Ούτε το πρόωρο τέλος του Τζιμ Μόρισον τους αφορά, ούτε ένα ξενοδοχείο στο οποίο ποτέ δεν θα πάνε, ούτε οι αυταπάτες κάποιων, ακόμα κι αν τα κίνητρά τους είναι άγια.
Στο δημοψήφισμα δεν πρέπει να φθάσουμε ή, αν θέλετε, δεν πρέπει να φθάσουμε με δύο επιλογές. Οποια κι αν επικρατήσει, εδώ που είμαστε, αύριο θα είμαστε όλοι χαμένοι. Οπως κάποτε οι πατεράδες μας, με τα όσα συνέβησαν μετά τον πόλεμο. Σήμερα, οι ιδεολογικοί απόγονοι των τότε ηττημένων, που είχαν υποστεί όσα ξέρουμε και καταγγέλλαμε επί δεκαετίες, έχουν υποχρέωση να εμποδίσουν να συμβούν τα ίδια. Αν λέμε λοιπόν ένα «όχι», αυτό είναι το «όχι στον νέο διχασμό». Ας μην ξεχνιόμαστε: οι εθνικοί διχασμοί τελείωσαν πάντοτε με εθνικές τραγωδίες.
Με το «όχι» είναι βέβαιο ότι θα έρθουν χρήματα στις τράπεζες; Η απάντηση είναι «όχι». Με το «όχι» είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ; Η απάντηση είναι «όχι». Με το «όχι» είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Η απάντηση είναι πάλι «όχι». Με το «ναι» εξακολουθούμε να διαπραγματευόμαστε μέσα στο ευρώ και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση;
Η απάντηση είναι «ναι». Με το «ναι» υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να αποκτήσει η οικονομία και πάλι χαρτονομίσματα; Η απάντηση είναι «ναι». Με το «ναι» αποφεύγουμε την επαναβαλκανοποίησή μας και τη διεθνή απομόνωση; Η απάντηση είναι πάλι «ναι». Ας τα μετρήσουμε με προσοχή αυτά πριν ψηφίσουμε. Είναι λογικές προβλέψεις και όχι πολιτική κινδυνολογία.
Ο Ντίνος Ρόβλιας είναι πρώην υπουργός