Την περασμένη Παρασκευή, στη Ρίγα, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έδωσε ένα σόου. Μετέτρεψε την ανιαρή υποδοχή των ηγετών και των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ σε ένα ξεκαρδιστικό χάπενινγκ. Τι χαστούκια και κτυπήματα στην πλάτη μοίρασε, τι παιχνίδια έκανε με τις γραβάτες, τι καλαμπούρια έλεγε στο αφτί της έκπληκτης λετονής πρωθυπουργού που στεκόταν δίπλα του. Τον έναν ηγέτη έκανε πως δεν τον ξέρει, τον άλλο τον φιλούσε στο φαλακρό του κρανίο, ενώ τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας τον υποδέχθηκε με τη φράση: «Ερχεται ο δικτάτορας!»

Με λίγα λόγια, ο πρόεδρος της Κομισιόν απέδειξε άλλη μία φορά όχι μόνο ότι έχει χιούμορ, αλλά και ότι η Ευρώπη δεν είναι αναγκαστικά κάτι βαρετό και γραφειοκρατικό –υπό προϋποθέσεις, μπορεί να γίνει και κάτι συναρπαστικό. Η συμπεριφορά του δεν άρεσε σε όλους. Ενα γαλλικό κανάλι τον χαρακτήρισε κλόουν, μια συνάδελφος θυμήθηκε ότι τον είχε πιάσει πέρυσι να «απολαμβάνει κρυφά το κάπνισμα και το ποτό» (τουλάχιστον δεν έκανε και σεξ ταυτοχρόνως), ενώ ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς ρωτήθηκε στα σοβαρά αν πράγματι ο πρόεδρος δεν γνωρίζει ορισμένους ηγέτες. Εγώ, πάλι, πιστεύω ότι το χιούμορ αποτελεί μεγάλο προσόν σε έναν άνθρωπο. Και ότι αν οι δικοί μας πολιτικοί είχαν χιούμορ, η Ελλάδα μπορεί να ήταν διαφορετική. Ακόμη και τα κηρύγματα της Ζωής θα ήταν λιγότερο αφόρητα.

Η εύκολη απάντηση είναι πως όταν ένας λαός υποφέρει, δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε διάθεση για καλαμπούρια. Λάθος! Τα ωραιότερα ανέκδοτα τα έλεγαν οι Ρώσοι όταν υπέφεραν κάτω από τον σοβιετικό ζυγό. Κατά τη διάρκεια της βραχύβιας Ανοιξής τους, αλλά και πριν από αυτήν, οι Αραβες γελούσαν πολύ. Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ έχει αποδείξει ότι διαθέτει χιούμορ, εξέδωσε και σχετικό βιβλίο («Τα ανέκδοτα του Ζίζεκ», Εκδ. Μεταίχμιο). Δεν θα μπορούσε να κάνει μερικά σεμινάρια στους έλληνες θαυμαστές του;

Ευτυχώς δηλαδή που μετά την απαλλαγή του από τα κυβερνητικά καθήκοντα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απελευθερώθηκε και γράφει απολαυστικές ανακοινώσεις. Αν το είχε κάνει νωρίτερα, μπορεί η δημοτικότητά του να μη βρισκόταν σήμερα στο ναδίρ.

Τελευταία Νέα