεντρικά ζητήματα μαζί και με άλλα πολλά (όπως π.χ. η ανάγκη επανασυσπείρωσης της παράταξης αλλά και η λειτουργία του κόμματος στη βάση μιας νέας συλλογικότητας) πρέπει να προηγηθούν της διαδικασίας εκλογής της νέας ηγεσίας και να αποτελέσουν το κατεξοχήν πεδίο πάνω στο οποίο θα κληθούν οι υποψήφιοι αρχηγοί να εκφράσουν τις απόψεις τους και να διατυπώσουν τις θέσεις και τους προβληματισμούς τους.

Αλλιώς, αν μείνουμε στη λογική της γαλάζιας πασαρέλας και του beach bar, τότε μην κουραζόμαστε με διαδικασίες και εκλογικές διαδρομές: η λύση είναι προφανής και αυταπόδεικτη: «Σπαλιάρας for president»!..

Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος είναι δικηγόρος – δημοσιογράφος, πρώην υπουργός της ΝΔ

Τελευταία Νέα