Η έξυπνη ψήφος

Πού πάμε; Πού βαδίζουμε; Πού θα τελειώσει όλο αυτό; Για την κυβέρνηση τα πράγματα είναι απλά: θα τελειώσουν όλα με τις εκλογές του επόμενου μήνα – αν αφήσουν οι σκοτεινές δυνάμεις να γίνει το ραντεβού με τις κάλπες μέσα στον Σεπτέμβριο.

Ποιος πιστεύει ότι οι κάλπες λύνουν τα προβλήματα; Μόνο συντηρητικοί τύπου Γεωργίου Παπανδρέου – του Γέρου της Δημοκρατίας, που λέγανε παλαιότερα. Οι σημερινοί θεωρούν ότι αν λύνονταν με εκλογές τα προβλήματα θα είχαν απαγορευθεί. Οι εκλογές, όχι τα προβλήματα.

Μ’ ετούτα και μ’ εκείνα, θα πάμε σε εκλογές. Στις κάλπες, για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πρωτοκαθεδρία, αλλά είναι και ένα κόμμα υπό διάσπαση τη στιγμή που κυβερνά. Οι παλαιότεροι θεωρούσαν ότι η εξουσία φθείρει, αλλά συμφωνούσαν ότι είναι γλυκιά.

Τώρα, καλούμαστε να συνομολογήσουμε ότι δεν είναι και τόσο γλυκιά αν την ασκείς μαζί με τον Λαφαζάνη. Σωστό κι αυτό, αλλά ποιος μας ρώτησε από πριν;

Το θέμα, όπως το έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ποιο κόμμα μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα ένα Μνημόνιο. Το βασικό ερώτημα, ωστόσο, είναι κατά πόσον ένα κόμμα – το οποιοδήποτε κόμμα – μπορεί από μόνο του να χειριστεί ένα Μνημόνιο. Η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτά δεν γίνονται. Απλώς, τα κόμματά μας καμώνονται ότι δεν το ξέρουν – και ετοιμάζονται για άλλη μία κλασική προεκλογική αντιπαράθεση, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Το πραγματικό ερώτημα για τους ψηφοφόρους είναι ποιος με ποιον. Ποιος θα συνεργαστεί με ποιον και γιατί. Και ποιος θα υποχρεώσει τον έναν και τον άλλον να κάνουν αυτό που προηγουμένως ήταν αδιανόητο – να συνεννοηθούν και να συγκυβερνήσουν.

Λένε ότι ο λαός είναι σοφός – κι ας αφθονούν ιστορικά τα παραδείγματα της άστοχης ψήφου, που είναι δικαίωμα αλλά και κατάρα στην ελληνική πολιτική ζωή. Η ψήφος πρέπει αυτή τη φορά – που οι βασικές πολιτικές δυνάμεις έχουν ψηφίσει Μνημόνια – να είναι έξυπνη. Θα βρούμε το μυαλό να την ανακαλύψουμε;