Αναζήτηση
Ομως ένα απόγευμα, καθώς τρέχαμε στον Αρδηττό, έμεινε λίγο πίσω και καθώς γύρισα τον είδα πεσμένο στο χώμα. Δεν συνήλθε ποτέ, πέθανε στα χέρια μου από ανακοπή καρδιάς στα 32 του χρόνια… Από τότε για μεγάλο διάστημα ένιωθα απίστευτη μοναξιά και έψαχνα γύρω μου να τον δω να τρέχει. Ακόμα τον σκέφτομαι, εγώ όμως συνέχισα να τρέχω, είχε γίνει πλέον για μένα τρόπος ζωής.
Ετσι, όταν το 2005 ένας φίλος φωτογράφος μου είπε ότι θα κάλυπτε φωτογραφικά τον 2ο Olympus Marathon, δήλωσα αμέσως συμμετοχή δίχως να ξέρω τι με περίμενε! Οταν ύστερα από λίγες ημέρες βρεθήκαμε μαζί στο Λιτόχωρο και σχολιάζαμε με δέος τον απίστευτο όγκο του βουνού των θεών που κάλυπτε τον ορίζοντα, μπορεί να σκέφτηκα προς στιγμή «βρε πού πάω», όμως ανυπομονούσα να ξεκινήσω το επόμενο χάραμα τον αγώνα! Τελικά έχω τερματίσει σε πέντε Olympus Marathons, αλλά και σε περισσότερους από 30 ορεινούς αγώνες στη χώρα μας, ανάμεσα σε αυτούς και στο Παρανέστι των 105 χιλιομέτρων, όπου τερμάτισα έπειτα από 21 ώρες και 30 λεπτά συνεχούς τρεξίματος.
Κάποια στιγμή «ανακάλυψα» ότι γίνονται ακόμα πιο δύσκολοι αγώνες στο εξωτερικό. Ετσι η συμμετοχή μου σε κάποιον από αυτούς ήρθε ως φυσική συνέχεια. Ο αγώνας ήταν 98 χιλιομέτρων στις Αλπεις, στο σύμπλεγμα του Μον Μπλαν, του οποίου χαρακτηριστικό ήταν οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Υστερα από 22 ώρες τερμάτισα, απολαμβάνοντας απίστευτης ομορφιάς τοπία, αλλά είχα κάνει ένα σοβαρό λάθος: ακατάλληλο εσώρουχο. Το σπασουάρ που φορούσα από την τριβή στη διάρκεια του αγώνα μού δημιούργησε εγκαύματα. Ετσι στον τερματισμό βγήκε μαζί με αρκετό δέρμα και χρειάστηκα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ομως αυτό δεν με πτόησε καθώς έχω εθιστεί στην ευεξία που μου δίνει το τρέξιμο και εκεί που οι άλλοι περπατούν εγώ απλώς τρέχω!
Ο Γρηγόρης Γιατίλης είναι 47 χρονών και εκτός από το τρέξιμο συνεχίζει να κάνει ποδήλατο βουνού, κούρσας, σκι, τρίαθλο και διατηρεί κατάστημα λιανικής αθλητικών ειδών ρουχισμού.
