Αναζήτηση
Η χώρα έχει «ανεξάρτητες γεωπολιτικές δυνατότητες», είπε από τη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας. Παρέλειψε να προσθέσει, βέβαια, ότι μια χώρα που δεν είναι ανεξάρτητη οικονομικά και βρίσκεται μονίμως με απλωμένο το χέρι για τη βοήθεια των ξένων, δεν έχει τα περιθώρια που φαντασιώνεται για «ενεργητική» και «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική.
Η ειρωνεία για την απελθούσα κυβέρνηση είναι ότι αυτή την πραγματικότητα την αναγνώρισε και η «φίλη» Ρωσία. Αναμενόμενο από μια μεγάλη χώρα που έχει κουλτούρα υπερδύναμης και, άρα, συστημική αντίληψη. Το διατύπωσε και ένας από τους συμβούλους του Πούτιν σε μακροσκελή συνέντευξή του που θα μπορούσε να είχε εμφανιστεί στο Ria Novosti, αλλά φιλοξενήθηκε από το ΑΠΕ: «Δεν καταφέραμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα επειδή δεν είναι ανεξάρτητο κράτος». Με μια φράση ο Ρώσος αποδόμησε πλήρως το αφήγημα για «ανεξάρτητες» γεωπολιτικές δυνατότητες.
Οτι η Ελλάδα είναι οικόπεδο με θέα σε μια εύθραυστη γειτονιά δεν αμφισβητείται από κανέναν. Μόνο που το οικόπεδο δεν διατηρεί την αξία του ούτε όταν οι ένοικοι μονίμως ζεσταίνουν τον πάγκο ούτε όταν πετάνε πέτρες σε τζαμαρίες φοβερίζοντας τους Ευρωπαίους με τον Πούτιν.
Πρέπει να είσαι ενεργός στην περιοχή. Και επειδή ο πρώην πρωθυπουργός αντέκρουσε την γκρίνια της Ευρώπης για τους Ρώσους με το επιχείρημα ότι δεν αντιδρούν το ίδιο για τα κολλητιλίκια της Τουρκίας με τον Πούτιν, πρώτον, η Τουρκία δεν είναι μέλος της ΕΕ, είναι όμως μέλος του G20. Δεύτερον, το deal για τον Turkish Stream δεν προχωρά. Τρίτον, ακόμη και ο «πολύς» Ερντογάν παραχώρησε τουρκικές βάσεις για τις πτήσεις των μη επανδρωμένων αμερικανικών αεροσκαφών. Το αίτημα είχε υποβληθεί επανειλημμένα προς την Αθήνα, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά δεν το προχώρησε, φοβούμενη τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που θα έκανε πάρτι στη Βουλή φωνάζοντας για ξεπουλήματα και άλλες ιστορίες.
Η ειρωνεία για τον Τσίπρα είναι ότι οι Αμερικανοί επανήλθαν και ζήτησαν από την υπηρεσιακή κυβέρνηση να μην επιτρέψει την υπέρπτηση ρωσικών μεταγωγικών αεροσκαφών προς τη Συρία μέσω του FIR Αθηνών (άδεια που παραχώρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), με το επιχείρημα ότι δεν μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά όπλα.
Αναμενόμενο. Η πραγματικότητα επιμένει για να αποδείξει ότι δεν αρκούν τα à la carte «ναι» και «όχι». Αν μια χώρα θέλει να υπολογίζεται ως σοβαρός παίκτης και όχι ως ανέκδοτο, πρέπει να είναι σαφής για το τι θέλει. Δεν μπορούμε να τα έχουμε καλά με όλους, αλλά με αυτούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντά μας. Μπορεί να μην είναι πολύ αριστερό, αλλά είναι πολύ ρεαλιστικό. Εκτός αν αφεθούμε στην (κατά τον Νίκο Ξυδάκη) ευγενική αφέλεια του μότο «συμφέρον όλων μας να μην υπάρχουν συμφέροντα» που προφανώς παραπέμπει στη μεταφυσική εμπειρία κάποιου άλλου κόσμου.
