Η σιωπή είναι χρυσός. Οι ξένοι και δη οι Ευρωπαίοι δεν ακολούθησαν ποτέ αυτό το απλοϊκό αξίωμα και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου στην Ελλάδα.

Παραμονές των επαναληπτικών εκλογών του Ιουνίου του 2012 ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπέπεσε στο θανάσιμο αμάρτημα υπόδειξης στο ελληνικό εκλογικό σώμα να μην ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Τον περασμένο Δεκέμβριο ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ το επανέλαβε, λέγοντας ότι θα προτιμούσε να δει οικεία πρόσωπα στην εξουσία.

Ομως, όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τα λόγια σου. Αν και οι εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν πιο κρίσιμες από αυτές του περασμένου Ιανουαρίου, γιατί εντέλει θα είναι οι επόμενοι μήνες που θα κρίνουν τη μελλοντική κατεύθυνση της χώρας, οι ξένοι σήμαναν σιωπητήριο.

Η σιωπή δεν είναι τυχαία, ούτε αθώα. Κατά μια αισιόδοξη εκδοχή, οι Ευρωπαίοι έπαθαν κι έμαθαν ότι οι παρεμβάσεις τους –όπως απέδειξε και η έμμεση στήριξη του Ναι στον δρόμο για το δημοψήφισμα –τελικά πετυχαίνουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Ηταν η πρώτη φορά που οι Ευρωπαίοι ήταν από ψυχροί ώς αδιάφοροι για τις κάλπες στην Ελλάδα. Με τον ίδιο τρόπο, του αποστασιοποιημένου βορειοευρωπαϊκού επαγγελματισμού, αντέδρασαν και στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνοντας ότι σημασία δεν έχει η σύνθεση της κυβέρνησης, αλλά αυτή να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα. Μοναδική παραφωνία αυτή του Μάρτιν Σουλτς που εξέφρασε δημοσίως τον αποτροπιασμό των ευρωπαίων Σοσιαλιστών για τη νέα συνεργασία του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο.

Η αλήθεια είναι ότι οι Ευρωπαίοι κουράστηκαν. Δανειστές και αγορές έχουν περάσει ατέλειωτες ώρες στον προσομοιωτή της ελληνικής κρίσης. Εχουν εξετάσει και είναι έτοιμοι για όλα τα πιθανά σενάρια και αυτή τη στιγμή έχουν να ασχοληθούν με ουσιαστικά υπαρξιακά ζητήματα για την ΕΕ. Δυστυχώς για μας και για ό,τι μπορεί να προοιωνίζεται αυτό για το μέλλον, αυτό που δεν πέτυχε η ελληνική κρίση –να διαλύσει την Ενωση –μπορεί κάλλιστα να το πετύχει τώρα και με μεγαλύτερο πάταγο το Μεταναστευτικό.

Το σιωπητήριο των ξένων μπορεί να συνέβαλε στη νίκη Τσίπρα. Μπορεί, όμως, να είναι απλώς η απεικόνιση της πραγματικότητας.

Και αυτή είναι ότι το πρόγραμμα συμφωνήθηκε, ψηφίστηκε και αν η Ελλάδα δεν το εφαρμόσει, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το Grexit.

O ευρωπαϊκός ορθολογισμός εκλαμβάνει ως αυτονόητο ότι ο Τσίπρας θα εφαρμόσει αυτά που υπέγραψε και ψήφισε, ειδικά αφού τη 12η Ιουλίου πέρασε τη χώρα στον άλλο κόσμο και την επομένη την ξανάβαλε στη θέση της.

Σε τελευταία ανάλυση, για τους Ευρωπαίους σημασία δεν έχει αν η γάτα είναι άσπρη ή μαύρη, αλλά να πιάνει τα ποντίκια. Αν η γάτα είναι συριζαϊκή, ακόμα καλύτερα. Αν δεν καταπιέζονταν από τον αποστειρωμένο διπλωματικό λόγο, μπορεί να δήλωναν δημοσίως αυτό που είχε πει ο αθυρόστομος Λίντον Τζόνσον όταν είχε κρατήσει στη θέση του επικεφαλής του FBI τον Τζ. Εντγκαρ Χούβερ: «Καλύτερα να τον έχω μέσα στη σκηνή και να ουρεί έξω, παρά έξω απ’ τη σκηνή και να ουρεί μέσα».