Να μην επιστρέψει το παλιό που κυβερνούσε επί 40 χρόνια, το παλιό που «φόρτωσε στις πλάτες του ελληνικού λαού υπέρογκα ελλείμματα και δυσβάσταχτο χρέος, αυτοί που δημιούργησαν το κράτος της διαφθοράς και της διαπλοκής», λέει και ξαναλέει ο Αλέξης Τσίπρας, μετατρέποντας το «παλιό» στο νέο φετίχ της δαιμονοποίησης τώρα που μας τελείωσε το δίπολο Μνημόνιο – αντιμνημόνιο.

Μόνο που τα 40 χρόνια στα οποία αναφέρεται ο απελθών πρωθυπουργός είναι τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Πράγματι, η άνοδος στην εξουσία της «πρώτης φοράς Αριστερά» έκλεισε τον κύκλο της Μεταπολίτευσης. Ομως, η εκλογική νίκη ενός κόμματος και το πολιτικό άστρο ενός ανδρός δεν σβήνει από τον πολιτικό χάρτη 40 χρόνια και μάλιστα τα πιο ήρεμα και παραγωγικά της νεότερης Ιστορίας της.

Πόσω μάλλον όταν η ισοπέδωση προέρχεται από τα χείλη ενός ανθρώπου που γεννήθηκε ακριβώς στο γύρισμα της σελίδας και ωφελήθηκε ακριβώς από αυτό το zeitgeist, το πνεύμα της εποχής. Η Μεταπολίτευση δεν μας άφησε μόνο διαφθορά, προβληματικούς θεσμούς και πελατειακό σύστημα (το οποίο, πάντως, κρατά από πολύ νωρίτερα, ήδη από την ίδρυση του ελληνικού κράτους). Πέτυχε την εδραίωση της δημοκρατίας και μετέτρεψε μια προβληματική και βαλκανοποιημένη γωνιά της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε μέλος της Δύσης και της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Σαράντα χρόνια με προβλήματα και, πάντως, όχι με Εθνικό Διχασμό, όχι με Ιουλιανά, όχι με χούντα, όχι με παρακράτος, όχι με βία και νοθεία. Οροι συναισθηματικά και πολιτικά φορτισμένοι που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον τα τελευταία χρόνια για να συνδέσουν τα Μνημόνια με τις πιο σκοτεινές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Εγινε της μόδας να κατηγορείται η Μεταπολίτευση για όλα αυτά που έπρεπε να κάνουμε και συνεχίζουμε να μην κάνουμε. Αν διαμαρτυρόμαστε τώρα για την τρόικα και τις παρεμβάσεις «του ξένου παράγοντα», πού θα πρέπει να τοποθετήσουμε ιστορικά τον Πιουριφόι, τον Τάσκα και τον ρόλο της CIA στη χούντα;

Η ισοπέδωση και η υπεραπλούστευση είναι λάθος. Είναι ηθικό και ιστορικό λάθος να ισοπεδώνεις αυτά τα 40 χρόνια, ειδικά όταν είσαι παιδί της Μεταπολίτευσης. Η Ιστορία δεν παραγράφεται, ούτε σβήνεται με γομολάστιχα. Οι χώρες δεν μηδενίζουν το κοντέρ. Εχουν μνήμη και συνέχεια, την οποία οφείλουν να τιμούν, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα. Δεν φταίει η Μεταπολίτευση επειδή κάναμε την ισότητα ισοπέδωση, το δικαίωμα κατάχρηση και την ελευθερία ασυδοσία.

Ισοπεδώνοντας τη Μεταπολίτευση, ο Τσίπρας είναι σαν να ακυρώνει τον εαυτό του. Οχι μόνο επειδή οι ΑΝΕΛ με τους οποίους συνεργάστηκε και επιδιώκει να συμπράξει πάλι κυβερνητικά δεν είναι η επιτομή του νέου. Αλλά επειδή ο ίδιος και η γενιά του είναι γνήσια τέκνα της Μεταπολίτευσης. Και ως τέτοια επωφελήθηκαν από τις θετικές παρενέργειές της.

Αν δεν είχαν προηγηθεί τα 40 χρόνια στα οποία ο Τσίπρας ρίχνει το ανάθεμα, ο ίδιος δεν θα είχε γίνει αυτός που έγινε. Δεν θα είχε αναδειχθεί μέσα από τις μαθητικές καταλήψεις, όπως και οι συνομήλικοι σύντροφοί του μέσα από το άρθρο 16. Πολύ πιθανόν δεν θα είχε γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Αλλά, όπως λέει ο «σοφός» και «κυρίαρχος λαός», παλιά αμαρτία, καινούργια ντροπή.

Τελευταία Νέα