28 Απριλίου 1975. Ο εχθρός βρίσκεται κυριολεκτικά προ των πυλών. Οι δυνάμεις του Βορείου Βιετνάμ πλησιάζουν και η Σαϊγκόν μοιάζει να βρίσκεται σε σχιζοφρενική κατάσταση. Καθώς χιλιάδες κάτοικοι εγκαταλείπουν όπως όπως την πόλη και άλλοι σφίγγουν τα δόντια περιμένοντας την παράδοση του Νότιου Βιετνάμ, ο φωτογραφικός φακός απαθανατίζει την πόλη που προετοιμάζεται για το τέλος του πολέμου.

H εμβληματική εικόνα εκκένωσης της Σαϊγκόν, στην ταράτσα κτιρίου κοντά στην πρεσβεία των ΗΠΑ

Με μία εγγενή μοιρολατρία και στωικότητα, τρία εκατομμύρια κάτοικοι της παλιάς γαλλικής αποικιακής πρωτεύουσας πολεμούσαν –συχνά μάταια –εναντίον του αυξανόμενου αισθήματος του τρόμου. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους αμερικανούς ανταποκριτές τουTIMEτότε, ήταν ένα «περίεργο κράμα ηρεμίας και φόβου».

Παρά την 24ωρη απαγόρευση της κυκλοφορίας, σε ορισμένους δρόμους επικρατούσε το αδιαχώρητο από ποδήλατα και φορτηγά, τα οποία κινούνταν προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση από εκεί που βρίσκονταν. Την ίδια ακριβώς ώρα, σε άλλες γωνιές της πόλης, η ζωή συνεχιζόταν σαν να μην επρόκειτο να αλλάξει τίποτα αμετάκλητα.
Την επομένη άρχισαν οι αερομεταφορές με ελικόπτερα. Ορισμένοι κάτοικοι της τότε Σαϊγκόν (νυν Χο Τσι Μιν) είχαν τρυπώσει στα σπίτια τους και περίμεναν. Αλλοι αναζητούσαν εναγωνίως μία όποια διέξοδο –από αέρος, από θαλάσσης, από την καλοσύνη των ξένων… Ενα 18χρονο κορίτσι αναζητούσε μέσω αγγελίας στηSaigonPost«υιοθεσία ή γάμο με ξένο αμερικανικής, γαλλικής βρετανικής, γερμανικής ή άλλης εθνικότητας».

Στις 10.24 το πρωί της 30ής Απριλίου, ο πρόεδρος Ντουόνγκ Βαν Μιν ανακοίνωσε την άνευ όρων παράδοση του Νότιου Βιετνάμ. Το μεσημέρι τα τανκς εισέβαλαν στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο 20ετής πόλεμος, η μεγαλύτερη ίσως σύγκρουση Ανατολής –Δύσης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, είχε τελειώσει.