Ηταν η πρώτη φορά εδώ και εννέα μήνες που ο Αλέξης Τσίπρας συμμετείχε σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και τα φώτα δεν ήταν στραμμένα πάνω του. Για αλλαγή, αυτά είναι τα καλά νέα.

Τα κακά νέα είναι ότι όσο η Ευρώπη παραμένει διασπασμένη στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα –και δεν αναμένεται να βρει κοινή φωνή σύντομα –θα είναι παγερά αδιάφορη για το ελληνικό ζήτημα. Αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες η Ελλάδα θα αντιμετωπίζεται business as usual. Δηλαδή, όχι ως ανωμαλία αλλά ως χώρα που θα εφαρμόζει κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα, τουλάχιστον μέχρι να χαλαρώσουν τα capital controls. Και, πάντως, όχι ως αδύναμος κρίκος στον οποίο πρέπει να παρασχεθούν ελαφρύνσεις.

Τα πραγματικά κακά νέα είναι ότι το δίπολο του ευρωπαϊκού Βορρά και του ευρωπαϊκού Νότου αναβιώνει με αφορμή το Μεταναστευτικό. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι η οικονομία αλλά η γεωγραφία που προκαλεί τον διαχωρισμό. Φταίνε η Ελλάδα και η Ιταλία που λόγω εκτεταμένων θαλάσσιων συνόρων και άμεσης γειτνίασης με τη Συρία, και όχι μόνο, δέχονται τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές ροές;

Δεν φταίνε. Αλλά οι Ορμπάν της Ευρώπης δεν το βλέπουν έτσι. Φωτογραφίζουν το πρόβλημα ως ακόμη μία αδυναμία των αναποτελεσματικών «Νοτίων» να φυλάξουν τα σύνορά τους, με αποτέλεσμα αυτοί να αναγκάζονται να χτίζουν φράχτες και να κλείνουν τα σύνορά τους για να μη δεχθούν τους μετανάστες.

Προφανώς και δεν είναι πολιτική να κάνεις τα στραβά μάτια όταν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες φθάνουν στον Πειραιά και μπαίνουν στο λεωφορείο για τα ελληνοσκοπιανά σύνορα με προορισμό τη Βόρεια Ευρώπη.

Υπάρχει όμως ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στην Ευρώπη – φρούριο και στην Ευρώπη – ξέφραγο αμπέλι. Και αυτή είναι να συμμετέχεις στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Δεν φτάνει να λες ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και να πετάς το μπαλάκι στους άλλους, λες κι εσύ δεν είσαι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι έτοιμη η Ελλάδα να δεχθεί ευρωπαϊκή και διεθνή βοήθεια στην καταγραφή των προσφύγων/μεταναστών που μπαίνουν στα σύνορά της; Ακόμα περισσότερο, είναι έτοιμη η κυβέρνηση να δεχθεί ευρωπαϊκή βοήθεια στη φύλαξη των συνόρων της, θαλασσίων και ηπειρωτικών, χωρίς να την εκλαμβάνει ως ακόμη μία προσβολή των Βορείων στην καθημαγμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια της;

Αν κάθε κρίση κρύβει μια ευκαιρία, για την Αθήνα το Προσφυγικό είναι η ευκαιρία να ταυτίσει τα σύνορά της με τα ευρωπαϊκά σύνορα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά της. Κυρίως, όμως, είναι η ευκαιρία για να αποδείξει στην πράξη ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι αποφάσεις δεν της επιβάλλονται, αλλά ότι είναι ενεργός συνδιαμορφωτής τους. Και αυτές αφορούν πολύ σημαντικότερα θέματα από το πρωτογενές πλεόνασμα των χαρτογιακάδων του Eurogroup, ακόμη και από το Grexit. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Τελευταία Νέα