Δεν γίνεται να μη δώσουμε μια (τελευταία) ευκαιρία στην Ελλάδα. Μόνο ο ίδιος ξέρει πόσο δυσκολεύτηκε να το εκστομίσει. Αναγκάστηκε, όμως, να το δηλώσει στη χθεσινή ψήφιση του τρίτου Μνημονίου στην Μπούντεσταγκ επιχειρώντας να πείσει τους Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές να στηρίξουν ένα πρόγραμμα που ο ίδιος ούτε το ήθελε ούτε πιστεύει ότι θα εφαρμοστεί.

Η ειρωνεία είναι ότι, κατά μία έννοια, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Πίσω από τις γραμμές, η απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής για την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη Fraport επιχειρεί να εκπέμψει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα και ότι, ναι, πρέπει να δοθεί μια ευκαιρία στη χώρα.

Τα τζαρτζαρίσματα με τη Fraport, που φαίνεται να ζητά τώρα εγγυήσεις φοβούμενη να προχωρήσει στην επένδυση λόγω πολιτικής αβεβαιότητας, δεν είναι παρά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Και αυτό δεν είναι το ευρώ, αλλά η εμπιστοσύνη. Ακόμη κι αν η Ελλάδα καταφέρει να ξαναχτίσει δημοσιονομική σταθερότητα, η οικοδόμηση εμπιστοσύνης είναι μια άλλη, ακόμα πιο πονεμένη ιστορία.

Οι ξένοι δεν κάνουν ουρές για επενδύσεις στην Ελλάδα. Και, όχι, δεν είναι όλοι Γερμανοί, ούτε είναι όλοι φίλοι του Σόιμπλε. Οι επενδύσεις δεν έρχονται, γιατί οι επενδυτές δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Και όχι άδικα. Οι Γερμανοί της Fraport και όχι μόνο είδαν πριν από τις εκλογές έναν Πρωθυπουργό φιλικό προς τις επενδύσεις να δηλώνει ότι θα σκίσει τα Μνημόνια. Την επομένη των εκλογών άκουσαν έναν άλλο να δηλώνει ότι δεν θα προχωρήσει σε καμιά αποκρατικοποίηση, μέχρι να κάνει στροφή λίγους μήνες αργότερα.

Οι δανειστές δεν επέμειναν στις λεπτομέρειες της σύστασης του Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας εδώ και τώρα. Δεν το έκαναν από πολιτική ευαισθησία απέναντι στην κυβέρνηση. Απλώς γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος να δώσουν με την Αθήνα μια μάχη που δεν είναι της παρούσης. Αφού οι επενδυτές όχι μόνο δεν κάνουν ουρές, αλλά θεωρούν ότι το Grexit βρίσκεται ακόμα στο τραπέζι, γιατί το κουαρτέτο να σκοτώνεται με τον Τσακαλώτο για τη μορφή του Ταμείου;

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Ισως ο βαθύτερος λόγος για τα εκλογικά γυμνάσια και τις αντιφατικές διαρροές της κυβέρνησης να είναι η εμπιστοσύνη. Οι ξένοι δεν τρελαίνονται για εκλογές. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν απέναντί τους έναν αξιόπιστο συνομιλητή που θα εννοεί αυτά που λέει και δεν θα τους κρεμάσει.

Τα 83 «όχι», οι αποχές και απουσίες που μέτρησε στη χθεσινή ψηφοφορία η Ανγκελα Μέρκελ είναι ο λογαριασμός της έλλειψης εμπιστοσύνης για την άλλη πλευρά. Θυμίζει λίγο το φροϊδικό δίλημμα του σκαντζόχοιρου. Οπως οι σκαντζόχοιροι δεν μπορούν να έρθουν κοντά χωρίς να τραυματίσει ο ένας τον άλλο, έτσι και οι στενές σχέσεις δεν έχουν μόνο αμοιβαία οφέλη. Εχουν και αμφίδρομες βλάβες.

Τελευταία Νέα